My Other Half ~ Fred Weasley

*34*

POV Eva

Kreunend word ik wakker, mijn hoofd bonkt en alles draait om me heen. Iets te snel stap ik uit bed waardoor ik snel een van de palen van mijn hemelbed vastpak. Als de wereld iets minder draait loop ik voorzichtig naar de badkamer. 

Ik schrik van mezelf als ik in de spiegel kijk, ik zie er verschrikkelijk uit. Mijn haar zit door de war en ik ben gaan slapen zonder de make-up van mijn gezicht af te halen. Ik draag ook een trui van Fred. 

Ik frons, hoe kom ik daar nou weer aan. Dan hoor ik dat Hermione mensen binnenlaat. "Eef, Fred en George zijn hierbinnen voor jou! Ik ga nu!" Roept ze en dan valt de deur dicht. "Ik ben in de badkamer!" Roep ik en 5 seconden later gaat de deur open. 

George schiet in de lach als hij me ziet. "Hou je mond," mompel ik en snel haal ik mijn make-up van mijn gezicht. Dan kam ik mijn haar en ik stap de badkamer uit. Daar ligt Fred op mijn bed. 

"Jij gaat ook lekker zo te zien," zeg ik en ik plof naast hem neer. George knielt voor mijn bed neer, zodat hij op ooghoogte is. 

"Jullie 2 hebben gister veel te veel gedronken," zegt hij streng. "Oh, joepie een preek," mompelt Fred sarcastisch. 

"Wat is er gisteren gebeurd?" Vraag ik aan George. "Ik herinner me niet echt iets, alleen alcohol." Fred grinnikt even om die laatste opmerking. "Fred weet jij wel wat er gebeurd is?" Vraagt George. 

"Vaag," mompelt Fred. "Mag ik eerst iets tegen de hoofdpijn?" Ik knik, daar heb ik ook behoefte aan. George geeft ons allebei een pilletje, dat ik meteen doorslik. 

"Bedankt papa," grijns ik en George schiet in de lach. "Wat is er nou gebeurd?" Vraag ik dan. 

"Fred heeft voor het feest begon al alcohol op, en tijdens het feest ook. Jij begon vrij rustig aan en toen ben je begonnen met de firewhisky. Daarna stonden jullie allebei in een hoekje te zoenen. Fred met Angelina en Eef met een of andere Ravenclaw." Vertelt George en beschaamd sla ik een hand voor mijn mond. 

"Hebben we allebei staan zoenen?" Vraagt Fred verbaasd en George knikt. Ik weet dat het de alcohol was, maar toch vind ik het niet leuk dat Fred met Angelina heeft gezoend. Dat is onzin, jij hebt ook met iemand staan zoenen.

De rest van de dag hangen Fred en ik een beetje dood in de commonroom, terwijl George ons probeert op te peppen. 

~

"Waarom heb jij geen hoofdpijn?" Vraag ik geïrriteerd als George vrolijk voorstelt om te gaan wandelen. "Omdat ik niet teveel drink Eef," zegt George en ik kijk hem geïrriteerd aan. 

"De volgende keer dat wij teveel drinken en een kater oplopen, kun jij dat ook doen? Dan kunnen we met zijn drieën depressief doen." Mompel ik en Fred schiet in de lach. "Heb je er zoveel last van dan?" Vraagt hij. 

Ik knik en hij grijnst even. "Dan moet je vaker trainen Eef, dan herstel je beter." Zegt hij en meteen schud ik mijn hoofd, "echt niet."

Dan staat George op en hij trekt Fred omhoog. Verbaasd kijk ik naar de 2 jongens, die nu boven me uit torenen. "Wat gaan we doen?" Vraag ik terwijl Fred me omhoog trekt. "Wandelen," antwoord George en met een kreun zak ik terug op de bank. 

"Jij moet mee," zegt Fred en hij tilt me op. "Niet doen, ik ben moe," mompel ik, maar de jongens reageren niet. Fred zwaait me over zijn schouder en de jongens lopen met me naar buiten. Daar zet Fred me weer op de grond. "Nu kan je niet meer terug," zegt George streng en ze beginnen te lopen.

Snel ren ik achter ze aan, "ik ga wel mee, maar jullie moeten niet zo hard lopen." Zeg ik chagrijnig.

~

Uiteindelijk blijkt natuurlijk dat ze gelijk hadden. Na een halfuurtje wandelen voel ik me al veel beter en is mijn humeur ook opgeknapt. 

"Ik heb honger," zeg ik terwijl ik naast Fred huppel. "Je bent in ieder geval weer in een beter humeur," klinkt George achter me. Ik knik, dat is gelukkig wel waar. 

"We gaan wel even langs de keukens. Het avondeten is al begonnen." Antwoord Fred en snel lopen we naar de keukens. Daar schuiven we met zijn drieën een hele berg donuts naar binnen. 

"Dat was het meest voedzame avondeten dat ik ooit heb gehad," grinnik ik en de tweeling schiet in de lach. Samen lopen we naar de commonroom, en halverwege de gang staat ook de rest van de zaal op om naar hun commonrooms te gaan.

Dan sta ik in 1 keer stil, daar ligt een versteende leerling. Fred botst vol tegen me op, waardoor ik bijna voorover val. Harry, Ron en Hermione staan aan de andere kant van de gang verbaasd te kijken. 

Geschrokken hoor ik Fred en George naar adem happen. "Het is Colin Creevey," mompelt Harry en ik stap naar hem toe. "Hoorde jij ook een stem?" Vraagt Harry aan mij als ik naast hem sta. Ik krijg geen tijd om te antwoorden, want dan komt de hele school aan op de plek waar Colin ligt. 

(Ik weet dat Colin midden in de nacht wordt vermoord, maar in mijn boek niet dusja :)

Fred en George hebben uitgelegd hoe het zit met de geheime kamer, en ik weet onderhand ook dat Harry verdacht wordt van het openen ervan. Ikzelf vind dat complete onzin, net als Hermione, Ron en de tweeling. Toch hoor ik heel veel gefluister, terwijl de hele school naar mij en Harry kijkt.

"Weer Potter he?"
"Ik hoop dat hij mij niet vermoord."
"Niemand is veilig, Harry is de erfgenaam."

Dan stapt Draco naar voren. "Wel wel wel Pottah, heb je weer een aanval gepleegd? Ik neem aan dat Black je geholpen heeft, ze hoort tenslotte bij een moordenaarsfamilie. Ze zou makkelijk de erfgenaam kunnen zijn, heeft je pappie het stokje doorgegeven?"

Ik zie dat Fred en George zich aanspannen en ik stuur ze een waarschuwende blik. Door Malfoys woorden kijkt nu de hele school mij bang aan. "Malfoy je weet dat dat onzin is!" Roep ik terug. 

"Dat is wat je zou zeggen als het waar zou zijn," zegt Draco stekelig en iedereen kijkt me nog angstiger aan. Ik probeer naar ze te glimlachen, maar dat mislukt volledig. 

"Potter, Black, meekomen." Hoor ik McGonagalls stem achter me. Fred en George kijken me bezorgd na als ik met Harry achter McGonagall aanloop. 

~

"Hebben jullie iets te maken met de aanvallen op leerlingen?" Vraagt professor Dumbledore streng. Harry en ik zijn meegenomen naar het kantoortje van McGonagall, waar we door Dumbledore ondervraagt worden. Ook professor McGonagall en Snape zijn in de kamer. 

Harry en ik schudden beide ons hoofd als antwoord op de vraag. "Jullie kunnen gaan," mompelt Dumbledore en snel staan Harry en ik op. "Ze kunnen ook liegen Albus," horen we Snape nog zeggen en dan valt de deur achter ons dicht. 

"Sorry Eef, ik vertrouw je volledig maar ik moet het wel vragen.. Heb jij iets te maken me-" Verder komt Harry niet want ik schud meteen mijn hoofd. 

"Nee! Natuurlijk niet! Jij ook niet toch?" Antwoord ik geschrokken. Gelukkig schud Harry zijn hoofd. Onderweg naar de commonroom kijkt iedereen ons 2 bang aan. 

"Alleen jammer dat de hele school denkt dat wij het wel hebben gedaan," mompel ik terwijl ik het portretgat doorklim. 

Daar staan Fred en George bezorgd op me te wachten. "Wat moest je doen?" Vraagt Fred terwijl hij me op de bank duwt. De eerstejaars stuiven weg als ze zien dat ik eraan kom. 

"Ze vroegen of ik iets te maken had met de aanvallen en ik zei nee," antwoord ik en George kijkt me bezorgd aan. "Jullie denken toch niet dat ik het heb gedaan?!" Vraag ik dan geschrokken aan mijn 2 beste vrienden. 

"Nee joh," antwoorden ze tegelijk en ik haal opgelucht adem. Dat is in ieder geval iets. "Geen zorgen Eef," zegt Fred en hij slaat zijn arm om me heen. "Morgen is iedereen het vergeten."