My Other Half ~ Fred Weasley

*93*

Soepel glip ik tussen twee boekenkasten door, terwijl ik een dik boek tegen mijn buik druk. Ik ben in de bibliotheek. Alweer. Als Harry eens wist hoeveel ik hier rond hang voor zijn stomme Tournament. Ongeveer een week geleden heeft hij de opdracht te horen gekregen. 

Vind je weg door het magische doolhof en bereik als eerst de beker. 

Klinkt best makkelijk, niet?

Blijkbaar niet dus. Dat hele doolhof gaat vol obstakels zitten. Harry lijkt het allemaal wel prima te vinden, maar ik ben doodongerust. Hij is 3 jaar jonger dan de andere deelnemers! Dat doolhof wordt op een niveau van 6e of 7e-jaars gemaakt. Dat is ook de belangrijkste reden waarom ik bijna al mijn tijd in de bieb spendeer. 

Zo veel mogelijk spreuken opzoeken en leren, zodat Harry het overleeft. Als ik niet in de bieb ben, ben ik bij Cedric. Hij moet ook geholpen worden. Als 1 van hun wint, verdien ik de helft van de prijs, heeft Fred ooit gezegd. 

Ik heb het toen een beetje weggelachen, maar ik begin het steeds meer met hem eens te zijn. 

Zuchtend sla ik het boek op een random pagina open. Mijn ogen glijden over de letters, die woorden vormen en de woorden die zinnen vormen. Als ik de hele bladzijde heb gelezen, sla ik de pagina om. Zacht hoor je het papier ritselen. 

Dat is dan ook echt het enige wat je hoort. Ik ben de enige in de bieb, de rest is buiten aan het vliegen, huiswerk aan maken, of in Harry's geval; met Hermione en Ron aan het oefenen. 

Alweer sla ik de pagina om. 

Scannend lees ik de eerste alinea, tot me iets opvalt. 

....dit medicijn is uitgevonden door een bekende Franse heks genaamd Claire Dubois. Ze was getrouwd met Martin Dubois.... 

Op het eerste gezicht lijkt het niet zo heel bijzonder. Een beetje saai zelfs. Toch herken ik de namen ergens van. Ik frons mijn wenkbrauwen terwijl ik mezelf probeer te herinneren waar ik het van ken. 

Dan schiet het me te binnen. 

De vader van mijn moeder heet ook Dubois! 

Weliswaar is het verre familie van Claire en Martin Dubois, maar dan nog. Enthousiast spring ik op om een boek met Franse stambomen te zoeken. Misschien ontdek ik wel meer 'beroemde' tovenaars of heksen die bij mijn familie horen. 

Mijn vingers glijden over de ruggen van de boeken in de kast, tot ik een titel heb gevonden waar waarschijnlijk mijn antwoord instaat. 

'Magische families van Frankrijk'

Blij neem ik het boek mee naar mijn tafeltje, wat bijna bezwijkt onder de spreukenboeken die ik voor Harry uit de kasten heb gehaald. Ik veeg een paar boeken opzij, zodat ik de ruimte heb en klas dan het boek open. 

Inhoud

Bekende families, waaronder Alard, Caron, Fabron, Dubois, Legrand en LeBlanc 

Geschiedenis van de Franse bevolking

Veder staan er nog wat onbelangrijke dingen. Onder de indruk kijk ik naar de familie naam van mijn moeder. Is Dubois een bekende naam? Blijkbaar wel. 

Snel blader ik naar de goede pagina. Ik moet het boek een kwartslag draaien om te zien wat er staat. In de linkerbovenhoek staat sierlijk Dubois geschreven. Helemaal bovenaan staat 2 namen: Samuel Dubois en Louise Dubois. Vanuit daar wordt een lijntje getrokken, wat weer lijdt naar 3 kinderen. Uit die 3 kinderen volgen nog meer namen. 

De pagina staat helemaal vol met namen, krullen, lijntjes en verre familie. Het is behoorlijk verwarrend. Op sommige stukken staat de pagina zo vol dat ik het bijna niet meer kan lezen. 

Geconcentreerd zoek ik over de pagina naar een naam die ik herken. Mijn adem stokt in mijn keel als ik de naam van mijn oma zie staan. Naast haar staat mijn opa, William Smith. Vanuit daar is er een lijntje getrokken naar 2 nieuwe namen. 

Jessica Smith en Florence Smith.

Mijn moeder.

En haar zus. 

Ik wist helemaal niet dat mama een zus had? Fronsend kijk ik naar de 2 namen. Dan wint mijn nieuwsgierigheid het en zoek ik of er een naam aan mijn moeder gekoppeld staat.

Sirius Black.

Mijn ouders staan allebei in dit boek!

Verbaasd om mijn ontdekking kijk ik naar de twee namen. Ze staat een stukje uit elkaar, met een heel dun lijntje ertussen. Door het lijntje komen de kinderen van iemand anders. De familie is eigenlijk gewoon te groot om op twee bladzijdes te passen. 

Enthousiast zoek ik naar een lijntje wat lijdt naar de nageslachten van Jessica Smith en Sirius Black. 

Eva Black

Ik sta er in! Ik hoor echt bij deze Franse familie! Ik zit zowat stuiterend op mijn stoel door mijn enthousiasme en bestudeer de namen nog eens goed. Een dun lijntje tussen mijn naam en die van mijn ouders. Een lijntje van mijn moeders naam en die van mijn zus naar mijn oma. 

Ik bekijk de naam van mama's zus nog eens. Florence Smith. Dochter van William Smith en Elena Dubois. Mijn tante.

Naast de naam van mijn tante staat een andere naam; Aaron Roux. Mijn adem stokt in mijn keel. Fré heet ook Roux van achternaam. 

Snel zoek ik naar een lijntje wat naar de nageslachten van Aaron en Florence lijdt. 

Frederique Roux en Felix Roux

Felix is Frederiques broer. Met grote ogen kijk ik naar het boek, waar mijn zojuist gevonden ontdekking instaat. 

Frederique en ik zijn nichtjes?!

~

Ik sprint over de gangen op weg naar buiten. Als het goed is zijn Fred, George en Fré daar een prank aan het uitdenken. Bij de grote eikenhouten voordeuren bots ik tegen iemand aan. Snel mompel ik een sorry terwijl ik het gras opren. 

Zoekend kijk ik rond. Als ik iemand met rood haar zie zwaaien, ren ik op ze af. Degene die zwaaide was George. Ik druk het boek wat steviger tegen me aan.

Hijgend kom ik bij de boom aan, waar Fred, George en Fré me raar aankijken. "Alles goed princess-"

"Het gaat prima," breng ik uit en ik zet mijn handen op mijn heupen om de steken minder erg te maken. Fred kijkt me bezorgd aan, en ik gebaar met mijn hand dat er niks is. 

"Ging jij niet naar de bieb voor Harry?" Vragend kijkt George me aan en ik knik. 

"Ik heb iets gevonden," zeg ik uiteindelijk, als mijn ademhaling weer wat normaler is. Nieuwsgierig kijken de drie me aan als ik op de grond neerplof en het boek openklap. "Kom ff naast me zitten," mompel ik en snel zakt Frederique naast me neer. Fred en George blijven eigenwijs staan. 

"Ik vond een boek met Franse families, en een stamboom," begin ik en ik laat mijn vinger over de namen glijden. "Dit is mijn moeder, hier is mijn vader en hier ben ik," Fred en George knikken, ze lijken het niet zo heel bijzonder te vinden dat ik bij een bekende Franse familie hoor.

"Dat is ook mijn familie naam," mompelt Fré naast me en ik kijk opzij. "Weet ik, want hier sta jij. Hier staat jou moeder, naast die van mij. We zijn-"

"-Nichtjes," maakt Fré mijn zin af en ze vliegt in mijn armen. Snel sla ik mijn armen om haar heen om haar terug te knuffelen. Als Fré loslaat, kijkt ze me blij aan.

"Ik heb altijd al leuke familie gewild, Felix is stom," grijnst ze en ik schiet in de lach.