My Other Half ~ Fred Weasley

*61*

Als het 7 uur is, snelt iedereen de Grote Zaal in om een goed plekje te zoeken. Er is een soort tribunekring van banken gemaakt, rond om de Vuurbeker, die een blauw licht geeft. Er is een zilveren streep omheen getrokken, de age-line. Voor de rest is het best donker, wat het best spooky maakt, maar wel leuk.

Dan lopen de leerlingen van Beauxbatons naar binnen, met madame Maxime voorop. Netjes gaan alle 20 leerlingen in een rij staan, en dan stapt de eerste jongen naar voren. 

Vol verwachting kijkt iedereen toe hoe hij door de age-line stapt en zijn naam in de beker stopt. Als hij weer uit de cirkel is, begint iedereen te juichen en zijn vrienden slaan hem vrolijk op zijn rug. 

Dan is de volgende aan de beurt, een meisje dit keer. Precies hetzelfde als bij de eerste jongen gebeurt, en trots gaan ze beide ook op de banken zitten om naar de rest te kijken.

Als 12e is Frederique aan de beurt, en al mijn vrienden en ikzelf ook, beginnen heel hard te joelen en klappen als de age-line instapt. Als ze er weer uitstapt, beginnen we nog harder te gillen. 

Grijnzend ploft Frederique naast me neer. "Wat zijn jullie dramaqueens zeg," grinnikt ze tegen mij, en Ginny hoort het ook. Harry, Ron en Hermione zijn net in gesprek, dus die missen het. 

Grijnzend geef ik haar nog een knipoog en dan is Fleur aan de beurt, als 18e. Precies hetzelfde gebeurt, alleen nu gilt Frederique ook mee. 

Lachend gaat Fleur naast Ron zitten, die bijna flauwvalt. Hij heeft nogal een zwak voor haar, laten we het zo zeggen. Vrolijk praten we met zijn allen over wie er gekozen wordt, en gewoon hoe het leven is enzo.

~

Afgelopen halfuur druppelde er steeds leerlingen binnen die hun naam in de Vuurbeker deden, maar ik heb nog niemand gezien die ik ken. Dan komt er opeens een hele groep Hufflepuffs binnenrennen, die Cedric voor zich uitduwen. 

Cedric gaat toch niet-

Blijkbaar wel, en balend kijk ik toe hoe hij zijn naam in de beker duwt. Natuurlijk ben ik blij voor hem als hij gekozen wordt en zal ik hem steunen, maar ik hoopte eigenlijk dat hij het niet zou doen, dadelijk gebeurt er iets met hem.

Aan de andere kant weet ik dat Cedric heel getalenteerd is, en ook de hersens heeft om het echt te winnen. Uiteindelijk besluit ik maar om blij voor hem te zijn, en grijnzend steek ik beide duimen op als hij naar me kijkt. 

Trots lacht Cedric terug, en focust zich dan op zijn vrienden, die enthousiast om hem heen staan te springen. Dan rennen er plotseling twee triomfantelijke jongen naar binnen, met rood haar.

Vlak voor de age-line blijven Fred en George stilstaan, en ze kijken onze kant op. Lachend kijk ik ze aan, ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren. Hermione mompelt tegen zichzelf dat dit nooit gaat lukken, maar dat negeer ik. 

Vol spanning kijkt de hele zaal de tweeling aan, en grijnzend halen ze allebei een flesje uit hun zak. Fred knipoogt naar me als hij mijn blik vangt, en snel stuur ik hem een knipoog terug. Dan beginnen ze te praten.

"Ready Fred?"

"Ready George?"

"Bottoms up!"

Met die woorden slaan ze het drankje achterover en springen ze tegelijk over de lijn heen. Als er niks gebeurt begint iedereen enthousiast te gillen en Fred en George lopen triomfantelijk door de cirkel. 

Als er niks gebeurt kijkt iedereen ze verwachtingsvol aan en tegelijk halen ze een papiertje met hun naam erop uit hun zak en gooien het in de Vuurbeker. Weer gebeurt er niks en begint iedereen te juichen. Ikzelf spring ook enthousiast op de bank om mijn twee beste vrienden toe te juichen.

Dan komt er opeens een vreemde straal wit licht uit de Vuurbeker, die de tweeling vol in hun buik raakt. 10 meter verderop raken ze de grond en met open mond kijk ik ze aan. Dan begin ik keihard te lachen. 

Allebei de jongens hebben nu een baard en wit haar. De hele zaal begint te lachen en schaterend loop ik naar de tweeling toe om ze overeind te helpen. 

~

"Ik kan niet geloven dat jullie echt grijs haar hadden," grinnik ik als ik op het voeteneinde van het ziekenhuisbed van George zit. Fred kijkt me bozig aan vanuit zijn bed, wat tegenover die van George is, en George schopt met zijn voeten omhoog, waardoor hij me bijna van het bed trapt. 

"Hey!" Roep ik verontwaardigd uit en ik sta snel op. "Ik ga wel op Freds voeten zitten," zeg ik dan nep-boos en dramatisch gooi ik mijn haar over mijn schouder als ik opsta. 

George schiet in de lach en Fred trekt snel zijn voeten op, zodat ik op zijn bed kan zitten. Het haar van de tweeling is nu vaalrood, en over een halfuurtje zal het weer hun gewoonlijke oranjerode kleur worden.

Uiteindelijk heb ik de jongens maar naar de ziekenzaal gebracht, terwijl iedereen ze schaterend uitzwaaide. Gelukkig schamen de jongens zich niet zo snel, dus ze trokken zich er niet zoveel van aan en gingen er vrolijk in mee. 

Madam Pomfrey keek ze wel een beetje teleurgesteld aan, en je kon aan haar blik zien dat het haar eigenlijk niks verbaasde dat de tweeling aan kwam zetten. 

Ik ben de hele tijd bij de jongens gebleven, ik heb toch niks te doen en het duurt maar een uurtje voordat ze hun haarkleur weer terug hebben. 

~

"Dus ik moet een halfuur nadat het 5e uur is begonnen Snape afleiden?" Vraag ik op zondagavond nog een keertje extra aan George, die naast me zit. Samen spreken we de prank door. 

Mijn taak is heel simpel, Snape 2 minuten lang afleiden. Toch ben ik bang dat ik het voor de jongens ga verpesten. 

"Het komt goed, je moet alleen maar iets aan Snape vragen," zegt George geruststellend en ik knik, het komt inderdaad wel goed. 

Dan komt Fred aanlopen en hij ploft naast me neer. Bozig kijkt hij voor zich uit. "Wat is er?" Vraag ik voorzichtig en ik zie dat George hem ook een beetje bezorgd aankijkt. 

"Door mij heeft Gryffindor 20 punten verloren," mompelt Fred boos en ik trek mijn wenkbrauwen op. Meestal maakt het hem geen hol uit als hij punten verliest. 

"Wat heb je gedaan dan?" Vraagt George en ik hoor aan zijn stem dat hij ook verbaasd is door Freds humeur. 

"Niks, Malfoy daagde me uit en ik duwde hem tegen de muur," mompelt Fred boos en ik kijk hem wantrouwend aan. "Wat zei Malfoy?" vraagt George dan, net voordat ik het kon doen.

"Niks belangrijks," zegt Fred chagrijnig en ik kijk George even verbaasd aan. "Dat geloof ik niet," houdt George vol en dan bedenk ik me iets. 

"Ging het over mij?" Vraag ik zachtjes en Fred kijkt kort op. In zijn ogen zie ik het antwoord al. 

Ja.

"George ga even weg," zeg ik dan en George kijkt me verontwaardigd aan en doet zijn mond al open om tegen me in te gaan. Als hij ziet hoe ik kijk, bedenkt hij zich en draait hij zich snel om om bij Harry en Hermione te gaan zitten. 

"Wat zei-" Begin ik maar Fred kapt me snel af. "Dit gaan we niet hier bespreken," zegt hij snel en hij trekt me omhoog. Snel loop ik achter hem aan als hij naar zijn dorm loopt.