My Other Half ~ Fred Weasley

*141*

In stilte laat ik mezelf op mijn bed vallen. Nadat er bericht was gekomen dat meneer Weasley nog in leven was, ben ik zoals beloofd naar boven gegaan. Mijn plan is ook om mijn kamer de hele vakantie niet te verlaten. Als ik iedere dag 5 push-ups en 5 sit-ups doe dan blijf ik vast wel in conditie. 

Ik weet nu al dat ik dat maar 2 dagen ga doen, maar het gaat om het idee. Moe ga ik plat op mijn rug liggen en ik trek de capuchon van Draco's trui over mijn hoofd. Ik kan maar beter zo veel mogelijk slapen, dan gaat de vakantie het snelst over. 

~

"Eindelijk," mompel ik en ik laat mezelf uit bed rollen om de grote uil van Draco binnen te laten. Enthousiast scheur ik de brief open. Iedere dag krijg ik een brief van Draco, zoals hij beloofd heeft. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht als ik de brief lees. 

Hallo daar Eef, 

Hoe gaat het met je zielige leven? Nogsteeds zielig? Of vind iedereen je nu weer aardig? Wel grappig dat ze allemaal denken dat wij iets hebben. Minder fijn voor jou natuurlijk, want nu krijg je nog meer haat, maar dan nog. Ik vind het wel grappig. 

Mijn leven is niet heel veel veranderd sinds gisteren. Ik heb een boek gelezen. Ha! Ja! Ik! Het was een bijzonder saai boek dus ik ga het nooit van mijn leven nog een keer doen, maar dan nog. 

Nu nog de positieve dingen van het leven op een rij, zodat het iets dragelijker voor je wordt. Allereerst, ik. Ik ben natuurlijk zeer leuk, knap, getalenteerd en positief. Dan als tweede: Je bent overmorgen jarig! Dat is ook erg positief. 16 is wel cooler dan 15 (dit is een persoonlijke aanval op mezelf) Dan nog het derde positieve ding, het is bijna kerst! Na kerst komt alleen nog maar nieuw jaar en dan mag je weer naar school. 

Het komt allemaal wel goed :) 

- Draco

Lachend leg ik de brief op de andere 6 brieven. Yep, ik ben hier al 6 dagen. In die 6 dagen ben ik precies 0 keer mijn kamer uit geweest. Er zit een badkamer aan mijn kamer vast, en Molly zet iedere dag eten voor mijn deur. Ze heeft met een briefje, wat onder mijn bord zat, laten weten dat het moet van mijn vader, en dat ze het niet expres doet. Ik heb ook precies 0 sit-ups en 0 push-ups gedaan, dus dat is ook goed gelukt. 

Om eerlijk te zijn verbaasde de inhoud van het briefje van Molly me niks. Mijn vader is nogsteeds niet normaal boos op me, en dat allemaal omdat ik niet in meer in Gryffindor zit. 

Vrolijk neuriënd doop ik mijn veer in de inkt om een brief terug te schrijven aan Draco. Ik geef hem gewoon weer aan zijn uil mee, sinds dat Nemo nog op Hogwarts is. Mijn spullen zijn wel aangekomen nu, dus ik hoef niet meer de hele tijd in Draco's trui te lopen. 

Heyy Draco,

Ja hoor, mijn leven is nogsteeds 1 treurige bende. Niemand mag me ook. Maar ik ben ook nog geen een keer mijn kamer uit geweest, zoals je weet, dus ik weet ook niet hoe de situatie er nu voorstaat. Als ik er zo over nadenk is dat ook bullshit trouwens, ik heb ook het recht om mijn kamer uit te gaan. 

Het werkt vast ook beter voor mijn "ik ben een badass Slytherin, fuck de Gryffindors" imago. Oké, ik ga nadat ik deze brief heb meegegeven naar beneden. 

Wel heftig dat je een boek hebt gelezen, mis je me zo erg dat je uit verdriet boeken gaat lezen? Arme jongen toch :')

En bedankt voor de positieve dingen. Ik denk dat mijn zin om te leven nu wel iets groter is geworden. 

Zie je snel weer hopelijk! 

- Eva

Vastbesloten loop ik naar de deur van mijn kamer en stap ik de deuropening door. In stilte loop ik van de trap af, en twijfelend blijf ik staan. Keuken of woonkamer? Uiteindelijk besluit ik maar om voor de woonkamer te gaan. 

"Mon dieu, ik schiet me helemaal de-" Vloekt Felix in het Frans als ik vol tegen hem op bots en verbaasd kijk ik hem aan. Ik wist niet dat hij hier ook was. "Ja, Fré is er ook," zegt Felix bot als hij mijn gezichtsuitdrukking ziet. Ik knik begrijpend. 

"Wat kom je hier doen?" De vraag komt er vrij boos uit en verontwaardigd kijk ik mijn neef aan. "Ik mag hier toch ook komen? Ik woon hier," reageer ik en Felix steekt verontschuldigend zijn handen in de lucht. 

"Van mij mag je hier best zijn, ik dacht alleen dat je een hekel aan ons had."

"Ik heb geen hekel aan jullie, ik heb een hekel aan al jullie vragen," zeg ik kortaf en ik wurm mezelf langs hem heen de woonkamer in. Mijn wenkbrauwen vliegen omhoog als ik Frederique tegen George aan zie liggen en grijnzend kijk ik George aan, Fré heeft haar ogen dicht. Vernietigend kijkt hij terug en dan besef ik me weer dat iedereen boos op me is. 

"Wat doe jíj hier?" Klinkt de stem van Fred achter me en gepikeerd draai ik me om. "Ik woon hier," antwoord ik duidelijk en ik plof in een stoel bij de open haard neer. 

"Dat zegt niet dat je hier hoeft te komen," snauwt Fred en hij gaat in de stoel naast die van mij zitten. Zijn hand legt hij op de leuning, vlakbij die van mij. Mijn hart begint sneller te kloppen door de gedachte om zijn hand te pakken en geïrriteerd duw ik die gedachte weg. 

"Hoe gaat het met je vader?" Vraag ik, in plaats van in te gaan op de stekelige opmerking die Fred net maakte. Zijn uitdrukking verandert meteen naar bezorgd. "Hij leeft nog, we zijn langs geweest. Waarschijnlijk komt het wel goed, hij heeft geluk gehad."

"Sterkte," mompel ik en Fred kijkt me verbaasd aan. "Ja, ik heb nogsteeds een hart en voel nogsteeds medelijden, dat hebben Slytherins ook, weetje," snauw ik geïrriteerd en Fred trekt zijn wenkbrauwen op. "Daar kan ik dan nogsteeds verbaasd over zijn."

Ik rol met mijn ogen en draai mijn hoofd weg. Op dit moment voelt het alsof ik verscheurd word. Aan de ene kant wil ik heel graag vertellen wat er aan de hand is, mijn lippen op die van Fred drukken en mezelf weer gelukkig voelen. Aan de andere kant wil ik niet opgeven, de Slytherins verdedigen, want sommigen zijn best aardig en doorgaan met de hele act om de Order te redden. 

"Waarom kom je niet weer bij ons zitten? Het kan me echt niks schelen dat je-"

"Fred, dat is bullshit. Jij weet ook dat je het stom vind dat ik in Slytherin zit, ik weet ook dat je me niet gelooft als ik zeg dat ik het zelf wil en het is een algemeen feit dat iedereen boos op me is en me er echt niet bij willen hebben," kap ik de jongen af en hij kijkt me bezorgd aan. Volgens mij was het niet helemaal goed gelukt om de bittere emotie in mijn stem te verbergen. 

"Als je het zelf zo zegt, waarom deed je het dan?" Freds stem klinkt zacht en ik schud mijn hoofd. "Ik ga naar boven," mompel ik en zonder verder nog iets te zeggen loop ik de woonkamer weer uit.