My Other Half ~ Fred Weasley

*22*

Later die dag komt George. Ik was net in slaap gevallen toen hij binnen kwam. Ik wrijf in mijn ogen als ik wakker word, en dan zie ik iemand naast mijn bed zitten. Dat moet George zijn. 

"George?" Vraag ik. Meteen kijkt George op, "Hey Eef, je bent wakker." Glimlachend knik ik. "Hoelang ben je hier al?" George haalt zijn schouders op, "uurtje ofzo."

"Heb je hier een uur voor mij gezeten?" Ik schiet in de lach. George knikt, "ik had genoeg te doen hoor. Ik heb mijn werkstuk voor Herbology afgemaakt." Ik grinnik, "je hoeft hier echt niet te zitten als ik slaap hoor."

George schud zijn hoofd, "jawel. Ik had Fred beloofd dat ik hier zou zitten." Ik kijk hem vreemd aan, "je had Fred beloofd?" 

"Nou Fred is nogal bezorgd na wat gister met Malfoy gebeurde en nu hebben we afgesproken dat er altijd 1 van ons hier zit." George kijkt me een beetje bezorgd aan. "Ik ben ook bezorgd trouwens niet alleen Fred." Voegt hij er aan toe en hij lacht even. 

"Jullie mogen wel gewoon vrije tijd hebben hoor," mompel ik. "En het gaat prima, jullie hoeven niet bezorgd te zijn." Stiekem vind ik het ergens wel fijn dat ze bezorgd om me zijn, maar dat ga ik George niet vertellen. 

"Wij weten ook wel dat het goed gaat, maar gewoon voor de zekerheid ofzo." 

Ik knik, het is wel gezellig dat ze nu iets vaker hier zitten. Ik verveel me dood. "Is er nog iets met Draco gebeurd of niet meer?" George haalt zijn schouders op. "Hij mijdt Fred en mij vooral, en hij kijkt niemand van Gryffindor aan. Niemand weet het ook volgens mij."

Opgelucht knik ik, "jullie hebben hem dus niet aangevallen ofzo?" George schud snel zijn hoofd. Gelukkig maar, ik vind Draco echt een zak op dit moment, maar ik wil ook niet dat mijn beste vrienden nog meer moeten nablijven voor mij.

"Fred is nogsteeds echt pist, ik denk dat hij wel plannen klaar heeft liggen als je wil dat we hem aanvallen." Zegt George grijnzend en ik schiet in de lach. "Zorg alsjeblieft dat hij zich rustig houdt." George knik snel, "daar ben ik al mee bezig."

"Oh en George kan je deze brief naar mijn vader sturen? Gebruik mijn uil maar." Vraag ik en ik geef hem de brief. George knikt, "Zal ik doen, heb je alles er in gezet?"

Ik knik, "ja, ook de ongemakkelijke delen.. Maar ik vond dat mijn vader het moest weten." George kijkt me begrijpend en meelevend aan. Ik glimlach flauwtjes.

~

"Komt Fred ook nog vandaag?" Vraag ik aan George, die met zijn hoofd op mijn bed ligt. Hij is hier nu al 3 uur, waarvan ik 1 uur heb geslapen. Hij kijkt op als ik begin te praten. "Ik denk het wel, hij moet over 10 minuten wel ongeveer klaar zijn met nablijven." Antwoordt hij. 

"Waarom vraag je dat?" Vraagt hij als ik weer achterover in bed ben gezakt. "Gewoon, toch gezellig als hij er ook is?" Antwoord ik en ontwijk zijn blik. George kijkt me even raar aan, maar dan laat hij gelukkig zijn hoofd weer op het bed vallen. 

Ik bijt op mij lip, ik weet zelf ook niet waarom ik Fred mis. Ik heb hem gister nog gezien! Zuchtend kijk ik naar de muur tegenover me. "Waar denk je aan?" Vraagt George. Zijn stem klinkt een beetje gedempt, omdat hij met zijn gezicht in het dekbed ligt. 

"Uhmm quidditch," verzin ik snel. "Ik mag de wedstrijd van zondag zeker niet meespelen?" George kijkt op, "Nee natuurlijk niet, je komt zaterdag uit de ziekenzaal." Ik kijk hem smekend aan. Snel schud George zijn hoofd, "Nee echt niet Eef." Zegt hij streng en boos steek ik mijn tong uit. "Dan praat ik niet meer met je." Zeg ik kinderachtig en George schiet in de lach, "dat houd je toch nooit vol."

George heeft gelijk, na 5 minuten houd ik het niet meer uit. "Georgiieee?" Vraag ik en George kijkt lachend op. "Zie je wel!" Roept hij. "Zie je wat wel?" Hoor ik een stem achter hem en ik kijk langs George. "Fred!" Roep ik blij. 

"Bij mij was ze niet zo blij," moppert George. "Bij jou sliep ik ook," kaats ik terug en ik schiet in de lach als ik George zielig zie kijken. Fred ploft op mijn bed neer, en hij plet bijna mijn voeten. 

"Pas op!" Roep ik uit en ik schuif snel mijn voeten weg. "Sorry," grinnikt Fred. "Maar zie je wat wel?" Vraagt hij meteen daarna aan George. 

"Eva wilde de wedstrijd van zondag meespelen en ik zei nee. En toen zei ze dat ze niet meer tegen me zou praten. En ik zei dat ze dat nooit vol zou houden en ik had gelijk. Dus toen zei ik zie je wel." Vertelt George snel aan Fred. 

Fred kijkt me lachend aan, "natuurlijk houd je dat niet voor Eef, je praat de hele tijd." Boos steek ik mijn tong uit en nu begint ook George te lachen. "Mag ik van jou wel quidditch spelen?" Vraag ik smekend aan Fred. 

Meteen schud die ook zijn hoofd. "Nee Evaatje, je komt zaterdag uit de ziekenzaal." Fred kijkt me aan en ik zie dat het hem spijt. Ik knik teleurgesteld, ik snap het wel maar toch is het stom. 

"Is Malfoy nog langs geweest?" Vraagt Fred om de stilte te verbreken. "Nee," antwoord ik snel. "En ik hoef hem ook even niet te zien." De jongens knikken begrijpend. 

~

Zaterdagochtend komen Fred en George me ophalen uit de ziekenzaal. "Hoihoihoihoi!" Roep ik blij als ze binnen lopen. Ik sta al aangekleed naast mijn bed, terwijl mevrouw Pomfrey mijn arm nog wat heen en weer beweegt. 

"Wat een energie," zeggen ze tegelijk en ik schiet in de lach. 

Als madam Pomfrey me eindelijk laat gaan stuiter ik de gang op. "Jezus Eef, doe eens rustig." Grinnikt George. "Ja, dadelijk kom je weer op de ziekenzaal omdat je een been breekt ofzo." Voegt Fred er lachend aan toe. 

Ik grijns en dan lopen we naar de Grote Zaal voor het ontbijt. Aan de Gryffindor tafel kijkt iedereen me boos aan. "Waarom kijkt iedereen zo?" Fluister ik. "Geen idee," fluistert Fred terug en we gaan snel bij Harry en Hermione zitten. 

Vooral Harry kijkt me bijzonder boos aan, Hermione valt wel mee. "Uhm wat is er aan de hand?" Vraagt George als geen van de 2 iets zegt. "Dat kun je beter aan Black vragen," snauwt Harry boos. 

Ik verslik me spontaan in mijn pompoensap, "wat heb ik gedaan dan?" Hoest ik. Ook Fred en George kijken Harry nieuwsgierig aan. Als Harry geen antwoord geeft, begint Hermione te praten. 

"Malfoy zegt dat Eva zijn vriendin is," zegt ze simpel, maar ze kijkt me wel boos aan. "Wat!?" Roep ik boos uit en ook Fred en George kijken haar geschrokken aan. "Wat!?" Roep ik nog een keer, "Dat is niet zo!"

Als Harry ziet hoe boos en geschokt ik ben vraagt hij voorzichtig, "Echt niet?" Wild schud ik mijn hoofd en ik zie dat ook Fred en George hun hoofden schudden. "Nee, hij is wel langs geweest maar ik heb niet ingestemd om zijn vriendin te zijn." Antwoord ik. 

Snel kijk ik Fred en George aan, die allebei knikken. Ze snappen dat ik niet wil dat de hele school weet dat Draco mij bijna heeft verkracht. 

Harry en Hermione zuchten opgelucht, "Het spijt me dat we dat dachten Eef," verontschuldigt Hermione zich snel. Ik schud mijn hoofd, "maakt niet uit, zand erover."