My Other Half ~ Fred Weasley

*139*

"Wat is het plan in het kort?" Mompel ik en Draco kijkt me ongemakkelijk aan. "Doen alsof we echt op date waren," antwoordt hij en ik trek meteen mijn wenkbrauwen op. "En dat vind jij een goed plan?"

"Zachtjes, ze lopen nog maar 10 meter achter ons," sist Draco en ik zucht. "Luister, als we dit doen dan weet je zeker dat Fred niks gaat proberen en maak je het alleen maar makkelijker voor jezelf," zegt hij zacht en onderzoekend kijkt hij me aan. "Ik wil je alleen maar helpen als vrienden, verder niks."

"Oké, we doen het," stem ik uiteindelijk op een zachte toon in en ik leg mijn hoofd op Draco's schouder. De jongen kijkt nog een keer opzij en ik glimlach naar hem. "Geen zorgen, ik sta dit keer achter mijn beslissing, wat er ook gaat gebeuren."

~

"Heeft ze nou haar hoofd op zijn schouder?" Hoor ik de stem van Felix gedempt achter ons en ik bijt op mijn lip. "Ik snap het niet," klinkt de stem van Fré en meteen daarna volgen er voetstappen die naar ons rennen. Geschrokken kijk ik Draco aan, en hij kijkt rustig terug. 

"Ontspan, het komt goed," mompelt hij geruststellend en ik blaas mijn adem uit. Dan voel ik iemand aan mijn arm trekken en nep-verbaasd draai ik me om. 

"Wat?" Vraagt Draco meteen en George trekt zijn wenkbrauwen op. "Dat kan ik beter aan jullie vragen," kaatst hij schamper terug. Achter hem zie ik Fred, Felix en Frederique dichterbij komen. 

"George, laat het gewoon gaan!" Roept Fred terwijl hij door de sneeuw naar ons toe loopt. 

"Vinden jullie het heel erg als wij gewoon verder lopen?" Draco slaat casual zijn arm om me heen en trekt me mee in de richting van het kasteel. Braaf loop ik achter hem aan. 

"Ja, dat vinden we erg," zegt George scherp en geïrriteerd draai ik me om. "Wat willen jullie?" Snauw ik en Felix trekt zijn wenkbrauwen op. "Doe even normaal zeg."

"Laat ons dan doorlopen," reageer ik meteen en Fré zucht. "Wat is er aan de hand?" Ik druk mezelf dichter tegen Draco aan en glimlach liefjes naar mijn oude vrienden. "Niks."

Vanbinnen wil ik het liefst gaan huilen. Ik kan het ook gewoon vertellen, maar dan weet ik zeker dat Umbridge veritaserum gaat gebruiken en ik wil de Order niet verrader. Maar hoe langer het zo doorgaat, hoe meer zin ik heb om het allemaal gewoon te verraden. Ik weet alleen van mezelf dat ik dat nooit zou kunnen. 

"Wat is dit?" Vraagt George boos en hij gebaart naar mij en Draco. "Wat bedoel je?" Kaatst Draco een vraag terug en George fronst. "Hebben jullie iets of-"

"Hallo, lekker slim om dat te gaan vragen," onderbreekt Frederique hem en ze gebaart niet heel onopvallend naar Fred, wie sarcastisch naar mij en Draco glimlacht. "Laat maar Fré, nee ik ben eigenlijk ook wel benieuwd," reageert hij en ik voel een steek in mijn hart doordat ik hem zo hoor praten. Normaliter is zijn stem vrolijk, nieuwsgierig en behulpzaam, nu klinkt hij gekwetst, hard en koud.  

"Ja, we hebben iets," snauwt Draco en ik kijk hem boos aan. Dan bedenk ik me dat dat helemaal niet in het toneelstuk past en ik probeer snel te improviseren. "We hielden het niet voor niets geheim," zeg ik na 1 seconde en ik complimenteer mezelf om mijn snelle denken. 

Mijn oude vrienden kijken met open mond aan. 

"Mogen we weer verder lopen?" De woorden van Draco komen er een beetje arrogant uit. Felix is degene die als eerste weer actie onderneemt. 

"Ik geloof het niet," zegt hij dapper en hij zet een stap naar voren. Ik kijk hem boos aan. "Hoezo nou weer niet?"

"Gewoon," onverschillig steekt Felix zijn handen in zijn zakken en hij kijkt me serieus aan. Plotseling draait Draco mijn kin naar zich toe en drukt hij zacht zijn lippen op die van mij. Het is totaal niet hetzelfde als dat ik me herinner. De vorige keer was ik in paniek en wist ik niet wat er gebeurde. 

Draco's lippen voelen koel aan op die van mij en lijken perfect aan te sluiten. Na een aantal seconden trekt Draco zich terug en uitdagend kijkt hij naar de vier mensen voor ons. "Genoeg bewijs?"

"Fucking bullshit, we gaan," George kijkt mij en Draco giftig aan voordat hij Freds bovenarm pakt en hem langs ons heel zeult. Frederique kijkt strak langs ons heen en Felix werpt me nog een walgende blik toe. Als mijn oude vrienden zo ver zijn dat je hun stappen in de sneeuw niet meer kunt horen, draai ik me om naar Draco. 

"Sorry," zegt hij meteen en ik kijk hem vragend aan. Draco's ogen staan vol schuldgevoel, meer schuldgevoel dan wat normaal zou zijn.

"Waarvoor?" Vraag ik voorzichtig en Draco perst er een glimlachje uit.

"Die kus, ik had beloofd dat ik het niet meer zou doen en-"

"Heyy sshh, we hadden toch afgesproken dat dit de verhaallijn was? Ik heb ermee ingestemd, dus je hebt het niet tegen mijn wil in gedaan. In ieder geval niet zoals in het tweede jaar," kap ik de jongen meteen af en ik glimlach geruststellend. "Maak je geen zorgen."

"Dus je bent niet boos?" Vraagt Draco onzeker en ik geef hem een vriendschappelijke duw tegen zijn arm. "Nee hoor, je hielp me alleen maar en het is nog eens gelukt ook, bedankt."

"Het enige jammere is dat dadelijk de hele school denkt dat wij iets hebben," mompelt Draco terwijl hij verder loopt en ik frons, daar had ik nog niet aan gedacht. "We moeten gewoon door gaan met leven, dan houden ze er vanzelf over op. En ze dachten het toch al dus zoveel maakt het niet uit," besluit ik en ik ren een stukje zodat ik weer naast Draco uitkom. 

"Weet je zeker dat je niet boos bent ofzo?" Vraagt de jongen dan opnieuw en ik grijns. "Nee, ik ben niet boos, je hielp me alleen maar als een vriend. En voor de hele Fred-situatie is het beter zo," reageer ik en Draco haalt opgelucht adem. 

"Sorry," mompelt hij dan en ik geef hem lachend een duw. "Stop it! Je hebt het nu al vaak genoeg gezegd!"

Draco kijkt me nogsteeds onzeker aan en ik zak snel door mijn knieën. Zo snel als ik kan probeer ik een sneeuwbal te maken en gooien, voordat Draco doorheeft wat ik ga doen. Als de sneeuwbal eindelijk klaar is, lijkt de jongen pas te beseffen wat mijn plan is en snel rent hij weg. 

"Eva! Waag het niet!" Schreeuwt hij lachend naar me en met al mijn kracht gooi ik de sneeuwbal in zijn richting. Alsof het lot wilde dat ik Draco zou raken, krijgt hij de sneeuwbal recht in zijn nek. 

Draco maakt een raar meisjesachtig geluid en draait zich dan om, met ook een sneeuwbal in zijn handen. 

"Hier ga je spijt van krijgen, Black."