My Other Half ~ Fred Weasley

*4*

Het is nu al 2 weken verder en ik mag nog steeds niet naar Hogwarts. Lekker is dat. Verder is het wel heel gezellig met de Weasleys en Harry en Hermione hoor. Dat maakt het ook nog erger dat ik niet kan gaan, dan heb ik eindelijk vrienden en dan gaan ze weer weg. Over twee weken al, maar daar probeer ik maar niet aan te denken. 

Ik ga iedereen wel missen dan. Ik ben goed bevriend geraakt met iedereen. Vooral met Fred en George, ze zijn echt als broers voor me. Ik ben ook de enige die ze uit elkaar kan houden. Stilletjes moet ik lachen. 

"Eva?" Er klopt iemand op de deur. "Kom je zo ontbijten?" Aan de stem hoor ik dat het Ginny is. "Ik kom zo!" Roep ik terug. Zuchtend sta ik op uit bed, weer een nieuwe dag. 

~

"Goedemorgen," zegt Hermione, "goed geslapen?" 

"Wel oké," antwoord ik terwijl ik ga zitten, "ik sliep nogal laat." 

"Oh echt hoe komt het?" Vraagt George onschuldig. Ik grijns naar hem. Gisteren hebben Fred, George en ik tot 2 uur 's nachts een film gekeken. "Ik zou het werkelijk niet weten" antwoord ik met een onschuldige blik. Fred geeft me een knipoog. 

"Vandaag gaan we eens goed opruimen!" Roept mevrouw Weasley enthousiast. Ik kreun, opruimen is niet mijn sterkste kant. Ook de anderen kijken ongelukkig voor zich uit. "Oh en we moeten ook nog boodschappen doen," zegt mevrouw Weasley. Ik kijk op, dat is al veel interessanter. Ik denk niet dat mijn vader mij laat gaan, maar ik kan het altijd nog vragen. 

George ziet me kijken en geeft me een waarschuwende blik. Niet doen. Ik steek mijn tong uit. George knipoogt terug en zegt: "dat kunnen Fred en ik wel doen hoor ma."

"Wat nee!" Roept Fred verontwaardigd uit. Ik schop hem onder de tafel en hij kijkt me boos aan. Met mijn ogen sein ik dat ie niet moet zeuren zodat ik meekan. Ik zie in zijn ogen dat hij het begrijpt. "Nou als het echt nodig is doen George en ik dat wel." Zucht hij vermoeid. Ik glimlach naar hem. "Mooi zo, dan is dat geregeld. " zegt mevrouw Weasley. "Vertrekken jullie na het ontbijt?" 

Na het ontbijt lopen Fred en George naar hun kamer alsof er niks aan de hand is. Hallo?! Ik wil mee naar de winkel. Ik ben tenslotte al bijna een jaar niet buiten geweest. Ik besluit om achter ze aan te gaan en klop op de deur. 

Fred doet de deur open, "jou hadden we niet verwacht," zegt hij sarcastisch. Ik steek mijn tong naar hem uit terwijl ik naar binnen loop. "Hey een beetje privacy! Ik ben aan het omkleden!" Roept George en lachend draai ik me om. "Ik mag toch wel mee naar buiten hè?" Praat ik tegen de muur. 

"Je kan kijken," mompelt George. Ik draai me snel om. "Mag ik mee?" Ik smeek het bijna zo graag wil ik naar buiten. "Van mij mag je mee, wij weten niks van muggles en supermarkten." zegt hij op een toon die verraad dat hij het probleem niet is. Zuchtend kijk ik naar Fred, "alsjeblieft?"

"Ik weet het niet Eef," zegt Fred terwijl hij een hand door zijn haar haalt, "wat als er iets gebeurd? Wij zijn verantwoordelijk." 

"Waarom zou er iets gebeuren? Niemand weet dat ik leef" kaats ik terug. "Ach Fred laat haar toch meegaan" zegt George. "Als er iets misgaat geven we George de schuld," zegt Fred. Ik kijk hem lachend aan, "dankjewel!" En ik geef hem een knuffel. "Ik ga omkleden!"

"Woah wacht, hoe krijgen we je mee?" Zegt George plotseling. Oh shit, mijn hele idee van een uitstapje valt al in duigen. "Ze loopt toch gewoon achter ons aan?" Vraagt Fred verbaasd. "En jij denkt dat Sirius dat niet doorheeft?" zegt George. 

"Harry's onzichtbaarheidsmantel," mompel ik en ik kijk de tweeling enthousiast aan. "We moeten gewoon dat ding van Harry lenen."

Fred en George kijken me een beetje verbaasd aan. "En jij denkt dat Harry dat ding meegeeft?" zeggen ze in koor. "Ik haal hem wel en dan ga ik ook meteen aankleden," zelfverzekerd loop ik de gang op naar mijn kamer. Dit moet me wel lukken. 

~

20 minuten later sta ik onder Harry's mantel voor Fred en George's deur. Ik klop aan. "Wie is daar?" Vraagt Fred terwijl hij zijn hoofd om de hoek steekt. In een vloeiende beweging gooi ik de mantel af. "Godverdomme Eva Black!" Roept de jongen geschrokken uit en ik schiet in de lach. "Nou ik dacht ook niet dat je zo heftig zou reageren," lach ik terwijl ik naar binnen loop. 

George kijkt verbaasd op als ik lachend de kamer binnen loop, met Fred een beetje bleek achter me aan. "Ze maakte me bang George," klaagt Fred aanstellerig. "Och arme jongen toch," speel ik mee. We beginnen met zijn drieën te lachen. Als we uitgelachen zijn zeg ik: "gaan we?"

"Onder die mantel dan," zegt George. "Oh en Eva, als er iets misgaat ga je terug onder de mantel" Freds stem klinkt bezorgd. "Jahaaa het komt echt wel goed hoor," antwoord ik en ik rol met mijn ogen. 

Snel lopen we met zijn drieën naar de deur. George opent de deur en ik glip snel naar buiten. Yes! Het is gelukt. Van binnen maak ik een vreugdedansje. Ik ben eindelijk buiten! Haastig gooi ik de mantel af. 

"Ik ben echt buiten!" roep ik blij. "Ja je bent ook nogsteeds hoorbaar," Fred klinkt een beetje bezorgd. "Het komt echt wel goed hoor," antwoord ik lachend. 

~

In de winkel is het best druk, maar gelukkig kijkt niemand op van een meisje met twee ginger jongens. "Eva hoe werkt dit?" Sist George als we bij de schuifdeur komen. "Gewoon blijven lopen," fluister ik terug. Als de schuifdeur open glijdt zie ik ze allebei verbaasd kijken. Ik schiet in de lach. "Wat?" zeggen ze tegelijk. 

"Niks"

Na een halfuurtje hebben we alles en lopen we weer terug langs de weg. Er staan ook een paar hangjongeren bier te drinken. "Zo vroeg op de dag?" Mompelt Fred verbaasd. Ik grinnik. Totdat een van de jongens opstaat en naar mij begint te roepen.

"Hey meisje! Kom gezellig bij ons staan! Dump die rooie, ik ben veel beter voor je!" Ik negeer hem maar ik voel Fred en George naast me verstijven. "Niet doen," fluister ik naar ze. 

"Hey je hoorde me wel! Ik denk dat ik je vriendje dubbel zie maar dump hem gewoon!" Ik bijt op mijn lip. "Kom op meisj-"

"Hou je vieze smoel! Ga lekker andere lastigvallen!" Roept Fred terug. "Fred niet doen!" fluister ik boos, "hier komen alleen maar problemen van." 

Dan loop ik naar de jongen toe. 

"Daar ben je dan schatje," zegt de jongen tevreden, "ik wist wel dat je zou komen." 

"Niet echt," boos kijk ik hem aan. "Ik heb net gefilmd wat je deed en de politie komt er zo aan. Dus ik zou maar snel weggaan." Bluf ik en de jongen kijkt me verbaasd aan. "Maar schatje ik bedoelde het toch niet zo." Hij probeert me om mijn middel te grijpen. "Hou je handen thuis!" Roep ik boos en ik zet een paar stappen achteruit. De jongen loopt achter me aan. 

Met mijn arm maak ik een schijnbeweging, waardoor ik hem in zijn kruis kan trappen. Met een gezicht dat vertrokken is van de pijn kijkt de jongen me aan.

"Bitch," fluistert hij en hij beweegt zijn arm al naar achteren om me een klap te geven.