My Other Half ~ Fred Weasley

*19*

2 uur later houd ik het echt niet meer uit in mijn eentje en voor de grap draai ik aan het kaartje. Fred en George hebben nu DADA, dus ik vraag me af of ze ook echt komen. Zuchtend zak ik weer achterover in mijn bed. 

1 minuut later hoor ik opeens voetstappen. "Eva, wat is er?!" Roept Fred bezorgd. "Gaat alles goed? Heb je pijn ofzo?" Vraagt George er meteen achteraan. Snel open ik mijn ogen en ik begin te lachen als ik hun bezorgde gezichten zie, "Ik dacht niet dat jullie zouden komen," grinnik ik. 

Ze kijken me allebei een beetje gek aan. "Ik verveelde me en ik miste jullie," leg ik lachend uit. George kijkt me geërgerd aan, maar Fred vind het zo te zien wel grappig. Ze ploffen allebei naast mijn bed. Ik trek mijn wenkbrauw op. "Hadden jullie geen les?"

Fred knikt, "over de les gesproken. Lockhart wenst je beterschap en hier heb je een gesigneerde kaart van hem." Hij schiet in de lach als hij mijn gezicht ziet, ik mag Lockhart echt niet. Ik pak de kaart aan. 

De kaart heeft een foto van Lockhart in een helderblauw pak op de voorkant. "Ik wens je veel beterschap en geluk," staat er met zwierige letters aan de binnenkant en onderaan staat zijn handtekening. 

Ik leg de kaart op mijn nachtkastje. "Blijven jullie?" Vraag ik en ik kijk de tweeling smekend aan. George knikt, "alleen voor dit lesuur. Hierna hebben we Verzorging van Fabeldieren en dat kunnen we niet missen." Ik knik blij. 

De rest van het uur kletsen we nog vrolijk over de fopshop plannen van Fred en George. Ze zijn er al heel druk mee en ontwikkelen al superveel dingen. Dan moeten ze weer gaan en ben ik weer alleen. 

Uiteindelijk heb ik het kaartje nog 5 keer die dag gebruikt, gewoon om de jongens te naaien. Het is heel grappig als ze zo bezorgd aan komen rennen, en dan zien dat er helemaal niks is. Als Hermione weg is, ze had huiswerk met me gemaakt, gebruik ik hem voor de 6e keer. 

Binnen 2 minuten komen ze weer aanrennen. Ik zwaai grijnzend en Fred rolt met zijn ogen. "Weetje Eef, de volgende keer komen we gewoon niet hoor," zegt hij, en hij probeert te doen alsof het hem irriteert. Ik steek lachend mijn tong uit. 

"Hebben jullie jullie huiswerk al af?" Vraag ik nieuwsgierig. "Nee, dat gaan we nu hier even maken," antwoord George en hij gooit zijn boekentas op mijn bed. 

~

De twee dagen daarna zit ik een beetje in het ziekenhuisbed. Het gaat steeds beter, mijn hoofdpijn is al bijna weg. Ik gebruik het kaartje wat ik van Fred en George heb gekregen nogsteeds best wel veel. 

Grinnikend zak ik achterover. Het is kwart over 8 's ochtends en ik heb het kaartje omgedraaid, alweer. En ja hoor, daar komen ze weer aanrennen. "Goedemorgen!" Roep ik vrolijk en Fred en George kijken me aan met een mengeling van teleurstelling en humor in hun ogen. 

"Hmmpf," mompelt Fred terug en George kijkt me even aan. "We hadden het eerste uur geen lessen vandaag," zegt hij. Ik grinnik en steek mijn tong uit. Het hele uur blijven ze bij mij zitten totdat ze weer weg moeten. 

"Oh Eef, voor straf gaan we tot na de quidditch training niet meer op het kaartje reageren." Zegt George en Fred knikt instemmend. Ik kijk ze zielig aan, "maar dan ben ik de hele dag alleen." 

"Helemaal niet, we komen nogsteeds langs. Je kan ons alleen niet meer oproepen, dat heb je al genoeg gedaan de afgelopen dagen." Zegt George en ik schiet in de lach, hij heeft wel gelijk. "Oké dan," zeg ik. "Maar wel echt komen hè?"

Ze knikken allebei en dan lopen ze weg. 

~

De hele ochtend zit ik een beetje alleen in de ziekenzaal. Ik maak nog wat huiswerk en dan komt Hermione, die alles snel even nakijkt. "Goed gedaan! Je bent nogsteeds bij!" Zegt ze blij en ik lach lief naar haar. 

Na een halfuurtje gaat Hermione weer weg. Fred en George komen ook nog langs, gelukkig maar, ik begon me echt te vervelen. 

Ik laat ze de bestellijsten zien die ik had gemaakt voor hun winkel. "En dan kun je hier de hoeveelheid en de prijs invullen," zeg ik als afsluiting van mijn uitleg. De twee jongens kijken me dankbaar aan, "Thanks Eef!" Zegt Fred blij en hij bekijkt de lijsten nog een keer.

George kijkt over zijn schouder mee, "jij hebt echt niks te doen hè?" grinnikt hij en hij ploft neer op het krukje naast mijn bed. Lachend schud ik mijn hoofd als antwoord. 

"Is er trouwens nog iets met Slytherin gebeurd, qua ruzies enzo?" Ik kijk ze vragend aan. George knikt, "ze hebben toegegeven dat ze je bezem behekst hadden, en daarvoor heeft Snape ze 30 punten aftrek gegeven." 

"Wat?! Hij gaf mij 60 punten aftrek omdat ik de dochter van mijn vader ben!" Roep ik boos uit. "Het is gewoon een lul," zegt Fred sussend en meteen schiet ik in de lach om zijn taalgebruik. Dan kijkt George op zijn horloge, "shit we moeten gaan, we moeten nablijven bij McGonagall." 

Vrolijk zwaai ik ze uit, en dan zak ik weer weg in de dekens. 

~

Als ik 5 minuten later voetstappen hoor, kijk ik verbaasd op. Fred en George moeten nablijven, dus die kunnen het niet zijn. Als ik opkijk, kijk ik recht in het gezicht van Draco. 

"Sorry mijn bezem is hier niet, hij staat in mijn dorm, voor als je hem wil beheksen." Snauw ik boos en ik draai mijn hoofd weg. Draco pakt mijn hand en zorgt dat ik hem aankijk. 

"Ik deed het niet expres, de anderen dwongen me. Je moet me geloven," zegt hij en smekend. Ik frons, hij klinkt best wel geloofwaardig. "En wat is je verklaring voor die bludger dan?" 

Draco blijft stil. Ik zucht boos, "ik geloof je wat mijn bezem betreft, maar waarom liet je die bludger gaan?" Draco kijkt me onzeker aan. "Het was niet de bedoeling om jou te raken, ik wilde een van de Weasleys of Potter ra-."

"Nou fijn dat je verkeerd mikte, maar ik weet niet of je nu verwacht dat ik blij ben omdat je een van mijn vrienden wilde aanvallen." Kap ik hem snel af. Draco kijkt me ongelukkig aan. "Kom op Eva, ik wil geen ruzie hierover." 

"Oké, dat jij de reden bent dat ik hier lig laat ik even gaan. Waarom ben je hier?" Vraag ik geïrriteerd.