My Other Half ~ Fred Weasley

*144*

"Wáár was jij?" 

Draco staat soepel op van de bank als ik de commonroom inloop. Op het eerste gezicht zag ik het helemaal niet zitten, dus ik schrik me helemaal dood als ik zijn stem hoor. 

Ik stuur een boze blik naar de jongen toe terwijl ik mijn razende hart weer rustig probeer te krijgen. Draco schiet in de lach. "Ik wilde je niet laten schrikken," grinnikt hij en hij loopt op me af. 

"Dat zal wel niet nee," reageer ik gepikeerd en ik zak op een stoel neer. Draco komt naast me zitten en kijkt me bezorgd aan. "Waarom duurde het zo lang?"

Ik open mijn mond om antwoord te geven, maar klap hem dan weer dicht. Ik weet eigenlijk niet of ik Draco mag vertellen over Fred. "Ik-" begin ik, maar daarna houd ik mijn mond weer. Aan Draco's gezicht te zien ziet hij dat ik twijfel of ik het wil zeggen. 

"Kom op Eef, ik ben je beste vriend. Je kunt me-"

"-Vertrouwen, ja weet ik," maak ik de zin af en Draco grijnst. "Ik was op de Astronomietoren," vertel ik en Draco kijkt me afwachtend aan, alsof hij weet dat dat niet alle informatie is. 

"En Fred was er ook," ga ik verder en ik zie Draco's ogen groter worden. "Heb je het verteld?" Vraagt hij scherp en ik knik twijfelend. Zonder iets te zeggen legt de jongen zijn hoofd in zijn handen, zijn ellenbogen steunen op tafel. 

"Zeg me alsjeblieft dat hij je geloofde," klinkt Draco's stem gedempt en snel knik ik. Dan besef ik me dat hij dat niet kan zien. 

"Uhmm, ja, hij geloofde me," zeg ik en Draco kijkt op. "Je hebt gezegd dat hij niks mag zeggen toch?"

"Ja, natuurlijk," antwoord ik gelijk geruststellend en er breekt een grijns door op Draco's gezicht. "Is er verder nog iets gebeurd?" Vraagt hij onschuldig en ik onderdruk met moeite een grijns. 

"We hebben het goedgemaakt," nonchalant haal ik een hand door mijn haar en geïnteresseerd kijk ik naar de tafel. 

"Jullie hebben gezoend," klinkt de stem van Draco en mijn hoofd schiet omhoog, waar Draco me met een grote grijns aankijkt. "Het was meer een gok, maar nu weet ik zeker dat ik goed gokte," zegt hij en er breekt een grijns door op mijn gezicht. Ik had het toch nooit voor hem kunnen verbergen. 

"Hoe was het?" Vraagt Draco nieuwsgierig en lachend gooi ik een kussen naar zijn hoofd, wat hij soepel ontwijkt. "Dat ga ik niet hier uitgebreid bespreken," zeg ik dan en Draco knikt begrijpend. "Ook wel weer te begrijpen," stemt hij in en ik knik. 

"Vind je het erg dat ik het aan Fred heb verteld?" Vraag ik dan en de jongen haalt zijn schouders op. "Het is jouw beslissing, en ik denk dat je het anders nooit had volgehouden. Je had het op een bepaald punt toch wel aan hem verteld, en ik ben blij voor je dat het heeft geholpen."

Ik trek mijn wenkbrauwen op. "Daar heb je goed over nagedacht," reageer ik en Draco werpt me een geïrriteerde blik toe, die al snel verandert in humoristisch. "Maar anyways, ik ben blij dat je het geen dom idee vond," ga ik verder in op het eerdere onderwerp en Draco's mondhoeken krullen omhoog. 

"Ik zei niet dat ik het geen dom idee vond."

Ik schiet in de lach waardoor Draco ook begint te lachen. Als we uitgelachen zijn steekt hij zijn hand op als teken dat hij nog iets wilt zeggen. 

"Het is misschien niet het beste idee ooit, maar wel logisch en ik zal je toch wel steunen want dat is wat vrienden doen. Het is jouw beslissing," zegt hij en dankbaar kijk ik hem aan. Draco stuurt een glimlachje mijn richting in en kijkt me dan vragend aan. 

"Wat wilde Umbridge eigenlijk van je?"

Meteen voel ik mijn binnenste weer samentrekken en ik knijp mijn hand samen tot een vuist. De littekens in mijn hand tekenen wit af tegen mijn huid en er verschijnt een bezorgde emotie in Draco's ogen. "Eef?" Vraagt hij voorzichtig en ik schrik op. 

"Niks," mompel ik snel en spottend kijkt de jongen me aan. "Oké, wel iets," geef ik toe en Draco leunt achterover als teken dat ik kan gaan vertellen. 

~

"Dat dus," eindig ik mijn verhaal met een trillende stem en Draco kijkt me met open mond aan. "Dat- Wat- Heeft- Wat-" stottert hij en ik druk bewust mijn tranen weg. Ik heb geen zin in nog een hele breakdown. 

"Heeft ze echt de cruciatusvloek gebruikt?" Brengt Draco uiteindelijk uit en ik knik lichtjes met mijn hoofd. Ik wil het woord cruciatusvloek niet uitspreken. 

"Wat een bitch," mompelt Draco en hij steekt zijn armen uit zodat hij me kan omhelzen. Stilletjes leun ik met mijn hoofd op zijn schouder terwijl ik de traumatiserende gebeurtenis uit mijn hoofd probeer te zetten. 

"Heb je het Fred verteld?" Vraagt Draco als hij me heeft losgelaten en stilletjes schud ik mijn hoofd. De jongen haalt een hand door zijn haar voordat hij verder praat. 

"Je moet het natuurlijk zelf weten, maar ik zou het hem nog niet vertellen aangezien Fred nogal een beschermend type is en hij het waarschijnlijk niet pikt," zegt Draco zacht en ik knik. Dat had ik zelf ook al bedacht. 

Niet dat ik het Fred niet wíl vertellen, het leek me gewoon beter als ik dat later pas zou doen, dan 3 uur nadat het gebeurd is. Zonder iets te zeggen trekt Draco me op de bank en moe ga ik tegen de leuning aanhangen. 

"Zeg het wel als ze het nog een keer doet," zegt Draco en bezorgd kijkt hij me aan. 

"Ja ja is goed," reageer ik zacht, wat er voor zorgt dat hij mogelijk nog bezorgder kijkt. "Probeer er maar niet aan te denken, oké? Denk maar aan Fred."

Alleen al door zijn naam maakt mijn hart een sprongetje, en ik haal diep adem. 

Ik heb Fred. 

Fred zal me alle andere keren wel beschermen. 

Ik moet er gewoon niet aan denken. 

Ik heb Fred. 

"Ik ga naar bed," kondig ik dan aan en ik sta op. "Ik ook," mompelt Draco en hij loopt naar de andere kant van de commonroom, waar de deur is naar de jongenskamers. 

"Welterusten," zeg ik zacht en Draco kijkt over zijn schouder, de bezorgdheid spat van zijn hele houding af. 

"Welterusten," antwoordt hij en ik trek de deur achter me dicht.