Eylül öğle yemeği yedikten sonra sofrayı toplarken Serkan çalan telefon ile kamaraya geçmişti, yeniden Eylül'ün yanına döndüğünde telefonu kulağına sıkıştırmış, elinde de laptop'u vardı...
Serkan : .... tamam, ben hemen bakıyorum, çünkü onun öyle olmaması lazımdı. Kontrol ediyorum hemen... ben anlar anlamaz sizi ararım...
Eylül : ne oldu?
Serkan : programla ilgili bir sorun varmış. Kontrol etmem için aradılar.
Eylül : ama sen balayındasın, bilmiyorlar mı?
Serkan : evet ama programı ben hazırladım, bir problem olduğunda çözebilecek olan bir ben varım..
Eylül : ben sana o program hatalı demiştim. İnanmamıştın bana...
Serkan kahkahalarla gülüp bilgisayarını açtı.... programla ilgilenirken hala gülüyordu. Eylül ise telefonuyla ilgileniyordu. Ama Serkan'ın işi bir saatten uzun sürmüştü ve Eylül artık sıkılmaya başlamıştı...
Eylül : ya Serkan bitmedi mi hala?
Serkan : hayır, bir sorun var ama nerden kaynakladığını bulamıyorum...
Eylül : boşver sorunu falan... benimle ilgilen azıcık, balayındayız, sana iş vermemelilerdi...
Serkan : haklısın ama benden başka kimse anlamaz bu işten...
Eylül : off! Bir saati geçti Serkan... iki saat olmuş!
Serkan : ben de çok sıkıldım ama ne yapayım? Öğleden sonramız mahvoldu, özür dilerim...
Eylül : önemli değil ama ben çok sıkıldım Serkan... benimle de hiç ilgilenmiyorsun zaten.
Serkan : ama bu benim işim canım... patrona ben yapamam diyemem ya...
Eylül : iyi deme Serkan... deme. Ben de çıkayım gezeyim bari, sıkıldım teknede...
Serkan anında kafasını bilgisayardan kaldırmıştı...
Serkan : çıkacak mısın? Tek başına mı?
Eylül: yoo, Şanslı ile...
Serkan : otur işte Eylül, yalnız gitme, işim bitsin saat kaç olursa olsun gideriz beraber...
Eylül : sıkıldım ama, hiç ilgilenmiyorsun benimle, naapıyım? Belki de adada yeni arkadaşlar edinirim...
Serkan yeniden kafasını kaldırdı, Eylül ciddi duruyordu...
Serkan : ben burada çalışırken sen başkalarıyla mı gezeceksin?
Eylül : hı-hı... ilgi istiyorum ilgi...
Serkan kollarını açıp Eylül'ü yanına çağırmıştı, Eylül da ona sarılıp yanına oturmuştu. Serkan bir eliyle onu belinden kendine çekmiş, diğer eliyle de bilgisayarda Eylül'ün anlamadığı şeyler yapıyordu...
Eylül : öf ne sıkıcı... ne anlıyorsun bundan?
Serkan : aslında bulmaca çözmek gibi bir şey, zor ama eğlenceli... ama problemin ne olduğunu bir türlü anlamıyorum.
