My Other Half ~ Fred Weasley

*81*

Gestrest loop ik door mijn kamer. Hermione en Ginny zijn weg. Gewoon kwijt ofzo. Bij Frederique kom ik de commonroom niet in, stomme Ravenclaws. Het wachtwoord is altijd een heel vaag raadsel waar ik nooit iets van snap.

Ik heb Fré wel gezien bij het avondeten, in tegenstelling tot Ginny en Hermione. Maar toen ben ik natuurlijk vergeten om te zeggen dat ik een date heb met Fred. Nu ik er over nadenk, ik heb Fred en George ook niet gezien. Harry en Ron wel, dus die zijn in ieder geval nog levend. De rest vast ook, maar you never know.

Dan komt er een idee op in mijn hoofd. Snel loop ik naar mijn bureau waar ik wat briefpapier naar me toe grabbel. Ik ga Fré gewoon schijven, en dan hopen dat ze het leest. Optijd.

Fré,

Kom naar mijn dorm please, het is belangrijk. Neem Fleur ook maar mee.

X Eef

Met mijn staf tik ik het briefje aan, dat in een vliegtuigje verandert en weg vliegt. Hermione heeft me een spreuk geleerd waarmee je post kan bezorgen zonder uil. Het scheelt best veel troep, alleen het nadeel is is dat het alleen binnen kan. Volgens mij gebruiken ze dat ook bij het ministerie. 

Onzeker ga ik voor de spiegel staan. Ik zie er prima uit toch? Misschien vindt Fred dat helemaal niet. Dat is onzin. Gefrustreerd schud ik mijn hoofd. Waarom ben ik ineens zo onzeker?  Waarschijnlijk komt het door die ruzie. Of nou ja, misverstand. Een echte ruzie was het ook niet, het was gewoon een gekke situatie die Malfoy weer eens had veroorzaakt.

Ik schrik op uit mijn gedachtes als ik opeens een luide klop op de deur hoor.

"Wij zijn het!" Hoor ik Fré gillen en ik frons verbaasd. "Hoe zijn jullie hier zo snel gekomen?" Vraag ik als ik de deur open trek.

"Ron liet ons binnen en we waren in de buurt," zegt Fleur en ze ploft op mijn bed neer. Bezorgd kijkt ze me aan. "Wat is er?"

Voordat ik antwoord kan geven, draait Frederique me al een half rondje om mijn as, zodat ik haar aan kijk. "Je hebt het goed gemaakt met Fred," concludeert ze en verbaasd kijk ik haar aan.

"Uhmm ja klopt, hoe weet jij dat? Wacht laat maar, niet belangrijk. Wel belangrijk is dat ik over een uurtje in mijn galajurk moet zijn, met make-up en haar enzo," ratel ik en Frederique trekt haar wenkbrauwen op.

"Luister schat, ik moet eerst weten wat de situatie is," zegt ze streng en geïrriteerd rol ik met mijn ogen.

"Daar is niet echt tijd voor, maar goed. Fred had me niet expres niet gevraagd, hij werd gechanteerd door Draco. Nu hebben we vanavond een date en hij zei dat ik mijn gala jurk aan moet doen," leg ik uit en de twee meisjes kijken me verbaasd aan.

"Not the point, please help," mompel ik smekend en meteen komt Fleur in actie. Doelbewust duwt ze me op het bed.

"Jij bedenkt je haarstijl en make-up, ik pak de jurk,"

~

Zonder dat ik tegen ze in ben gegaan, heb ik de meiden hun ding laten doen. Ik vertrouw ze volledig, en zeker als het om fashiondingen gaat. Uiteindelijk sta ik ook precies 55 minuten later met open mond voor de spiegel.

"Damn," mompel ik terwijl ik mezelf bekijk. Ik zie er echt mooi uit. Mijn haar is heel mooi gekruld en mijn make-up is heel rustig. Gelukkig. Ik houd niet zo van dramatische make-up looks. Mijn eerdere onzekerheid is ook als sneeuw voor de zon verdwenen.

"You look stunning," Frederique doet alsof ze een traantje wegpinkt en ik schiet in de lach. "Stel je niet zo aan," grinnik ik en ik geef haar lachend een duw. Voor Fré kan reageren klopt er iemand op de deur. Waarschijnlijk Hermione, zo laat is het nog niet.

Ik kijk nog even naar mezelf in de badkamerspiegel, en Fleur staat huppend van het ene been op het andere been naast me.

"Dat is hem vast" fluistert Fleur enthousiast.

"Gewoon Hermione," fluister ik terug en zonder dat ik het doorheb trekt Fré de deur van mijn kamer open. In gedachten verzonken stap ik door de deuropening van de badkamer mijn eigen kamer in.

Freds mond valt open. 

"Huh ik wist niet dat jij er al was," giechel ik verbaasd en Fred klapt snel zijn kaken op elkaar.

"Je ziet er prachtig uit princess," zegt Fred lief en licht blozend kijk ik hem aan. Hij ziet er echt enorm sexy uit in een smoking.

"Oja wacht," mompelt Fred en hij rommelt in zijn zakken. Sierlijk tovert hij een roosje tevoorschijn en mijn hart smelt. "Dat had je niet hoeven doen," mompel ik dan en ik pak het roosje aan. Zachtjes drukt Fred zijn lippen op die van mij.

"Wel, je verdient het,"

Ik glimlach even kort en dan pak ik zijn hand om hem naar de deur te trekken. Ik ben heel erg benieuwd naar de date waarvoor ik een gala jurk aan moest. Als ik me omdraai zie ik Fré en Fleur vertederend naar ons kijken.

"Ze worden zo snel groot," grapt Fleur tegen Frederique alsof ze onze moeder is. Fred schiet in de lach en trekt me dan mee naar buiten.

"Veel plezier!" Hoor ik Fré achter ons nog roepen en glimlachend laat ik mezelf meetrekken door Fred. Op weg naar de verrassing.

~

"Als het goed is werkt het," mompelt Fred terwijl hij zoekend tussen de bomen door loopt. We lopen in het Verboden Bos. In gala kleding.

"Babe, dit is niet heel goed voor mijn jurk," zeg ik terwijl ik de blaadjes en takjes van de gladde stof afveeg. Fred kijkt me even schuin aan. 

"We zijn er ook al," 

Zonder iets te zeggen pakt hij mijn hand en hij gebaart dat ik mijn ogen dicht moet doen. Voorzichtig zetten we samen een paar stappen naar voren, en ik voel dat het warmer wordt. 

"Ogen open," hoor ik Fred zachtjes zeggen en nieuwsgierig open ik mijn ogen. 

Mijn mond valt open van verbazing. We staan midden op een open plek in het bos, die heel mooi versierd is. Aan de takken van de bomen hangen kleine lantaarntjes, en er is een klein tafeltje onder een soort net van kerstlichtjes. Het is er ook aangenaam warm. Maar er ligt ook sneeuw op de grond, dus dat is een beetje gek. 

Ik draai me snel om naar Fred, die me verwachtingsvol aankijkt. 

"En?"

"Het is prachtig," fluister ik nogsteeds onder de indruk. Snel zet ik een paar stappen naar voren waardoor onze voorhoofden tegen elkaar komen. 

Zachtjes strijkt Fred zijn duim over mijn onderlip en ik glimlach lichtjes. 

"Glad you like it princess," zijn stem klinkt een beetje hees in het stille bos. 

Ik maak de ruimte tussen ons kleiner, en dan raken mijn lippen die van hem. De kus begint heel lief, maar wordt daarna steeds heftiger. Een beetje buiten adem laten we elkaar uit eindelijk los. Fred knipoogt overdreven zoals alleen hij dat kan en ik schiet in de lach. Dan pakt hij mijn hand en hij trekt me naar het tafeltje. 

"We hebben al gegeten, dus nu eten we thee en cupcakes," verontschuldigt Fred zich en snel kap ik hem af. 

"Great," zeg ik blij en Fred glimlacht opgelucht. Hij heeft echt heel erg zijn best gedaan voor dit, het is echt heel lief. 

Als een echte heer schuift Fred mijn stoel aan voordat hij gaat zitten en dan pakt hij een heel mooi afgewerkt zilveren dienblad met allerlei soorten cupcakes erop.

"Tast toe,"