My Other Half ~ Fred Weasley

*18*

Ik kijk in Freds ogen en voel een vreemd gevoel in mijn buik. 

Ruw wordt het hele moment verbroken als George samen met madam Pomfrey binnenloopt. George trekt even zijn wenkbrauw op als hij ziet hoe dicht Freds gezicht bij die van mij was. 

"Eva liefje, ik ga even wat testjes doen. De 2 heren mogen over een halfuurtje terugkomen." Zegt mevrouw Pomfrey. Ik kijk Fred nog even aan en dan loopt de tweeling naar buiten. 

Madam Pomfrey doet een halfuurtje testjes en dan mag ik weer in bed liggen. Ik denk na over wat er gebeurde met Malfoy, Fred en George. Ik kan het eigenlijk niet geloven. Zo slecht is Malfoy toch ook niet? Diep in de gedachten verzonken wacht ik op Fred en George. 

~

POV Fred

Samen met George loop ik de ziekenzaal uit, naar onze dorm. Ik voel dat George naar me kijkt. "Wat?" Vraag ik en ik kijk hem aan. "Wat was dat net met Eva?" Vraagt George grijnzend. 

"Weet niet," mompel ik terwijl ik rood word. "Wat gebeurde er?" Vraagt George nieuwsgierig. Ik zucht, ik weet dat hij niet zal stoppen met vragen totdat hij zijn antwoord krijgt. 

"Ik had uitgelegd dat ze niet van ons kon verwachten dat we niks zouden doen als iemand haar pijn deed, en toen zei ze dat ze niet wilde dat wij in de problemen kwamen door haar. En daarna bekeek ze mijn lip en toen kwamen jullie binnen." Vertel ik.

"En verstoorde jullie hele zoenmoment," voegt George er grijnzend aan toe. Ik geef hem een duw. "We hadden geen zoenmoment!" Mijn tweelingbroer grinnikt, "jaja dat zal wel dan." Ik kijk hem boos aan.

"Belangrijker is: ga je er iets mee doen?" Vraagt George me, serieuzer. "Waarmee?" Vraag ik verbaasd. "Je zal er iets mee moeten doen als je gevoelens krijgt voor onze beste vriendin." George legt de nadruk op het woordje onze. 

"Ik krijg geen gevoelens voor haar." Snauw ik. George grijnst. Fuck, wat als hij gelijk heeft. Eva is als een zusje voor me, ik kan de vriendschap niet verpesten. 

"Wat moet ik doen dan?" Vraag ik onzeker. "Ik weet niet of ik gevoelens voor haar heb of krijg... Misschien is het niks en ik wil onze vriendschap ook niet verpesten." George slaat me lachend op mijn schouder, "wacht het gewoon even af, en vertel het haar nog maar niet. Als het echt is dan merk je het vanzelf wel."

Opgelucht knik ik. Waarschijnlijk is het niks en als het iets is zie ik het later wel. George en ik douchen even snel en dat lopen we weer terug naar de ziekenzaal. 

~

POV Eva

"Daar zijn we weer!" Hoor ik George vrolijk roepen en ze gaan naast mijn bed zitten. "Hoi!" Zeg ik blij terug en ik glimlach naar ze. "Hoe voel je je nu?" Vraagt Fred. "Wel oké, hetzelfde als een halfuur geleden," en ik knipoog naar hem. 

Dan komt madam Pomfrey naar ons toegelopen. "Ik heb de uitslag van de testjes," zegt ze. Ik knik een beetje zenuwachtig, ik hoop dat het niet te ernstig is. "Je hebt een lichte hersenschudding, daarvoor moet je een week blijven. Je arm is gekneusd, maar daar heb ik een drankje voor, dus dat komt wel weer goed." 

Ik zucht opgelucht, een weekje blijven valt wel mee. Fred en George kijken me ook opgelucht aan. "Ik ga even een slaapdrankje voor je halen, je moet rusten." Zegt madam Pomfrey en ze loopt weg. 

"We komen iedere dag langs," beloofd George. "En we komen hier ons huiswerk wel maken." Zegt Fred. Ik glimlach naar ze. "Is goed hoor, kunnen jullie ook vragen of Hermione aantekeningen voor me kan maken? Dan blijf ik nog een beetje bij." Fred knikt en George zegt grijnzend: "Wat een motivatie." 

Ik steek mijn tong uit en dan komt madam Pomfrey terug met het drankje. Ik drink het in een keer op. "Ga niet weg." Zeg ik nog en dan val ik in slaap. 

~

Ik word midden in de nacht wakker. Fred en George zijn er niet meer, nouja dat is niet zo heel raar. Naast me zie ik een briefje liggen. Ik pak het op en begin meteen te glimlachen als ik het lees.

Hoi hoi Eef,

We worden over 5 minuten weggejaagd door madam Pomfrey. Dus hier is ons briefje waarin we sorry zeggen dat we toch zijn weggegaan. Al is het niet echt onze schuld. :) Morgenochtend komen we voor het ontbijt nog wel even langs. Met een cadeautje, spannunnndddd. Fred zegt dat ik dat niet mag schrijven maar ik doe het toch. Nou doeiiiii! Welterusten en tot morgen:) 

George, en Fred die ernaast zit en mee bedenkt wat ik moest schrijven. 

Ik bedenk me nog hoe blij ik ben met mijn twee beste vrienden en dan val ik weer in slaap. 

~

De volgende ochtend ben ik om 7 uur al wakker, en ik weet dat Fred en George pas na 8 uur komen. Stuiterend zit ik in mijn bed. "Goedemorgen!" Zegt madam Pomfrey vrolijk als ze me om half 8 mijn ontbijt brengt. 

"Goedemorgen!" Zeg ik blij terug. "Hoe gaat het nu met je?" Vraagt madam Pomfrey. "Wel goed, mijn hoofdpijn is er al bijna niet meer, alleen als ik recht in het licht kijk." Antwoord ik en ik neem een hap van mijn ontbijt. Madam Pomfrey knikt tevreden om mijn antwoord en laat me dan weer alleen. 

Om 8 uur precies komen Fred en George de ziekenzaal in gerend. "Hoihoi!" Roept Fred, en George zegt vrolijk, "Goedemorgen Eef!" Dan gaan ze weer op de vertrouwde plek naast mijn bed zitten. "Hoi! Ik verveel me helemaal dood!" Zeg ik klagend. 

Fred en George knikken begrijpend. Dan schiet me iets te binnen. "Wat voor een cadeautje? Heel spannunnndddd," zeg ik plagerig en ik knipoog naar George, die meteen begint te lachen. "Zie je wel Fred, ik zei al dat dit zou gebeuren," zegt hij lachend. 

Fred kijkt hem even met een mengeling van teleurstelling en ergernis aan. Dan wendt hij zich tot mij en hij geeft me een chocokikkerkaartje. Ik kijk ze allebei verbaasd aan, "Nou dit cadeau is wel heel overdreven hoor," zeg ik sarcastisch en ik begin te lachen. 

"Nee nee het is niet zomaar een kaartje," zegt George mysterieus. Ik kijk hem vragend aan. "Als je hem 1 keer omdraait, gaat die van ons aan." Legt George uit en hij doet het voor. Hij draait mijn kaartje om en in zijn zak begint er een dingetje te piepen. 

Als hij het uit zijn zak haalt dat zie ik dat het het kaartje is. Ik knik bewonderend. "Okay, nou dat is best knap, maar wat moet ik er mee?" 

"Zo weten we of we moeten komen. We kunnen niet de hele tijd hier zitten, dus als jij dat kaartje omdraait komen wij. We zitten hier natuurlijk het grootste deel van de tijd, maar voor noodgevallen of als je ons gewoon mist kun je het gebruiken." Vertelt Fred en ik knik begrijpend. 

"Dat is best wel slim! Dankjewel!" Roep ik blij uit. Zo kan ik ze in ieder geval roepen als ik ze nodig heb aankomende week. 

Dan moeten Fred en George naar de les en ben ik weer alleen. "Over maximaal 4 uur zijn we er weer," zegt George troostend en Fred knikt. Dan lopen ze de ziekenzaal uit.

-----------------------------------------

Hoihoi! Ik wilde even iedereen een fijne moederdag wensen! Oh en laten we allemaal even denken aan Lily, Narcissa en Molly <3