ကျောင်းလူဆိုးလေးနဲ့ကျွန်တော်(ဘာသာပြန်) [Completed]

Ch47 - You Don't Know the Reason I Didn't Invite You?

Zawgyi

What Should I Do if the School Bully is Interested in Me

Ch47 - You Don’t Know the Reason I Didn’t Invite You?

KTV မွာေတာ့ လင္းက်န္နဲ႔ ေကာင္ေလးနွစ္ေယာက္သာ က်န္ရွိေတာ့တယ္။
 
ထိုနွစ္ေယာက္က အတူလာၾကတာမို႔ သူတို႔မျပန္ခင္ လင္းက်န္ကို စိုးရိမ္တႀကီး ေမးၾကတယ္။

"မင္းအိမ္ကို ဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီလား"

လင္းက်န္က စိတ္မရွည္နိုင္စြာ လက္ကိုေဝ့ယမ္းျပလိုက္တယ္။ သူတို႔က နားပူလြန္းတာမို႔ ျမန္ျမန္ျပန္ဖို႔သာ အရိပ္အေယာင္ျပေနလိုက္တယ္။

ဖုန္းေခၚရမယ္တဲ့လား။ ငရဲကိုပဲ ေခၚလိုက္မယ္။ သူ႔အေဖမ်ား ဒီပံုစံနဲ႔ျမင္လို႔ကေတာ့ ႀကိဳးတုပ္ၿပီး အရိုက္ခံရမွာ။

အေစာပိုင္းတုန္းက သူ အရက္ပုလင္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေသာက္ထားတာမလို႔ ခုခ်ိန္မွာ ေခါင္းေတြ ကိုက္လို႔ေနတယ္။ေနာက္ထပ္ ဘာဆက္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ မဆံုးျဖတ္ခင္ သူ အနားယူခ်င္ေသးတယ္။

က်န္တဲ့နွစ္ေယာက္ ထြက္သြားၾကေတာ့ အခန္းက ၿငိမ္က်သြားတယ္။ ဆူဆူညံညံ ပ်ားပန္းခပ္ လႈပ္ရွားမႈေတြ အၿပီးမွာ ခုေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္သြားေလရဲ႕။

လင္းက်န္က ဆိုဖာေပၚမွာ စိတ္ဓာတ္က်စြာ လဲေနမိတယ္။ သူကဖုန္းကိုဆြဲထုတ္ၿပီးေတာ့ အထက္ေအာက္ ပြတ္ဆြဲၾကည့္ေနတယ္။ သူ႔ရဲ႕စာရင္းမွာ ဟယ္ခ်န္းမင္က လြဲလို႔ သူယံုၾကည္တဲ့လူ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူး။ အကုန္လံုးက သာေပါင္းညာစား သူငယ္ခ်င္းေတြခ်ည္းပဲ။

သူက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း ဖုန္းကိုေဘးမွာ ပစ္ခ်ထားလိုက္တယ္။

မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္လို႔သာ တစ္ေရးအိပ္ပစ္လိုက္ေတာ့တယ္။

သတိရွိေနေသးတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႔ေဘးနားလာထိုင္တာကို ခံစားမိတယ္။ အဲ့ဒီလူက သူ႔မ်က္နွာကို ေအးစက္စက္လက္ဖ်ားေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ေနတယ္။
သူ႔မ်က္နွာကလည္း အရမ္းပူေနေတာ့ ကန္႔ကြက္ေတာင္မေနေတာ့ဘူး။ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို သက္ေတာင့္သက္သာရွိေနသလိုေတာင္ ခံစားရတယ္။