My Other Half ~ Fred Weasley

*131*

Zoekend scan ik met mijn ogen langs de boekenkaften. Ergens hier moet een boek staan over de potion die we van Snape moeten maken. Mijn blik valt op de goede titel, en opgelucht trek ik het boek uit de kast. Ik draai me om, om terug te lopen naar de commonroom van Slytherin, maar zodra ik de twee jongens het pad tussen de boekenkasten – waar ik sta – zie in lopen, blijf ik staan.

Fred en George staan ook meteen stil als ze me zien en ik kijk ze ongemakkelijk aan. Na een paar seconden zet George een aantal stappen in mijn richting.

"Hoi," probeert hij en ik pers er een klein glimlachje uit.

"Hoi."

"Wat is er nou aan de hand?" George spreekt de woorden vrij zelfverzekerd uit, en ik kan aan zijn toon horen dat hij niet wil horen dat het me beter lijkt. Ondanks dat geef ik toch het antwoord wat ik aan iedereen geef.

"Het lijkt me gewoon beter zo," antwoord ik en meteen nadat ik het zeg rolt George zijn ogen omhoog. Fred reageert niet en ontwijkt mijn blik.

"Luister Eef," zegt George geïrriteerd en ik bijt op mijn lip. "Je moet niet tegen ons liegen, we zijn je beste vrienden en-"

"Jongens, jullie zijn beter af zonder mij," kap ik hem snel af en meteen werpt George me een verontwaardigde blik toe. Fred staart naar de grond.

"Jij kunt niet bepalen wat goed is voor ons!" Boos kijkt George me aan en ik frons. "Ik doe het wel," reageer ik kortaf en ik loop snel langs de jongens heen. "Het spijt me, jullie vinden wel een andere beste vriendin en-" Ik stop met praten door de brok in mijn keel. Freds hoofd schiet omhoog als hij doorheeft wat ik bedoel en haastig kijk ik weg zodat hij de tranen in mijn ogen niet kan zien.

"Je bent onvervangbaar," zegt George zacht en hulpeloos zoekt hij oogcontact.

"Het spijt me," fluister ik nog een keer en dan draai ik me om en loop ik de bibliotheek uit. In de gang knipper ik zo snel mogelijk met mijn ogen om mijn tranen weg te krijgen, waardoor ik vol tegen iemand oploop. Als ik zie wie het is, veeg ik zo snel mogelijk over mijn wang om te zorgen dat er geen tranen op achter blijven.

Bezorgd kijkt Felix me aan. "Alles oké?"

"Ja hoor, prima," antwoord ik luchtig en hij kijkt me nogsteeds bezorgd aan. "Ik hoorde van George over jou en Fred-"

"Ik wil er niet over praten," kap ik mijn neef af en hij kijkt me lichtelijk geïrriteerd aan. "Je kunt niet je problemen voor ons verbergen. Waarom ben je überhaupt naar Slytherin gegaan?"

"Het leek me beter zo, en tot nu toe kloppen mijn verwachtingen," snauw ik en ik been langs Felix heen. Ik wil niet gemeen tegen hem doen, maar om te zorgen dat het contact vervalt, zal het wel moeten.

"Doe je nog mee met het verzet?" Vragend kijkt Felix me aan en ik schud mijn hoofd. "Nee, het spijt me," mompel ik en ik probeer langs hem heen te lopen.

"Sinds wanneer wil jij de Order niet meer helpen?" De opmerking van Felix laat een steek achter in mijn buik en ik kijk hem boos aan. "Gaat je niks aan," sis ik en ik loop snel langs hem heen. Felix weet ook niet dat de hele situatie is ontstaan door mijn kennis over de Order, en dat dat nu tegen me gebruikt wordt, maar toch vind ik het naar dat hij denkt dat ik niks voor de Order doe. Ik heb mijn hele vriendengroep en mijn vriendje achtergelaten voor de Order en ik ben naar Slytherin gegaan. Dat vind ik toch nog best veel.

~

"Huiswerk is af," tevreden klapt Draco zijn boeken dicht en ik glimlach naar hem. "Nu alleen nog quidditch," zeg ik en Draco knikt. We zijn net klaar met ons huiswerk, wat we samen hebben gemaakt. Gelukkig was het niet zoveel.

Draco werpt een blik op zijn horloge en staat dan op. "We moeten nu wel gaan," zegt hij en hij trekt me overeind. Opgewekt loop ik achter hem aan. Het mag dan wel lijken alsof ik in de hel leef op dit moment, maar quidditch moet het toch wel iets beter maken.

Voor de kleedkamer staat Draco stil. "Ik weet niet of jij bij ons wilt omkleden aangezien je-"

"-het enige meisje bent," vul ik zijn zin aan en ik grijns. "Ik ga wel in de wc omkleden." In het team van Gryffindor gingen altijd eerst de meiden omkleden en dan de jongens. Als we allemaal in ons tenue waren kwamen we dan in de kleedkamer samen om de training voor te bespreken. Het was wel te verwachten dat het team van Slytherin het niet zo aanpakt, aangezien er nooit meiden in dat team zitten.

"Geweldig, ze is er," zegt Graham sarcastisch en ik kijk hem geïrriteerd aan. Ik ben wel slim genoeg om niet tegen mijn aanvoerder in te gaan, aangezien iedereen kan voorspellen dat het dan niet gezelliger zal worden.

"Laten we beginnen," Graham loopt de kleedkamer uit zodra hij doorheeft dat ik verder niet om hem ga reageren en heel het team loopt braaf achter hem aan.

"Iedereen met de quaffle, we spelen vandaag zonder bludgers en snitch," zegt Graham en ik knik. Dan zet ik mijn voeten stevig op de grond en zet ik mezelf af. De wind suist in mijn oren als ik opstijg en ik voel een grijns op mijn gezicht verschijnen. Quidditch lost toch wel veel van mijn problemen op.

"Laten we eens zien hoe de nieuwe het doet," roept Adrian hard over het veld en hij smijt de quaffle naar me toe. Handig vang ik hem uit de lucht en in een soepele beweging gooi ik het ding door naar Blaise, die hem soepel uit de lucht pakt.

"Bouw de aanval op. Adrian, Draco, Goyle en ik tegen Blaise, Maarten en de nieuwe," beveelt Graham en ik knars met mijn tanden als ik alweer de nieuwe genoemd word.

Ik heb toch gewoon een naam?!

Zonder ook maar enig weerwoord te geven, vlieg ik naar de drie doelringen. Maarten cirkelt er al omheen als keeper zijnde, en Blaise zweeft zonder veel beweging naar de rechterring. "Oké, ik verdedig en jullie 2 vallen aan," besluit Maarten en hij kijkt me aan alsof hij zojuist een moeilijke stelling heeft opgelost.

Ik zucht geïrriteerd. "Dat is vrij logisch, jij bent de keeper, ik ben chaser en ik kan niet in mijn eentje aanvallen, dus dan wordt Blaise automatisch ook chaser."

Maarten staart me glazig aan en Blaise verbergt een grijns achter zijn hand. "Oké," zegt Maarten dan en ik kijk Blaise kort triomfantelijk aan.

Zonder verder nog iets te zeggen vlieg ik naar het midden van het veld, waar Graham al met de quaffle staat te wachten.

"Black, je ziet er fantastisch uit!" Schreeuwt Maarten me achterna en ik rol met mijn ogen. Ik kijk niet eens om, om iets terug te schreeuwen, daar heb ik geen zin in. Graham kijkt me met een sullige grijns aan, en fanatiek staar ik terug.

Ik ga mezelf eens goed bewijzen. 

-----------------------------------------

Oeooeoeoeoe normaal doe ik dit nooit omdat ik er altijd te laat achter kom en dan klopt t niet meer maaaar:

15K READS WHOOHOOO🥳🥳

Iedereen heel erg bedankt voor alles, de votes (1k nog wat), de reacties (1k nog wat) en natuurlijk alle readssss

Love you allllll❤