My Other Half ~ Fred Weasley

*106*

"Eva."

De stem van mijn vader klinkt door de kamer. Hij klinkt boos. Verbaasd schiet mijn hoofd omhoog en in een lichtelijke paniek kijk ik naar George. Hij gooit zijn kwartetkaarten op tafel en haalt zijn schouders op. "Daar gaat je goede-dochterimago," zegt hij zacht tegen me en ik kijk hem grijnzend aan. "Dat had ik toch al niet."

Onhandig duw ik mezelf omhoog. "Wish me luck," fluister ik sarcastisch en ik loop naar mijn vader, die in de deuropening staat te wachten. 

"GOOD LUCK!"

Vernietigend kijk ik over mijn schouder naar George. Onschuldig knippert hij met zijn ogen. Ik kijk hem nog een keer bozig aan, voordat ik achter mijn vader aanloop. 

"Wat is er?" Zenuwachtig kijk ik hem aan. Hij zucht geïrriteerd. "Sinds wanneer kan jij verschijnselen?"

Een beetje verbaasd door de vraag kijk ik hem aan. "Sinds een week denk ik," antwoord ik onzeker. We zijn nu al een week later, en het is nogsteeds saai. Iedere dag moeten we schoonmaken. Het enige leuke dat er gebeurt zijn de momenten met Fred en de oefenlessen voor verschijnselen. Maar die zijn ook met Fred. En het was ook leuk dat Ron was gebeten door een Doxy. Nou ja, niet voor Ron, maar het was wel grappig. Het werd nog veel grappiger toen Kreacher zowat een vreugdedans deed omdat een van de bloedverraders gebeten was. Zijn intentie om te dansen was niet goed, maar dat beeld ga ik nooit meer vergeten.

Sirius trekt zijn wenkbrauwen op. "Het ministerie ziet het als je verschijnselt, je bent minderjarig," zegt hij en hij wappert met een brief. Ik kan niet zien wat er op staat, maar ik kan het wel raden. 

"Moet ik nu ook naar een hoorzitting?" Piep ik angstig en mijn vader wrijft met zijn hand over zijn voorhoofd. "Je hebt alleen een waarschuwing."

Opgelucht haal ik adem. "Maar dat betekent wel dat je het niet meer mag doen," zegt hij streng en ik rol met mijn ogen. "Ik kan het eindelijk." Sirius grijnst. "Hoe heb je dat zo snel voor elkaar gekregen?"

"Het zou je verbazen hoe goed Fred en George kunnen uitleggen," reageer ik lachend. "Ik dacht dat de tweeling alleen maar bezig was met de spijbelsmuldozen," zegt mijn vader en geschrokken kijk ik hem aan. "Dat mag je niet weten. Niet aan Molly vertellen dat je daarvan weet! Hoe weet je het eigenlijk?"

Lachend schudt mijn vader zijn hoofd. "Ik zeg niks, en ik weet echt wel wat er in mijn huis gebeurt." Opgelucht kijk ik hem aan. Fred heeft me op het hart gedrukt dat ik niemand behalve de minderjarigen mocht vertellen over de spijbelsmuldozen. Hij en George zijn al heel lang bezig met het ontwikkelen ervan, en het gaat best goed. Alleen het testen is lastig. Fred weigerde om mij als testpersoon aan te nemen, ook al wilde ik wel. Hij zei dat hij het zichzelf nooit zou vergeven als er iets met mij zou gebeuren. Zelf test hij wel zijn producten. Maar dat hoort bij het vak, heeft hij gezegd. 

De tweeling heeft nog geen pand gevonden voor hun fopshop, maar ze zijn wel heel erg op zoek. En dat allemaal door het prijzengeld wat Harry aan ze heeft gegeven. Glimlachend denk ik aan de blije gezichten van de jongens als het over de fopshop gaat. Het was altijd al een droom van ze. 

"Maar niet meer verschijnselen, we willen geen aandacht trekken van het ministerie," onderbreekt mijn vader mijn gedachten en teleurgesteld kijk ik hem aan. "Dan kan ik niet oefenen."

"Je kon het toch al?"

"Ik kan het verleren."

"Dat kan niet bij verschijnselen."

Geïrriteerd vouw ik mijn armen over elkaar. "Wat moet ik dan doen?"

"Ik heb gezorgd dat je iets voor de Order mag doen, maar houd je dan aan de regels," sist mijn vader boos. Mijn slechte humeur verdwijnt als sneeuw voor de zon als de woorden bij me binnenkomen. Enthousiast kijk ik hem aan. "Wat moet ik doen?"

"Beloof je dat je je aan de regels houdt?" Vraagt mijn vader streng en snel knik ik. "Wat moet ik doen?" Vraag ik nog een keer. Mijn vader gebaart naar de bank. "Ga zitten."

~

"Dus ik moet in contact komen met onze familie in Frankrijk en zorgen dat ze bij de Order komen?" Ik stel de vraag voor de zekerheid, want ik heb mijn opdracht helemaal begrepen. Mijn vader knikt. "Florence en Aaron hebben veel connecties in Frankrijk, het zou heel handig zijn om ze bij ons te krijgen."

Begrijpend knik ik. Ik weet bijna zeker dat het wel zal lukken, want mijn oom en tante hebben een niet al te hoge pet op van het ministerie. Het enige moeilijke punt is, is dat ze dan wel naar Engeland moeten verhuizen. Als ze in Frankrijk blijven, hebben we niks aan ze. 

"Weet Dumbledore dit?" Vraag ik dan. Met dit bedoel ik; dat ik betrokken word bij de zaken van de Order. Sirius knikt. "Het was zijn eigen idee. Hij komt hier vast wel een keer langs, dan kun je hem je vragen stellen mocht je die hebben." 

Ik knik, "Mag ik weer naar George?" 

Sirius grijnst. "Jij kan ook niet zonder de tweeling he?" Lachend schud ik mijn hoofd. Met zijn hand gebaart hij dat ik mag gaan. 

"Eva." 

Ik sta al bij de deur als ik mijn naam hoor. Vragend draai ik me om. Mijn vader glimlacht naar me. "Ik ben trots op je." 

Er breekt een glimlach door op mijn gezicht. Vrolijk draai ik me weer om en loop ik de deur door. Onderweg kom ik Fred tegen. 

"Hey princess, waarom lach jij zo?" Nieuwsgierig kijkt hij me aan. "Ik mag iets voor de Order doen," antwoordt ik en ik trek hem mee naar zijn kamer. Enthousiast kijkt Fred me aan. "Wat moet je doen?"

"Zorgen dat de familie van Frederique en mij hier komt wonen en zich bij ons aansluit," reageer ik simpel en ik plof op zijn bed neer. Grijnzend komt Fred boven me hangen. "Dat zal George leuk vinden."

Ik schiet in de lach. Daar had ik nog niet eens gedacht. Misschien wilt George dan wel iets met Frederique krijgen, het excuus van de afstand is dan immers van de tafel. 

"Oh en nog iets," mompel ik en vragend kijkt Fred me aan. "Ik mag niet meer verschijnselen, want ik heb een waarschuwing gekregen." Ietwat teleurgesteld kijkt Fred me aan en ik geef hem een korte kus. "Niks aan te doen," zegt hij en hij glimlacht kleintjes. 

Soepel rol ik om, waardoor Fred naast me op het bed valt. In een beweging zorg ik dat ik tussen zijn armen lig, en grijnzend kijkt hij me aan. 

"Smooth," mompelt hij en ik grinnik. 

"Weet ik."

-----------------------------------------

HOLY SHIT IK HEB 10K READS WHOOHOO!!

Dat is ook meteen de reden voor dit extra hoofdstuk 😃 Maar ik wilde even bedankt zeggen tegen iedereen die dit leest, dus bedankt voor het lezen, de stemmen en al de reacties❤
Jullie hebben geen idee hoe leuk ik het vind als ik weer een melding krijg voor dit boek😊

Oh, en nog iets. Ik kan dus meedoen aan de Wattys, als ik mijn boek voor 30 september af heb. Dat gaat me wel lukken, alleen het moet ook online staan you know? Dus ik ga weer iedere dag een hoofdstuk plaatsen😃

Dan weten jullie dat ook en bedankt voor alles❤