My Other Half ~ Fred Weasley

*25*

De volgende ochtend hebben Fred en George een quidditch wedstrijd. Tot mijn grote verdriet kan ik niet meespelen, maar gelukkig valt Katie in. 

Vrolijk wordt ik wakker, ik heb lekker geslapen. Net op het moment dat ik uit bed wil stappen, voel ik de pijn in mijn enkel en herinner ik me alles weer. Dat Draco me van de trap heeft geduwd en dat Fred voor een week geschorst is. 

"Hermione?" Vraag ik in het donker. "Hmmpf," klinkt het vanuit Hermiones bed terug. Ik hou mijn lach in, Hermione is niet zo'n ochtendmens. "Kun je mijn krukken aangeven?" Vraag ik lief en Hermione staat op. Uiteindelijk besluit ze om ook maar aan te kleden en we lopen samen naar beneden. 

"Goedemorgen!" Roep ik vrolijk als ik met mijn krukken naar binnen hobbel. Fred en George kijken me grijnzend aan. "Eef, mag ik ook met de krukken?" Vraagt George en hij kijkt me met puppy-oogjes aan. 

Lachend geef ik hem de krukken terwijl ik tegen Fred aanhang. Snel hobbelt George weg. "Ik ga naar de Grote Zaal!" Roept hij blij en hij gaat het portretgat door. "Serieus?" grinnik ik. "Hoe kom ik nou in de Grote Zaal?"

Fred schiet in de lach. "Kom maar," lacht hij en hij gaat voor me staan zodat ik op zijn rug kan springen. Lachend rent Fred naar de Grote Zaal. "Niet zo hard!" Roep ik lachend. 

Onderweg komen we George tegen. Die begint keihard te lachen als hij ons ziet. Het ziet er waarschijnlijk ook heel grappig uit. 

~

Na het ontbijt gaan Fred en George naar het quidditch veld. "Succes!" Roep ik ze na. Ook wens ik de rest van mijn team succes en dan ga ik met Ron, Hermione en Ginny naar de tribunes. 

Het is nog een heel karwij om de trappen van de tribunes op te klimmen met krukken. Uiteindelijk nemen we plaats op de onderste rij, die toch 4 trappen omhoog is. "Handig, die krukken." Zegt Ron lachend en ik sla hem zachtjes tegen zijn arm. 

Dan begint de wedstrijd, Gryffindor tegen Hufflepuff. Tijdens het spelen heb ik door hoe het team van Hufflepuff speelt. Ze staan nu met 50-10 voor. "Oliver!" Schreeuw ik en Oliver kijkt me aan. "Ze doen de boemerang-formatie!" Schreeuw ik en Oliver kijkt even.

Dan knikt hij en hij begint het team anders te coachen. De 10 minuten daarna scoren we veel meer. Dankbaar kijkt Oliver me nog een keer aan en dan speelt hij weer verder. 

De rest van de wedstrijd zit ik juichend op de tribune. Dan ziet de zoeker van Hufflepuff de snitch. "Iemand! Bludger!" Schreeuw ik en gelukkig snapt Fred wat ik bedoel. De bludger raakt de Seeker vol in zijn maag en Harry pakt de snitch. 

Juichend spring ik overeind, en Fred knipoogt nog even naar me. Dan landen al de spelers op het veld. 

Snel lopen Hermione, Ginny, Ron en ik naar de trappen om ons team te feliciteren. De hele tribune wilt in 1 keer van de trap af, dus het is nogal druk. Uiteindelijk besluiten we dat het slimmer is als we even wachten, door mijn krukken. 

Na 5 minuten is het al wat rustiger en ik sprint de trap af. Onder aan de laatste trap die ik Fred en George grijnzend op me wachten. Snel probeer ik met mijn krukken de trap af te komen. Natuurlijk ben ik iets te enthousiast, en 1 van mijn krukken glijdt net over de tree naar beneden. 

Doordat 1 kruk lager staat dan de andere, raak ik uit evenwicht en ik buig naar achter om de zwaartekracht tegen te werken. Even lijkt het te werken, maar dan botst er per ongeluk iemand tegen me aan en ik val voorover.

Snel zet ik mijn krukken op de trap om mezelf op te vangen, maar natuurlijk werkt dat niet. Struikelend duikel ik de trap af. Dan voel ik iemand mijn arm pakken en zorgen dat ik net niet op de grond val. 

"Rustig aan Eef," grinnikt Fred als hij me weer overeind zet. Lachend ga ik weer rechtop staan en ik geef hem een knuffel. Daarna krijgt George er natuurlijk ook een. "Je was weer lekker enthousiast zag ik," lacht hij, doelend op het feit dat ik bijna nog een keer van de trap af viel. 

"Ja ik dacht, laten we nog een keer van de trap afvallen," zeg ik lachend en ook de jongens moeten lachen. Dan feliciteer ik de rest van het team. 

"Bedankt voor het coachen Eva," zegt Oliver als ik hem gefeliciteerd heb. Blozend kijk ik voor me uit. "Dat was niks hoor," mompel ik verlegen. Oliver kijkt me aan, "nou toch bedankt, als jij niet had gezegd dat ze in die formatie speelde, had ik dat nooit gezien. Net als dat met die bludger." Ik glimlach even naar hem en dan gaan we met zijn allen naar de commonroom. 

~

Na het avondeten ben ik Fred en George kwijt. "Weten jullie waar Fred en George zijn?" Vraag ik aan Harry en Ron. Die schudden hun hoofd. "Ga anders bij de dorms kijken." Stelt Ron voor. "Daar kom ik niet in zonder een jongen," zeg ik teleurgesteld. 

De jongens en de meiden kunnen wel bij elkaar op de kamers komen, maar een jongen moet een meisje op de jongensafdeling binnenlaten en andersom. "Ik laat je wel binnen," zegt Ron en hij brengt me naar de jongensdorms. "Thanks," zeg ik en Ron loopt weer terug naar de commonroom. 

Dan loop ik de kamer van Fred en George binnen. George ligt op zijn kop op het bed, met zijn benen tegen de muur. Fred staat naast een grote hutkoffer, die zo te zien ingepakt wordt. 

"Hoi!" Roep ik en ik ga op zijn kop naast George liggen.

George kijkt me grijnzend aan, "kon je ons weer niet missen?" Ik schiet in de lach en knik heel overdreven, waardoor de tweeling ook begint te lachen. "Hoelaat ga je morgenochtend weg?" Vraag ik aan Fred en hij kijkt me verdrietig aan. "Half 8 's ochtends," zegt hij zacht. 

"Dan moeten wij om 7 uur de wekker zetten," zeg ik tegen George en ik geef hem een high-five. "Dat hoeft echt niet hoor," mompelt Fred. Ik kijk hem streng aan, "jawel dat moet wel, wij moeten je een week missen dus we gaan gewoon mee naar het perron."

Fred glimlacht even en gaat dan verder met inpakken. "Oh en Freddie, je moet zelf naar het huis van mijn vader. Ik zou een taxi huren ofzo. Mijn vader zal je wel helpen om vrijdag te zorgen dat je bij ons hoort." Zeg ik na een halfuurtje, als ook Fred op zijn kop naast ons is komen liggen. 

Hij lacht even lief naar me, "is goed."