My Other Half ~ Fred Weasley

*73*

Vrolijk loop ik de Grote Zaal in. Het is nu de dag later, en ik zit nogsteeds helemaal in de wolken. Denkend aan Fred slenter ik door het gangetje tussen de tafels. 

"Jemig Black!"

Malfoy kijkt me boos aan. Door mijn gedachten heb ik niet doorgehad dat ik tegen hem aan ben gelopen. Heel zijn gewaad zit onder de pompoensap. 

"Sorry," zeg ik snel en ik probeer langs hem te glippen. Dan grijpt Draco mijn arm, en hij trekt me terug. Daardoor draait hij mijn arm ook in een onhandige hoek, waardoor ik moeite moet doen om niet te laten merken dat het pijn doet.

"Dat ga je me niet nog een keer flikken want anders-"

"Anders wat?" Fred trekt spottend zijn wenkbrauwen op, en Draco's greep verslapt. Snel wurm ik mezelf los en ga ik achter hem staan. 

"Nou?" Boos en dreigend kijkt hij naar Draco, die nu ineens veel minder stoer is. 

"Anders niks," zegt Draco en snel draait hij zich om. Dankbaar kijk ik Fred aan. 

"Heeft hij iets gedaan?" Bezorgd trekt hij me mee naar de Gryffindortafel, waar ik naast George ga zitten. Fred komt aan mijn andere kant. 

"Nee, ik liep tegen hem aan en toen werd ie boos," antwoord ik geruststellend terwijl ik zoekend rondkijk voor de broodjes. 

"Wat?" George kijkt me vragend aan. "Ik liep tegen Draco aan," leg ik uit. "En daardoor probeerde hij haar arm te breken," voegt Fred er grimmig aan toe en ik schiet in de lach. 

"Dat is misschien ook wel overdreven hoor."

Uiteindelijk komt het tot een welles-nietesdiscussie, die wordt afgekapt door Frederique en Fleur die bij ons komen zitten. 

"Bonjour!" Vrolijk begroet ik de twee meiden. Doordat ik in het Frans begin, antwoorden zij ook in het Frans. Al snel ontstaat er een druk gesprek, waar voor de tweeling geen touw aan vast te knopen is.

~

"Een bal,"

"Een feest?"

"Vanaf het vierde jaar,"

Overal om me heen galmt het van dit soort woorden. Met alle Gryffindors vanaf het vierde jaar zitten we in een groot lokaal. McGonagall heeft net aangekondigd dat er een bal komt. Een feest. Een dansfeest om precies te zijn.

Ik heb er wel zin in eigenlijk. Het is niet dat ik heel goed kan dansen, maar hey. That's not the point. Bij mijn klasgenoten zijn de meningen nogal verdeeld zo te zien. De meeste meisjes vinden het wel leuk, terwijl de jongens beteuterd voor zich uit kijken. 

"Meneer Weasley, helpt u me met de demonstratie?"

McGonagall steekt haar hand uit naar Ron, die net nog heel stoer aan Harry aan het vertellen was dat hij echt niet zou gaan dansen. Geschrokken kijkt Ron haar aan, en McGonagall zucht geïrriteerd. Ondertussen ligt onze hele vriendengroep in een deuk. 

Uiteindelijk staat Ron op, en begint hij ongemakkelijk met McGonagall te dansen. Ik besluit voor mezelf dat ik dit beeld nooit meer wil vergeten. Lachend kijk ik naar Ron, en dan naar Fred en George, die overdreven meebewegen op de muziek. 

Fred knipoogt naar me als hij me ziet kijken, en snel blaas ik hem onopvallend een kushandje terug. Grinnikend kijk ik naar hoe Fred hem uit de lucht vangt. 

Opeens klapt McGonagall in haar handen, en Ron loopt snel weer terug naar ons. Met een rood hoofd gaat hij weer zitten. 

"Laten we beginnen met oefenen! Iedereen zoekt een danspartner!"

Nog voordat ik kan zien wat er gebeurt, staat Hermione al naast Ron, Harry al naast Parvati en heeft George Angelina geclaimd. Er is dus niemand over, behalve Fred, voor mij. Triomfantelijk kijken ze ons allemaal aan.

Hun koppelplan is gelukt. 

Ik rol met mijn ogen, en loop dan naar Fred, die grijnzend op me staat te wachten. We gaan in de danshouding staan, en als de muziek begint beginnen we te dansen.

"Het is net alsof ze ons willen koppelen, niet?"

Fred lacht zachtjes door mijn opmerking. Ik voel zijn warme ademhaling in mijn nek en alle vlinders gaan weer los. Hermione knipoogt naar me als ze met Ron voorbij danst, en ik glimlacht even kort.

"Wel grappig dat ze niet weten dat we onszelf al gekoppeld hebben," Fred glimlacht even en ik knik lachend. De rest van de dans maken we met zijn tweeën af, en net voordat ik weg kan lopen, houdt Fred me tegen.

"Kom vanavond om 8 uur naar dat platform oké?"

Ik glimlach even en dan knik ik. Fred drukt snel een kus op mijn mond als niemand kijkt en blozend loop ik weg.

Hermione en Ron staan me enthousiast op te wachten. "Hoe was het!" Gilt Hermione enthousiast. "Wij zijn echt goede koppelaars!" Ron kijkt me blij aan. Ik moet moeite doen om niet te lachen, en met een uitgestreken gezicht knik ik.

"Haha, heel leuk," zeg ik droog, omdat dat de logischste reactie is. Ze weten immers niet dat het koppelen al gelukt is. Hermione knipoogt nog een keer, en dan lopen we naar de Grote Zaal.

~

"Eefjebleefjewentelteefje ben jij er al?" Vrolijk kijkt Fred rond over het platform als hij aan komt vliegen. Ik schiet in de lach door zijn bizarre bijnaam. 

"Freddiepeddieheddie ja ik ben er," zeg ik lachend en Fred grinnikt even als hij naast me gaat zitten. "Hellow," zegt Fred dan en hij geeft me een kus. "Hellow," antwoord ik op precies dezelfde manier.

Dan leg ik mijn hoofd op zijn schouder. "Ik heb je gemist," hoor ik Fred boven me zeggen. Zijn hoofd is gewoon hoger. Of mijn hoofd is lager. Ik ben klein. Vragend draai ik mijn hoofd zodat ik hem aan kan kijken. 

"Ik ben er al die tijd geweest,"

"Maar ik kon je geen kus geven of babe of schat ofzo noemen," zegt hij klagerig en ik schiet in de lach. Ik weet ook wel dat hij dat niet meent. "Ik ben er nu toch," reageer ik op een toon waaraan je duidelijk kan horen dat ik het heel grappig vind. 

Fred slaakt een overdreven diepe zucht en kijkt me dan aan. Zijn bruine ogen zorgen er meteen voor dat de hele vlinderkolonie in mijn buik weer opvliegt. Ik schuif een stukje naar voren waardoor onze gezichten nog dichter bij elkaar komen.

"Gelukkig wel ja," fluistert Fred dan en ik moet even nadenken waar hij het nou over heeft. Als ik eenmaal begrijp dat hij het over mijn eerdere zin heeft, knik ik lichtjes. 

Zachtjes drukt Fred zijn lippen op die van mij, en meteen ga ik er op in. De rest van de avond blijven we op het platform om te kletsen. 

En zoenen.

Vooral zoenen eigenlijk.