ကျောင်းလူဆိုးလေးနဲ့ကျွန်တော်(ဘာသာပြန်) [Completed]

Ch17 - ဘေဘီ မင်းလက်ဖဝါးတွေအရမ်း ချွေးထွက်နေတယ်

Zawgyi

What Should I Do if the School Bully is Interested in Me

Ch17 - ေဘဘီ မင္းလက္ဖဝါးေတြအရမ္း

ေခြၽးထြက္ေနတယ္

မုန္႔ေယာင္ေယာင္က တစ္ခဏေလာက္ၾကာေအာင္ ၾကက္ေသ ေသသြားၿပီးမွ သူႀကိဳက္တယ္လို႔ေျပာလိုက္တဲ့သူက က်ိေလ်ာင္ ဆိုတာကို သတိထားမိသြားတယ္။

ပထမေတာ့ သူမကအေတာ္ေရွာ႔ခ္ ရသြားတယ္။ ဟယ္ခ်န္းမင္ကို ေဂး ေနမယ္လို႔ မေတြးထားမိဘူးေလ။တကယ္ေတာ့ ဒါက သူမရဲ႕ ပထမဆံုး ဖြင့္ဟ ဝန္ခံတာျဖစ္ၿပီး အျငင္းခံလိုက္ရေတာ့ ရံႈးနိမ့္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း သူမက စိတ္သက္သာရာ ရသြားတယ္။ ဒါက သူမ မလွလို႔ အသံုးမက်လို႔ အျငင္းခံရတာမွ မဟုတ္တာ။ သူကကို ေယာက်ာ္းေလးေတြပဲ ႀကိဳက္ေနလို႔ အျငင္းခံရတာ။

မုန္႔ေယာင္ေယာင္ က အသက္ျပင္းျပင္း ရႈသြင္းရင္း သက္ေတာင့္သက္သာ ၿပံဳးျပရင္းက ေျပာလိုက္တယ္။

"ေကာင္းၿပီေလ။ ဒါဆိုလည္း နင္တို႔နွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပပါေစ လို႔ ငါဆုေတာင္းေပးပါတယ္"

ဟယ္ခ်န္းမင္ရဲ႕ဟန္ပန္က မေဖာ္ေ႐ြတတ္တဲ့ပံုေပါက္ေနေပမဲ့လည္း သူက သူမကိုေတာ့ ေအးတိေအးစက္နဲ႔ ဟြန္႔ခနဲ အသံျပဳရင္း သူမဆုေတာင္းစကားကို အသိမွတ္ျပဳေပးလိုက္တယ္။ခုနကတုန္းက က်ိေလ်ာင္က မုန္႔ေယာင္ေယာင္ကို ၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြကို ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ သေဘာေပါက္တာမလို႔ စိတ္ထဲမွာ တုန္လႈပ္ေနမိတယ္။

သူ႔ေဘးက က်ိေလ်ာင္ကေတာ့ သစ္သားတံုးႀကီးအလား မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။ ဟယ္ခ်န္းမင္ရဲ႕ လက္ဖဝါးကလည္း သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ကာထားဆဲပဲ။သူ႔စိတ္က ခုထိ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမယ္မွန္း မသိေပမဲ့ သူ႔နွလံုးခုန္သံကေတာ့ နားထဲမွာ တစ္ဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ၾကားေနရတယ္။

"ငါအရင္သြားနွင့္မယ္"

ေကာင္မေလးက သူမရဲ႕ႏူးညံ့သိမ္ေမြ့မႈေတြကို ထိန္းထားရင္းနဲ႔ ေနရာကေန လွည့္ျပန္သြားတယ္။ က်ိေလ်ာင္က ဟယ္ခ်န္းမင္ရဲ႕ လက္ေတြကို ဆြဲဖယ္ၿပီး ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ေလာက္ေရာက္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ မုန္႔ေယာင္ေယာင္ကို လွမ္းၾကည့္တယ္။သူမက ျပန္လွည့္ၾကည့္ရင္း မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ျပရင္းက လွမ္းေျပာတယ္။