My Other Half ~ Fred Weasley

*8*

Ik zucht, we zitten nu al 2 uur in de auto op weg naar de Burrow. Na het ontbijt zijn we al in de auto gestapt. Ik heb nog wel dag gezegd tegen mijn vader en hem ervan verzekerd dat het goed zou komen. Volgens mij hebben Harry en Hermione ook nog met hem gepraat om hem gerust te stellen. Ik hoop maar niet dat ze beloofd hebben om op me te letten, ik wil ook een beetje vrijheid. 

Ik kijk naast me, daar zitten Fred en George. Aan mijn andere kant zit Ginny, de auto is groot genoeg. Fred en George zitten met allebei 1 van mijn airpods muziek te luisteren op mijn Spotify-account. Ik grinnik terwijl ik terug denk aan hun reactie op mijn telefoon. 

Flashback

"Dus dat ding kan muziek afspelen?" Vraagt Fred verbaasd. "Nou het kan wel meer, maar jullie kunnen er alleen muziek mee luisteren," antwoord ik geduldig. Ik heb niet echt zin om het hele concept van de telefoon uit te leggen, dus ik vertel ze maar niet over bellen, appen en social media. 

"Doe er allebei maar 1 in je oor." Ik geef ze allebei een airpod en zet muziek aan. George kijkt me verschrikt aan als ik de muziek aanzet. "Hoort dit?" Ik begin te lachen en knik. 

Einde flashback

Nu zitten ze al 2 uur vredig naar Harry Styles te luisteren. Ik stoot Fred aan, die naast me zit. Hij haalt snel de airpod uit zijn oor. "Hoelang nog?"

"Nog een halfuurtje gok ik," antwoordt Fred en hij glimlacht naar me. "Verveel je je?" 

"Een beetje."

"Wil jij dit ding?" Hij wijst naar de airpod. Glimlachend zeg ik: "Nee hoor, jij mag wel."

"Oké!" Reageert hij blij. De rest van de rit kijk ik een beetje uit het raam en klets ik met de rest. Meneer Weasley stelt heel veel vragen over muggles, die Harry, Hermione en ik zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Ondanks het feit dat ik nooit buiten ben geweest, weet ik veel van Muggles. Na een halfuurtje zijn we er eindelijk. 

Opgewonden open ik de autodeur en ik zie een huis. Het ziet eruit alsof het bijna kan instorten, maar wel heel erg gezellig. Veel beter dan mijn donkere huis. George ziet me kijken en zegt grijzend: "Het is dan wel niet veel, maar het is thuis."

"Het is geweldig," reageer ik ademloos. 

Ik ga alvast naar binnen, en kijk mijn ogen uit. Opeens loop ik vol tegen een jongen aan. Hij heeft ook rood haar en een bril, een beetje nerderig. Het zal wel een broer van de Weasleys zijn. "Pas op!" Snauwt hij boos, terwijl het boek dat hij lopend aan het lezen was uit zijn hand valt. 

"Sorry, het spijt me," stamel ik geschrokken en de jongen kijkt me boos en hooghartig aan. "Dat zal dan wel. "

"Nou Percy doe eens aardig, " Fred komt achter me staan. "Het is niet dat jij zo goed uitkeek hè?"

Percy kijkt hem boos aan. "Wie is dat meisje?" Vraagt hij aan Fred. Ik maak een afkeurend geluid, "dat kun je ook aan haarzelf vragen." Ik zie Freds mondhoeken even omhoog krullen. "Ik ben Eva Black," stel ik mezelf voor aan Percy. 

De jongen maakt een verschrikt geluid. "Black?" Stamelt hij. Ik kijk Fred verward aan. "Percy, Sirius Black is geen moordenaar, en Eva ook niet," zegt hij geïrriteerd, mijn blik negerend. "Dacht je dat echt?!" Verontwaardigd kijk ik Percy aan. De broer van Fred en George mompelt iets onverstaanbaars en loopt snel weg. 

"Dacht hij dat echt?" Vraag ik opnieuw, maar nu aan Fred. Hij haalt ongemakkelijk zijn hand door zijn haar. "Waarschijnlijk wel. Maar let maar gewoon niet op hem." Op dat moment komt de rest binnen, die meteen de sfeer oppikken. "Wat is er gebeurd?" Vraagt Ginny bezorgd en ik grimas. 

"Percy dacht dat ik en mijn vader moordenaars zijn," zeg ik kort. George maakt meteen een afkeurend geluid. "Oh het spijt me Eva, ik ga wel met hem praten." Verontschuldigt mevrouw Weasley zich en ik glimlach lief naar haar. "Is goed."

~

Een uurtje later heeft iedereen zijn spullen uitgepakt, mijne liggen op Ginny's kamer net als die van Ginny en Hermione. 

"Schaakmat!" Roept Ron blij. Hij is veel te goed voor mij, maar gelukkig wordt ik steeds beter. Zuchtend kijk ik hoe zijn toren mijn koning onthoofd. Net op het moment dat Ron het spel opnieuw op wilt zetten vliegt er een uil door het raam, en hij landt vol op het spelbord. Ik spring op van schrik. 

"Ojee" zegt Ron terwijl hij de bewusteloze uil oppakt. Net op dat moment komt Molly binnen. "Oh is Egidius aangekomen?" Vraagt ze bezorgd terwijl ze de uil van Ron overneemt. Ik ga er maar even van uit dat de uil Egidius heeft. Ron pakt snel de brieven van tafel die Egidius had laten vallen. "Het zijn de boekenlijsten van Hogwarts," zegt hij enthousiast en hij kijkt zijn moeder aan.

"Dan moet je de rest ook even roepen," antwoordt mevrouw Weasley met een glimlach.  

5 minuten later zit iedereen aan de keukentafel terwijl Ron iedereen zijn brief geeft. Tot mijn verbazing zitten die van Harry en Hermione er ook bij. "Eef, deze is voor jou," zegt Ron terwijl hij me de laatste brief geeft. Ik kijk hem verbaasd aan. "Wat? Had je gedacht dat Dumbledore je zou vergeten?" Grinnikt George terwijl hij me zachtjes aanstoot. Ik weet eigenlijk niet wat ik dacht, dus ik negeer hem maar. 

Nieuwsgierig open ik de brief. Het zijn er 2, 1 benodigdhedenlijst en 1 brief. Snel lees ik de brief. 

Geachte mevrouw Black, 

Hierbij heten wij u van harte welkom op Hogwarts, wij verwachten dat u op 1 september arriveert met de Hogwarts Express. Uw lijst met benodigdheden voor het tweede jaar is bijgevoegd. 

Met vriendelijke groet, Minerva McGonagall

"Ik mag gewoon in het 2e jaar starten," mompel ik verbaasd. "Ik denk dat Dumbledore weet dat je de stof van het eerste jaar al kan," reageert Hermione en ik knik bedachtzaam. Dat zou wel kunnen. 

"Oh nee, die boeken van Lockhart peperduur," zucht mevrouw Weasley. "We zullen tweedehands moeten kopen." 

"Ginny kan mijn boeken wel hebben, van vorig jaar," bied ik aan. Ik weet dat de Weasleys het niet breed hebben, maar ik gun ze het al het geluk van de wereld. "Nee lieverd dat hoeft niet hoor," zegt mevrouw Weasley snel.

"Dat is wel het minste dat ik kan doen," ga ik tegen haar in. Dat is ook zo, de Weasleys zijn immers de reden dat ik naar Hogwarts kan. 

Mevrouw Weasley staat op en geeft me een knuffel. "Dankjewel lieverd," mompelt ze terwijl ze me nogsteeds vasthoud. Ik glimlach naar haar. "Zullen we dan morgen naar Diagon Alley gaan?" Vraagt ze dan en iedereen stemt in.