ချစ်ခြင်းဖြင့်ဖွဲ့သီသော (1-400)

344

အခန္း ၃၄၄ အရူးလုပ္မေနနဲ႔
ရန္ရုခ်န္ သူမစကားေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္သြားသည္ “မင္းက ငါ့အခ်စ္စစ္မဟုတ္ဘူးလား”
‘ဟမ့္ ဒီအရူးမ ‘ ငါ့ကိုေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ေနတာပဲ သူ႔ဝန္ခံခ်က္ကို ၾကားေတာ့ သူမ မ်က္လံုးေတြ ေတာက္ပသြားကာ သူ႔ကို သေဘာက်စြာၾကၫ့္ေနၿပီးမွ “ရန္ရုခ်န္!”
လက္သီးဆုတ္လိုက္မိသည္။
ရႈရႈသူ႔ကို စိုက္ၾကၫ့္ေနေတာ့မွ ရန္ရုခ်န္ ခုနက သူ႔စကားက အရမ္းကို ရိုးသားလြန္းသြားတယ္ဆိုတာ သေဘာေပါက္သြားသည္။
ခါးမတ္ကာ သူ႔ရဲ့ ကို႔ရို႔ ကားယားပံုကို ျပန္ထိန္းလိုက္ၿပီး “ဘာလို႔ သူနဲ႔စားတာလဲ”
“အျပစ္ရိွသလို ခံစားရလို႔လား”ရႈရႈ မေက်မနပ္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။ ရန္ရုခ်န္ ရုတ္တရက္ မေရရာသလို ျဖစ္သြားတာနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး အျပစ္ရိွသလိုခံစားရလို႔လို႔ သူမထင္လိုက္သည္။
ဒါမဲ ျပန္ေျပာရရင္ သူ႔ဝန္ခံျခင္းက သူ႔မစိတ္ေတြကို တက္ႂကြသြားေစသည္။ ‘မင္းက ငါ့အခ်စ္စစ္မဟုတ္ဘူးလား’ ဆိုတဲ့စကားေၾကာင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူသြယ္ဝိုက္ေသာနည္းနဲ႔ ဝန္ခံလိုက္တာပဲေလ
ရန္ရုခ်န္ ဂရုမစိုက္သလို က်ယ္ေလာင္စြာျပန္ေအာ္လိုက္သည္။ “ဘာလို႔ ငါက အျပစ္ရိွသလိုခံစားရမွာလဲ မင္းသူနဲ႔ေတြ့လို႔ အဆင္မေျပျဖစ္မွာ ငါစိုးရိမ္လို႔ပါ”
“ဘာလို႔ ငါကျဖစ္ရမွာလဲ နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ အရင္က ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့လဲ ငါမသိတာက်ေနတာ”
ရန္ရုခ်န္ ရႈရႈ ျပန္ေျပာတာၾကားေတာ့ ေတာက္ပစြာ ၿပံဳးကာ “တစ္ေယာက္ေယာက္ကေတာ့ သဝန္တိုေနၿပီ ထင္တယ္”
ရႈရႈ သူစေနတာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ “တကယ္လို႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္က ဖန္က်ားရင္မွာ သူ႔က်န္းမာေရးနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး ျပႆနာ တစ္ခုခုရိွေနလို႔ နင့္ကို မသိေစခ်င္လို႔ ထြက္သြားတာဆိုရင္ေကာ ဒါမွ မဟုတ္ အဘြားက သူ႔ကို ပိုက္ဆံေတြ အမ်ားႀကီးေပးၿပီး နင့္နားကထြက္သြားေအာင္ ဖိအားေပးခဲ့တာ ဆိုရင္ေကာ”
ရန္ရုခ်န္ သူမကို ေၾကာင္ေနလားဆိုတဲ့ အၾကၫ့္နဲ႔ “မင္းဦးေနွာက္က တခုခုမွားေနတာလား ေလ်ွာက္ေျပာမေနနဲ႔”
“ငါေျပာတာ အမွန္ဆိုရင္ေကာ” ရႈရႈ သူ႔တံေတာင္ဆစ္ကို ကိုင္ကာ အေျဖကို သိခ်င္စိတ္ျဖင့္ေမးလိုက္သည္။
တကယ္လို႔ သူမေျပာတာေတြက အမွန္ဆိုရင္ သူဘာလုပ္မလဲ သူမတကယ္သိခ်င္သည္။
ရန္ရုခ်န္ မ်က္ခံုးျမင့္ကာ သူ႔ကို ၾကၫ့္ၿပီး “ဝမ္ရႈရႈ မင္းေၾကာက္ေနတာလား?”သူမျပန္ေျပာတာကိုမေစာင့္ဘဲ ရယ္ကာ “ငါ့ဆီကထြက္သြားဖို႔ ဖန္က်ားရင္က ဖိအားေပးခံခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ သူမနဲ႔ငါျပန္လက္တြဲမွာကိုမင္းေၾကာက္ေနတာပဲ”
သူ႔အသံက ေသခ်ာၿပီး ယံုၾကည္ခ်က္အျပၫ့္
သူ႔ရယ္သံက ရႈရႈမ်က္ႏွာ ရဲသြားေစသည္ သူမအျမန္ေခါင္းခါကာ “မဟုတ္ မဟုတ္ပါဘူး”
သူမရဲ့ျငင္းဆန္မႈက ရန္ရုခ်န္ကို ဘာမွ မသက္ေရာက္ ရယ္တာ ရပ္လိုက္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနက္လိုေတာက္ပေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက သူမရဲ့ မ်က္ႏွာေသးေသးေလးကို ၿပံဳးရိပ္သမ္းကာ ၾကၫ့္လို႔ေနသည္။
သူ႔မစိတ္ကိုေဖာက္ျမင္ေနရသလိုပင္
“ေရသြားယူေပးမယ္” သူမကိုယ္သူမ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးကာ ထရပ္လိုက္သည္။
သူမေျခတလွမ္းပဲလွမ္းရေသး ျပန္လွၫ့္လာကာ ရန္ရုခ်န္ ေျခေထာက္ကို လွမ္းကန္လိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ထြက္ေျပးေတာ့သည္။
အမ်ိဳးေကာင္းသားေလးကို ေၾကာင္သြားေစၿပီး သူမေနာက္ကိုလိုက္ဖမ္းေတာ့သည္။
ခနပဲေျပးရေသး ရန္ရုခ်န္က သူမကို မွီသြားကာ လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။ သူမခါးကို ေနာက္ကလွမ္းဖက္ကာ သူ႔ေမးေစ့ကာ သူမလည္ပင္းနားကို ကပ္လ်က္ “ထပ္ျငင္းရဲျငင္းၾကၫ့္”
ရႈရႈ သူ႔ကိုတံေတာင္ဆစ္နဲ႔ ထိုးကာ “ရန္ရုခ်န္ အရူးမလုပ္စမ္းနဲ႔”
“ေယာက်ာ္းလို႔ အရင္ေခၚ”
“ေသလိုက္”
“အာ……”
…….
ဖန္ခြက္အလြတ္ကိုကိုင္လ်က္ ရႈရႈ ျပတင္းေပါက္နားမွာ ထိုင္လို႔ေနသည္။ ေကာင္းကင္ကိုေငးၾကၫ့္ၿပီး အေတြးေတြထဲ နစ္ေျမာေနတဲ့ေန့တေန့ပင္
ရန္ရုခ်န္ သူမေနာက္က တိတ္တိတ္ေလး လိုက္လာရင္း သူမေနာက္မွာ ေျခဖ်ားေထာက္ကာ ရပ္ေနတာေတာင္ သူမက သူ႔တည္ရိွမႈကို လံုးဝ သတိမထားမိ
သူက ရပ္ေနၿပီး သူမသတိထားမိမွာကိုေစာင့္ေနတာ ဒါမဲ့ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့ထိ သူမက လႈပ္လည္းမလႈပ္သလို သူ႔ကိုလည္း သတိမထားမိ
စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ သူမနားသြားကာ တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္”အျပင္မွာ ဘာေတြမ်ား အရမ္းစိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းေနလို႔ ငါေနာက္မွာ ရပ္ေနတာေတာင္ သတိမထားမိရတာလဲ”