My Other Half ~ Fred Weasley

*148*

"Ben je zenuwachtig voor morgen?" Nieuwsgierig kijkt Fred me aan en ik haal mijn schouders op. "Het zijn alleen maar de schriftelijke examens, moet lukken," antwoord ik en ik ga achterover liggen op het platform. 

Het is nu al een maand later, en morgen beginnen de OWL's. Afgelopen maand heb ik veel geleerd, dus ik maak me niet echt zorgen. Het werkte natuurlijk ook mee dat Umbridge geen veritaserum had en dat ik dus eigenlijk nergens bang voor hoefde te zijn.

Jammer genoeg is ze wel schoolhoofd geworden. Nadat ik met Draco met weggelopen omdat ik een nep-bloedneus had, heeft Fudge Dumbledore beschuldigd van samenspannen tegen het ministerie. Daarna is Dumbledore de school uit gezet en is Umbridge schoolhoofd geworden. 

Je merk er niet heel veel van, behalve dat er nog meer onderwijsdiscreten bij zijn gekomen. Gelukkig is het onderwijsdiscreet waar staat dat leerlingen gemarteld mogen worden nog niet uitgekomen, en heeft Umbridge me de afgelopen maand ook niet meer gemarteld. Diep vanbinnen weet ik dat ze het zo nog een keer zal doen als ze de gelegenheid ervoor heeft, maar voor nu heeft ze nog niks gedaan.

Eigenlijk zou ik nu ook alle geheimen kunnen delen met mijn oude vrienden, maar dat durf ik nogsteeds niet. Ik ben nogsteeds bang dat Umbridge de cruciatusvloek tegen me zal gebruiken, en daarom kan ik maar beter niks zeggen. Behalve tegen Fred dan. 

"Ik heb nog een verrassing voor morgen," zegt Fred dan opeens en met twinkelende ogen kijkt hij me aan. Gelijk kijk ik op en er verschijnt een lachje rondom mijn lippen. "Net als de verrassing dat je al het veritaserum uit het raam hebt gegooid?"

Ja, voor de verdwijning van Snape's voorraad is Fred verantwoordelijk. Niet dat ik het erg vind ofzo. 

"Nog leuker," mompelt Fred en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Enthousiast kijk ik hem aan en glimlachend veegt hij met zijn duim over mijn wang. "Alleen er zit ook iets minder leuks aan vast," zegt hij dan zacht en mijn humeur slaat meteen om naar ongerustheid.  

"Wat dan?"

"Kijk," begint Fred en hij schuift een stukje opzij zodat hij me beter aan kan kijken. "Eerst komt de verrassing, maar dan gaan George en ik weg. We hebben een pand gekocht op de Diagon Alley."

Geschrokken kijk ik mijn vriendje aan. "Ga je weg?" Vraag ik zachtjes en ik voel tranen achter mijn ogen prikken. Het is misschien egoïstisch, ik gun Fred echt al het geluk van de wereld en ik weet dat zijn geluk bij die winkel ligt, maar toch denk ik niet dat ik hem kan missen. 

"Het spijt me princess," mompelt Fred en hij trekt me in zijn armen. Met mijn hoofd op zijn borst luister ik naar het kloppen van zijn hart. 

"Ik ben wel blij voor je," fluister ik zachtjes en Fred humt instemmend. "Weet ik wel."

"Ik weet alleen niet hoe ik het zonder jou moet overleven hier. Het is hier niet bepaald leuk," zucht ik en ik draai een half rondje zodat ik met mijn gezicht dicht bij dat van Fred zit. 

"Je kunt het wel," antwoordt Fred bemoedigend en hij glimlacht. "Je bent de sterkste heks die ik ooit ontmoet heb, en ik weet dat je het aankunt. Het is niet zo lang meer tot de zomervakantie."

"Ik hoef ook niet meer bang te zijn voor het veritaserum," grinnik ik en Fred grijnst. "Dat inderdaad ook," is hij het met me eens en hij glijdt met zijn vingers over mijn arm. 

"En als Umbridge-"

"Dan kom ik haar in elkaar slaan," kapt Fred me meteen af en bezorgd kijkt hij me aan. "Dat vind ik eigenlijk het ergste, dat ik jou niet meer kan beschermen."

"Ik blijf gewoon bij Draco in de buurt," zeg ik zachtjes en Fred knikt. "En ik heb ook al geheime routes voor je uitgezocht zodat je Hogwarts uit kunt komen. Zodra je uit het beschermde gebied bent kun je gewoon verschijnselen."