My Other Half ~ Fred Weasley

*117*

"Black!"

Geschrokken draai ik me om en ik kijk recht in het gezicht van een boze Angelina. Ik voel de bui al hangen. "Waarom ga jij vrijdag nablijven?" Snauwt ze en ik zie direct een vlaag van Oliver in haar terug. Ik hoopte nog zo dat ik het makkelijk zou krijgen dit jaar. 

"Nou dat is omdat Umbridge zei dat-"

"Het kan me niks schelen, je zorgt maar dat je eronder uit komt," kapt het meisje me volledig af en ik trek mijn wenkbrauwen op als ze weg beent. 

"Ik hoopte toch dat Angelina iets kalmer zou zijn," mompel ik naar Fred en George, en ze grijnzen me vrolijk toe. "Dan moet je maar geen strafwerk krijgen," zegt George en verontwaardigd kijk ik hem aan. 

"Jij was er niet bij!"

"Als ik erbij was geweest had ik dat niet gedaan."

Ik kijk hem spottend aan. "Jij had dat zeker wel gedaan."

"Niet ik-"

"George, ze heeft wel gelijk," kapt Fred zijn broer snel af en ik stuur een dankbare blik in zijn richting. Hij glimlacht kleintjes. George steekt kinderachtig zijn tong uit en ik schiet in de lach. 

"Ik ga, kom je mee?" Vragend kijkt Harry me aan en snel sta ik op. "Let's go to that pink bitch," zeg ik grof en Fred en George grinniken. Harry trek me aan mijn pols mee door het gangpad, terwijl zijn mondhoeken omhoog krullen. 

"Beter gedraag je je, we gaan dit niet erger maken. Angelina gaat ons vermoorden." Fluistert hij en ik knik snel. Daar heb ik ook niet echt zin in. Dan klopt Harry op de deur, die hij een aantal seconden daarna open duwt.

~

Het is alsof we binnen in de kleur roze zijn gestapt. Overal om ons heen hangen roze frutsels, kleedjes en bordjes met kittens erop. Ik krijg spontaan de neiging om over te geven. Dat wordt nog extra gestimuleerd door Umbridge, die met een veel te brede glimlach naar ons staart. 

"Hallo meneer Potter en mevrouw Black," begroet ze ons glimlachend en ze wijst naar de twee stoelen voor haar bureau. 

"Hallo professor Umbridge," reageren Harry en ik precies tegelijk en ik plof neer op de stoel. Umbridge kijkt me even geïrriteerd aan, maar haar blik verandert naar minder dan een seconde weer naar het zoete karakter. 

Ik kuch netjes om aan te kondigen dat ik iets wil zeggen. "Professor ik, of nee wij, willen u om een gunst vragen."

Haar ogen versmallen zich, waardoor ze nog meer uit lijken te puilen. 

"Nou kijk," begin ik en ik vraag me af of dit een goed idee is. "We zitten allebei in het quidditchteam van Gryffindor en vrijdag hebben we een training die we niet mogen missen. Mijn vraag was dus of we die keer strafwerk op een andere dag kunnen doen."  

Al nadat ik het woord quidditchteam heb uitgesproken, weet ik dat het verloren zaak is. Umbridge schudt dan ook liefjes haar hoofd. "Nee, nee," zegt ze zoetsappig. "Dit is jullie straf voor het verspreiden van deze onzinnige praatjes alleen maar om aandacht te trekken. Zo'n straf kan niet verschoven worden omdat het jullie beter uitkomt. Jullie komen gewoon iedere dag langs, zoals afgesproken."

Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen van verontwaardiging. Verspreiden van onzinnige praatjes voor aandacht?!  Ik dacht dat ik Umbridge niet meer kon haten dan dat ik al deed, maar het is zojuist wel gebeurd. Naast me zie ik Harry's handen zich vormen tot vuisten. 

"Kijk," zegt Umbridge tevreden. "Jullie zelfbeheersing wordt al beter." 

Kwaad staar ik haar aan. "Ik wil dat jullie strafregels voor me schrijven, met deze twee veren." Ze schuift twee zwarte veren met een opmerkelijk scherpe punt over haar bureau naar ons toe. Zonder iets te zeggen pak ik er een op.