My Other Half ~ Fred Weasley

*50*

Hoihoi! Er komt nu een supergrote time-skip, sorry daarvoor. Ik kon het verhaal anders niet lopend houden, dus ik zal even samenvatten wat er gebeurd is en hoe de situatie nu is. Ook heb ik bedacht dat ik liever een boek schrijf van 100/150 hoofdstukken dan een 2e boek wat een vervolg is op deze. Dus dit boek gaat waarschijnlijk eindigen met een stuk of 150 hoofdstukken :) 

Eva gaat nu in haar 4e jaar starten, dus ze is 14,5 jaar oud. Nogsteeds is ze beste vrienden met Fred en George, die allebei 16 zijn en in het 6e jaar starten. Het derde jaar is dus overgeslagen, omdat er in mijn boek dan niet veel gebeurt.

Eva en Fred hebben allebei besloten om niks met hun gevoelens te doen, en ze lijken ze allebei nogal vergeten te zijn afgelopen jaar. Niks blijkt minder waar te zijn. Doordat ze altijd samen waren, met George ofc :) , vielen die gevoelens niet zoveel meer op. 

Eva heeft haar vader, Sirius, al een jaar niet meer gezien. Ze sturen wel brieven, maar sinds de dag dat hij op de vlucht sloeg, heeft ze hem niet echt meer gesproken. Daarom blijft ze in de vakanties bij Remus, of bij de Weasleys.

Het verhaal gaat dadelijk verder in de zomervakantie voor het 4e jaar van Eva begint. Dat jaar is het jaar van het Triwizard Tournament. 

~

"Remus Remus Remus Remus Remus Remus!" Roep ik terwijl ik van de trap afren. Bij iedere trede zeg ik zijn naam. Lachend kijkt Remus op van de keukentafel, "wat is er mijn allerliefste peetdochter," vraagt hij en ik schiet in de lach.

"Waar zijn mijn boeken?" Vraag ik dan en ik kijk om me heen. Ik ben mijn hutkoffer aan het inpakken, want morgen vertrek ik naar de Weasleys. Ik heb er enorm veel zin in, want ik heb Fred en George al een maand niet meer gezien. 

Ik heb ze allebei enorm gemist. Vooral Fred, klinkt een stemmetje in mijn hoofd, maar ik duw het bewust weg. Er is niks tussen mij en Fred. 

Toch kan ik niet ontkennen dat ik van zijn aanwezigheid geniet, en dat ik allemaal tintelingen voel als hij me per ongeluk aanraakt. Of dat mijn buik ontploft van de vlinders als hij me eventjes aankijkt. Nee, zeg ik streng tegen mezelf. Fred is je beste vriend, het kan niet.

"Waarschijnlijk in de bijkeuken," reageert mijn peetoom lachend, en ik schrik op uit mijn gedachten. "Het is makkelijker als je ze de volgende keer gewoon opruimt!" Roept hij me achterna, want ik ben al naar de bijkeuken gerent. 

Met mijn armen vol boeken kom ik terug. "Ik doe niet aan opruimen," grijns ik en Remus grinnikt even. 

Dan loop ik weer naar boven en ga ik verder met mijn koffer inpakken.

~

"Ga je weer lesgeven aankomend jaar?" Vraag ik en ik steek mijn vork met lasagne mijn mond in. We zitten met zijn tweeën aan de eettafel te eten. Remus schud zijn hoofd, "de meeste ouders willen geen weerwolf als docent voor hun leerlingen." 

Ik kijk hem medelevend aan, ik weet dat hij het niet fijn vindt als mensen zo over hem denken. Ik bedoel, hij kan er niks aan doen! En de meeste mensen kennen hem niet eens. 

"Klote ouders," mompel ik en mijn peetoom schiet in de lach. "Dat mag je niet zeggen." Ik steek even mijn tong uit en dan zet ik mijn bord in de vaatwasser. "Hoelaat gaan we morgen eigenlijk?" Vraag ik dan. 

"10u," antwoordt Remus kort en ik knik. 

~

De volgende ochtend ben ik vroeg wakker. Druk loop ik door het huis, terwijl ik de laatste dingen in mijn hutkoffer prop. "Rustig aan," hoor ik Remus vanuit de deuropening zeggen en ik grijns. "Oh wacht!" Roep ik dan uit en ik loop snel weg om iets te halen.

"Ik weet dat je het vorig jaar niet ondertekent hebt, maar kan je het nu wel doen?" Vraag ik met een lieve stem en ik houd de toestemmingsformulieren voor Hogsmeade voor zijn neus.

Nog voordat Remus iets kan zeggen begin ik alweer te praten. "Als je ze tekent ga ik onder toezicht, anders ga ik met een geheime gang. Jullie hebben me zelf de Marauders Map gegeven."

Remus zucht even. "Je lijkt ontzettend veel op je vader, die luisterde ook nooit," mompelt hij dan en hij pakt de papieren uit mijn hand, en zet snel zijn handtekening. Blij geef ik hem een kus op zijn wang en ren de trap weer op. 

~

"Eva! We gaan!" Hoor ik Remus beneden roepen en ik ren van de trap af. "Waar is mijn koffer? En waar is Nemo?" Vraag ik verbaasd als ik mijn koffer en uil niet meer in de gang zie staan. "Die heb ik alvast vooruit gestuurd," antwoordt Remus en hij steekt zijn arm uit. 

Snel pak ik hem vast, en dan verschijnselen we samen naar de Burrow. Ik ben al vaker verschijnseld, maar toch blijf ik het een vervelend gevoel vinden. 

Het vervelende gevoel verdwijnt meteen als ik een bekende bos rood haar op me af zie rennen. "Fred!" Roep ik uit en ik spring in zijn armen. Dan pas besef ik me hoeveel ik hem gemist heb. 

Maar alleen maar dat ik hem gemist heb, kan geen reden zijn voor alle vlinders die wild opvliegen in mijn buik. 

"Hoi Eef," zegt Fred grijnzend en ik krijg geen tijd om te antwoorden, want George springt al in mijn armen.

"Hoi George, hoi Fred," puf ik als ik eindelijk weer adem kan halen. Ze schieten allebei in de lach, en dan lopen we met zijn drieën naar de Burrow toe, achter Remus aan. 

~

Binnen omhels ik Molly, Harry, Ron en Ginny natuurlijk ook. Als we aan de tafel zitten met de thee, zak ik tevreden onderuit. 

Jammer genoeg is Remus na 5 minuten alweer weg gegaan, maar ondanks dat is het toch heel gezellig. Vrolijk lach ik om alle grapjes, en dan zie ik dat Fred naar me kijkt. Onze ogen haken even in elkaar, en meteen stuiven alle vlinders op in mijn buik. 

Een beetje blozend kijk ik weg, en ik duw snel een pluk haar achter mijn oor. 

~ 

POV Fred

Lachend kijk ik naar Eva, ze ziet er zo vrolijk uit. Een blij, maar ook een beetje gek, gevoel verspreidt zich door mijn buik als ik haar zie lachen. 

Ik zal toch niet- 

Meteen duw ik die gedachte weg. Ik ben niet verliefd op haar, dat kan niet. Ik merk niet daar ik haar aanstaar, tot dat ze me ineens recht aankijkt. 

Er vormt zich een vreemd gevoel in mijn buik, wat ik door heel mijn lichaam voel. 

Ik ben wel verliefd op haar. Ik ben verliefd op Eva Black.

~

POV Eva

De pluk haar die ik had weggeduwd, valt meteen weer voor mijn gezicht. Snel duw ik hem nog een keer weg, en dan zie ik dat Fred nogsteeds naar me kijkt. 

Blozend kijk ik weer weg, terwijl mijn buik lijkt te ontploffen van de vlinders. 

Ik ben fucking verliefd op Fred Weasley.