|RADIODUST| Umowa, która zmieniła wszystko...

108-Powinienem Cię zabić.

ANGEL:
-TA KUPA FUTRA KŁAMIE!-Krzyknąłem, bojąc się o mój związek.
-Więc dlaczego tak reagujesz, mój drogi..?-Zapytał cicho Śmieszek, z nieco mniejszym uśmiechem na twarzy.
-Ja... E...
Truskawka postawiła z hukiem szklankę na blacie i wstała od baru.
Ja również.
-Al, proszę...
-Czy to prawda, Angel?
Zamurowało mnie.
Byłem w dupie. Nadszedł czas wyznać mu prawdę.
-Na początku... tak... Gdy Cię podrywałem... robiłem to tylko po to żeby odzyskać duszę.-Poddałem się.
Widziałem że Alastor poczuł to okrutnie, a jego uśmiech ponownie zmniejszył się, zupełnie jak tylko niesamowita siła woli podtrzymywała resztkę jego uśmiechu.
-Ale potem naprawdę się w Tobie zakochałem.-Dodałem.
Al wywrócił oczami, jakby mi nie wierzył. Jakby kompletnie stracił we mnie wiarę co mnie zabolało.
Mężczyzna obrócił się i chciał odejść, ale dobiegłem do niego i chwyciłem za przedramię.
-Al, Błagam Cię spójrz na mnie! Proszę!
Radiowy Demon spojrzał na mnie, jak prosiłem, i spytał:
-Czy jest jeszcze coś, co powinienem wiedzieć?
Zamurowało mnie.
Ale postawiłem na prawdę. Nie było już sensu dłużej tego ukrywać.
-Ja... żeby odzyskać duszę... chciałem Cię zabić i prawie to zrobiłem, ale...
...Już wtedy coś poczułem. Nie wiedziałem co to, ale teraz już wiem że kochałem Cię.
Niestety nie było mi dane dokończyć zdania tak jak chciałem, bo oczy Truskawki powiększyły się, zmieniły w pokrętła radiowe, a poroże rozrosło się.
Sam Demon odepchnął mnie na ziemię i trochę się wydłużył.
Patrzyłem na to wszystko przerażony.
-Powinienem Cię zabić, jak każdego kto podnosi na mnie rękę...-Przemówił Radiowym głosem, a co chwilę przerywały mu trzaski i szumy.
Zasłoniłem się przedramieniem i patrzyłem na niego szczerze przerażony, co chyba go ruszyło.
-Powinienem...-Odezwał się po dłuższej chwili wpatrywania we mnie.-...ale tego nie zrobię...
Overlord wrócił do swojej postaci, popatrzył na mnie przygnębiony i odszedł.

Brawa dla pchla.. znaczy Husk'a! Brawa dla Husk'a!