My Other Half ~ Fred Weasley

*55*

"Volgende week mogen we naar Hogsmeade," klinkt het overal in de commonroom. Enthousiast kijk ik naar het prikbord, ik ben nog nooit in Hogsmeade geweest. 

Natuurlijk kon ik vorig jaar al gaan, alleen toen had ik geen formulier. Ik ben 1 keer samen met Fred en George betrapt toen we op weg waren naar een geheime gang, en daarna heb ik het nooit meer geprobeerd. 

Het is nu 2 weken later, en nogsteeds praat de hele school over het Triwizard Tournament. Verrassend genoeg heb ik er nog niet zoveel met Fred en George over gepraat, ze houden dat onderwerp nogal stil. 

Verder is die nieuwe docent, Moody, nogal een rare. Hij heeft het alleen maar over dat je waakzaam moet zijn en hij gebruikt onvergeeflijke vloeken in de les. Neville en Harry zijn allebei nogal getraumatiseerd ofzo.

Ik praat ook veel met Cedric, die tot mijn zorg net 17 is geworden. Volgens mij gaat hij ook proberen mee te doen aan het Triwizard Tournament, wat ik helemaal niet fijn vind. Wat als er iets misgaat?

Hij heeft me verzekerd dat alle docenten erop letten en het echt niet georganiseerd zou worden als je er in dood kon gaan ofzo, maar toch ben ik niet helemaal gerustgesteld.

~

"Jongens!" Roep ik terwijl ik naar Fred en George toe de gang over ren. In de commonroom was het een beetje druk. 

"We mogen naar Hogsmeade," zeg ik vrolijk als ik ben afgeremd. George's blik schiet meteen veelbetekenend naar Fred. 

"Wat?" Vraag ik als ik het zie. "Niks," zeggen de jongens tegelijk en dan begint George snel te praten over wat er bij hun tijdens Transfiguration was gebeurd. 

Een beetje wantrouwig kijk ik mijn twee beste vrienden aan. "Jullie gaan toch niks doen he?"

Fred schiet in de lach, "nee hoor Eef, geen zorgen."

Dan lopen we met zijn drieën naar de Grote Zaal voor het avondeten. 

~

Onderweg worden we ineens tegen gehouden. "Jullie moeten mee naar buiten," zegt McGonagall en ze klinkt een beetje zenuwachtig. 

Ze wenkt alle andere Gryffindors om ons heen en met een hele groep lopen we naar buiten. "Wat gaan we doen?" Fluistert Fred in mijn oor en meteen stuiven de vlinders op door zijn ademhaling in mijn nek. 

"Geen idee," fluister ik terug terwijl ik niet laat merken dat mijn buik zojuist ontploft is. 

~

Rillend sta ik tussen Fred en George in. "Professor, we staan hier nu al 10 minuten voor niks," zeg ik tegen McGonagall. 

"We staan hier helemaal niet voor niks mevrouw Black," zegt ze en ze kijkt me een beetje geïrriteerd aan. "We staan hier om de andere scholen op te wachten."

Meteen begint iedereen die haar gehoord heeft het nieuwtje door te fluisteren en al snel weet de hele school het. 

"Kunnen we niet gewoon naar die scholen kijken binnen," mompel ik en ik wrijf met mijn handen over mijn armen. Fred kijkt me grinnikend aan. 

"Je lijkt het koud te hebben," zegt hij onschuldig en ik rol met mijn ogen. "Ja, no shit Sherlock," reageer ik geïrriteerd. Fred schiet in de lach. 

Dan steekt er een koude wind op, waardoor ik het nog kouder krijg. Snel gaat Fred zo staan dat hij de wind voor me blokkeert, en ik kijk hem dankbaar aan. Ik krijg geen tijd om te reageren, want ineens begint iemand te gillen en naar de lucht te wijzen.