အခန္း ၃၄၅ ျဖစ္ေနက်ေရာဂါ
သူ႔အသံက ရႈရႈ႔ကို လန႔္သြားေစသည္။
သူမရင္ဘတ္ကိုဖိကာ သူမကို အုပ္မိုးထားတဲ့ ထိုလူကို ေဒါသတႀကီးစိုက္ၾကည့္ၿပီး "လာတာဘာလို႔ အသံမေပးတာလဲ လန႔္သြားတာပဲ"
ရန္႐ုခ်န္ ခါးမတ္ကာ စားပြဲေထာင့္မွာ ထိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔လက္ကို ေဘာင္းဘီ အိတ္ကပ္ထဲထည့္ကာ "ရွက္စရာ ကိစၥတစ္ခုခု စဥ◌္းစားေနၿပီး ငါသိမွာေၾကာက္ေနတာလား" ေအးစက္စက္ အမူအရာျဖင့္ေမးလိုက္သည္။
သူမေနာက္မွာ အခ်ိန္အၾကာႀကီး ရပ္ေနတာ ဝမ္ရႈရႈက အမ်ားအားျဖင့္ ဂ႐ုတစိုက္ရွိတတ္တဲ့သူ သူမ နဲ႔မတူလိုက္တာ "ငါဘာစဥ◌္းစားေနတယ္ ထင္လို႔လဲ" ရႈရႈ သူမခုံကို ရန္႐ုခ်န္နဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ကို လွည့္ကာ မ်က္ႏွာကိုေမာ့ၿပီး သူ႔ကိုတည္ၿငိမ္စြာၾကည့္လိုက္သည္။
သူမ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေတာ့ အမ်ိဳးေကာင္းသားေလးရဲ့ မ်က္ႏွာမွာ စိုးရိမ္မႈေတြနဲ႔ "ဘာလို႔ အရမ္းျဖဴေဖ်ာ့ေနတာလဲ"
ရႈရႈ႔ မ်က္ႏွာကိုထိဖို႔ လက္လွမ္းလိုက္သည္။
သူ႔လက္ကို ရႈရႈ လွမ္းကိုင္လိုက္ကာ "ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး မၾကာခင္ေကာင္းသြားမွာ"
သူမလက္က သူ႔လက္ကို ကိုင္ထားေတာ့ ရန္႐ုခ်န္ ခံစားလိုက္ရတာက ရႈရႈ႔လက္ေတြက အရမ္းကိုေအးစက္ေနတယ္ဆိုတာပဲ သူမ လက္ကို အျမန္တင္းၾကပ္စြာကိုင္ကာ "ဘာလို႔ မင္းလက္က အရမ္းေအးေနတာလဲ ေနမေကာင္းဘူးလား ေဆးခန္းသြားျပမယ္"
ရႈရႈ႔ကို သူ႔နားကို ဆြဲလိုက္သည္။
ရႈရႈ ေခါင္းခါကာ "အဆင္ေျပပါတယ္ ျဖစ္ေနက်ပါပဲ စိတ္မပူနဲ႔"
သူမလက္ကို ႐ုတ္ကာ "ငါအရင္သြားႏွင့္ေတာ့မယ္"
"ဘာျဖစ္ေနက်ေရာဂါလဲ" ရန္႐ုခ်န္ သူမ တံေတာင္ဆစ္ကို ဆြဲကာ "ဘာလို႔ ငါဘာမွ မသိရတာလဲ"
'သူမ ဒီႏွစ္ေတြ ေနမေကာင္းဘူးလား'
မျဖစ္နိုင္ဘူး သူမမ်က္ႏွာက အရမ္းကို ျဖဴေဖ်ာ့ေနၿပီးေတာ့ လက္ေတြကလည္း ေအးစက္ေနတာပဲဘာလို႔ သူဘာမွ သတိမျပဳမိခဲ့ရတာလဲ
ရႈရႈ ႐ုန္းကာ "မိန္းကေလးေတြရဲ့ျဖစ္ေနက် ေရာဂါပါပဲ သက္ေသျပစရာလိုေသးလို႔လား"
ေလထဲမွာတိတ္ဆိတ္သြားကာ ရန္႐ုခ်န္ ေနာက္ဆုံးဘာျဖစ္လဲနားလည္သြားၿပီး စိတ္ပ်က္သြားေတာ့သည္။
"အလုပ္ျပန္သြားေတာ့မယ္"ရႈရႈေခါင္းငုံ႔ကာ သူမအသံက အထီးက်န္ေနသလို
ရန္႐ုခ်န္ သူမလက္ကိုမလႊတ္ဘဲ သူမကို တင္းတင္းဖက္လိုက္ကာ "နာေသးလား ငါ ႏွိပ္ေပးမယ္ေလ"
သူ႔လက္ေတြက သူမဗိုက္ဆီေရာက္သြားကာ သူ႔လက္ဖဝါးေတြနဲ႔ ျငင္ျငင္သာသာေလး ႏွိပ္ေပးလို႔ေနသည္။ သူ႔လက္ကအေႏြးဓာတ္ေတြက ရႈရႈ အဝတ္အစားေတြကို ပါျဖတ္ၿပီး ဗိုက္ေအာင့္တာကို သက္သာသြားသလိုပင္
သူ႔လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့သည္ သူ႔လက္ေတြက သူမဗိုက္ကို ႏွိပ္ေပးေနေတာ့သည္
အခ်ိန္.......ျဖစ္နိုင္ရင္ ဒီအခ်ိန္ေလးကို ရပ္ထားလိုက္ခ်င္သည္။
ဒါမဲ့ အခ်ိန္ေတြက ဆက္သြားေနၿပီးေတာ့ ေန႔လည္ခင္းက ကုန္ေတာ့မည္....
"အလုပ္ျပန္သြားၿပီး ေစာေစာျပန္ရမယ္ အဘိုးကသူဖမ္းထားတဲ့ ဂဏန္းနဲ႔ ငါ့အတြက္စြတ္ျပဳတ္လုပ္ထားတယ္ေျပာတယ္
"ငါ့ကို တူတူေခၚမသြားခ်င္ဘူးလား" ရန္႐ုခ်န္ သူမခါးကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီးသူမလက္ကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္သည္ သူမလက္ေတြက ေအးစက္ေနဆဲ "မင္းေနရတာ အဆင္မေျပရင္ အခန္းထဲမွာ သြားနားေနပါ"
ရႈရႈ သူ႔လက္ေတြကို ျငင္သာစြာဖယ္ကာ ေခါင္းခါလိုက္သည္ "အဆင္ေျပပါတယ္ ငါ့က်န္းမာေရးကို ငါသိပါတယ္"
"မင္းအဘိုးစီ သြားလည္တာ ဘာလို႔ ငါ့ကိုပါမေခၚတာလဲ" ရန္႐ုခ်န္ စိတ္ဆိုးသလို ဟန္ေဆာင္လိုက္သည္။
ရႈရႈ ျပဳံးကာ "နင္လိုက္ခ်င္ရင္ေပါ့"
ဒီအမ်ိဳးေကာင္းသားေလးက လုံးဝ မသြားခ်င္ဘူး
ရန္႐ုခ်န္ မ်က္ႏွာမဲ့သြားကာ ".....ညက် လာႀကိဳမယ္"
ေသခ်ာေပါက္ သူမသြားခ်င္ဘူး ေနာက္ဆုံးတေခါက္ ရႈရႈ႔အဘိုးစီသြားတုန္းက အဘိုးအိုစီက ေအးစက္ၿပီး ရန္လိုတာ ခံခဲ့ရတယ္ေလ
YOU ARE READING
ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့သီသော (1-400)
Romanceတူညီတဲ့ အကျင့်စရိုက်နဲ့ ငယ်ချစ်ဦးနှစ်ယောက် သူတို့နှစ်ယောက်က သိပ်လိုက်ဖက်တာ... ငါ့ရဲ့အဘိဓာန်မှာ တောင်းပန်တယ်ဆိုတဲ့စကားက ငါ့မိန်းမအတွက်ပဲသုံးတာ.... ရန်ရုချန် ကျွန်မကို Mrs.ရန် လို့ခေါ်ပါ ကျွန်မက ရန်ရုချန်ရဲ့ ဇနီး...Miss ဝမ် မဟုတ်ဘူး ဝမ်ရှုရှု Episodes...
