My Other Half ~ Fred Weasley

*2*

"Uhm hoi," zeg ik, "ik ben Eva Black." Ik sta een beetje ongemakkelijk in de deuropening terwijl iedereen me aankijkt. 

"Hoi!" Zegt een meisje met rood haar vrolijk. Ze had vast door hoe ongemakkelijk ik was. "Kom je naast mij zitten?" Ze schuift een beetje op zodat ik naast haar kan zitten en wenkt me.

"Oh jongens doe niet zo ongemakkelijk!" Ze kijkt alle roodharige jongens boos aan. Ik neem maar aan dat dat haar broers zijn. 

Terwijl ik ga zitten zegt het meisje: "Hoi, ik ben Ginny, sorry voor mijn broers ze hebben niet echt manieren." Ik moet lachen, "nou ik ben dus Eva."

"Ja dat wisten we al," zegt een roodharige jongen lachend. "Dat heb je net verteld", lacht een andere roodharige jongen die precies op de eerste lijkt. Ik kijk ze verbaasd aan.

"Oh George ze heeft nog nooit een tweeling gezien", zegt een van de twee.

"Watte?" Zeg ik, niet heel intelligent. Iedereen schiet in de lach. 

"Jongens, niet lachen!" Roept een vrouw. Ik kijk haar dankbaar aan. "Oh en ik ben Molly liefje, Molly Weasley. Ik ben de moeder van alle kinderen hier behalve Harry en Hermione." Iedereen zegt hoi en stelt zich voor. Ik neem me voor om iedereens naam te onthouden. 

"Dus Eva, ga je naar Hogwarts?" Vraagt volgens mij Fred. Ik kijk mijn vader boos aan. "Nee," zeg ik geïrriteerd. Iedereen moet de boze blik naar mijn vader gezien hebben, want Harry vraagt: "Waarom niet?" Terwijl hij schuin naar Sirius kijkt. 

"Kort samengevat, waarschijnlijk ga ik dood en dat is niet de bedoeling. " Zeg ik vrij droog en Ron schiet in de lach. "Ron!" roept het meisje met het krullende haar, ik ben haar naam vergeten. 

Mijn goede voornemen is dus toch niet gelukt.

"Oké maar wacht waarom ga je nou niet?" vraagt Ginny. "Het mag niet," zucht ik boos, "omdat mijn vader bang is dat ik doodga." Iedereen kijkt naar Sirius. 

"Wat nee, dat is niet de reden!" roept hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op. "En wat dan wel?" Sirius blijft stil. "Duidelijk." Boos sta ik op en loop naar boven. Halverwege de trap hoor ik Remus zeggen: "laat haar nou gewoon gaan. Wat kan er nou gebeuren?"

Als ik op mijn kamer ben zet ik keihard mijn muziek aan. Dat zal mijn vader wel niet leuk vinden, maar dat is zijn probleem. En inderdaad, na minder dan 2 minuten hoor ik van beneden: "Eva! Zet je muziek uit!"

"Papa! Laat me naar Hogwarts gaan!" roep ik boos op dezelfde toon terug. Ik zet mijn muziek nog harder. Na 5 minuten hoor ik iemand op de deur kloppen. "Wat!"

"Ojee Fred, het is boos"

"Ja George wat nu?"

Ik schiet in de lach door de stemmen van de tweeling en open de deur. "Kom maar dan."

Fred en George lopen naar binnen. "Leuke kamer," zegt George terwijl hij om zich heen kijkt. "Yea right," lach ik. Mijn kamer is helemaal zwart geverfd met neon licht. Nog een uitvinding van muggles.

"Gaat het? " Vraagt Fred dan  bezorgd. Ik vraag me of dat hem iets uitmaakt, maar ik besluit dat ik maar aardig ga doen. "Beetje, ik ben vooral boos op mijn vader", zeg ik twijfelend. 

Fred geeft me een knuffel. Woah veel contact ineens, hier ben ik niet aan gewend. George begint te lachen. "Ik denk niet dat ze daar veel ervaring mee heeft Fred." Ik lach ook, "sorry ik schrok, ik heb al 12 en een half jaar maar 3 mensen gezien." Ze kijken mij allebei medelevend aan. 

"Kom je mee terug naar beneden? " Vraagt Fred. Ik zucht, daar had ik nou net geen zin in. Ze zien mijn twijfel. "Kom op, je mag dan wel niet meegaan naar Hogwarts, maar je kunt je moeilijk de hele vakantie voor ons verstoppen." Zegt George. Ik zie nu al best veel verschillen tussen ze. "Oké dan," zucht ik en ik loop naar beneden achter Fred en George aan. 

In de deuropening kijk ik mijn vader vernietigend aan, maar ik ga toch aan tafel zitten tussen Fred en George. "George heb je je spullen al meteen boven gezet?" vraagt mevrouw Weasley aan Fred. "Dat ik George," onderbreek ik haar en ik wijs George aan. "Oh sorry Fred," zegt Molly en ze stelt de vraag aan George. 

"Hoe wist jij nou dat ik Fred was?" Fluistert Fred verbaasd in mijn oor. "Dat is toch niet zo moeilijk te zien?" Fluister ik terug. "Echt niemand houd ons uit elkaar," grinnikt Fred. 

Na 5 minuten vraagt Ginny aan mijn vader: "waarom je ons nooit verteld over Eva?"

"Het was gewoon te gevaarlijk" zegt hij meteen. Verontwaardigd ga ik rechtop zitten.

"Wat! Dat is onzin! Vertel dan in ieder geval de waarheid." Roep ik boos. "Anders vertel jij het toch?" Stelt Hermione voor. Dat is opzich geen slecht idee, maar ga ik dat echt doen? Mijn vader zal vast wel een reden hebben toch. Ik kijk om me heen en plotseling wordt ik heel boos op mijn vader. Hij kan me verdomme toch niet wegstoppen! Mijn vader kijkt me smekend aan maar ik negeer het. 

"Het begon allemaal 10 jaar geleden, toen mijn vader werd opgepakt," begin ik, en ik kijk mijn vader expres niet aan. "Mijn moeder, Jessica Smith, en ik moesten hier onderduiken, omdat wij ook verdacht werden. Met zijn tweeën zaten we hier 10 jaar, tot ik 11 was. Toen kwam papa terug uit Azkaban en was alles weer goed, dachten we. Ik was 12 en zou naar Hogwarts gaan na de vakantie. Toen we met zijn drieën door Diagon Alley terug naar huis liepen werden de aangevallen door deatheaters, blijkbaar wilde die nogsteeds wraak. Mijn moeder werd geraakt." 

Ik zucht even, en het is heel stil. Ik vertel verder: "Ze kon niets doen. Toen de deatheaters doorhadden dat ze dood was verdwenen ze." Mijn stem trilt een beetje. "Sinds die dag vindt mijn vader het te gevaarlijk voor ons om naar buiten te gaan. Ik heb mezelf alles geleerd wat in de boeken voor het eerste jaar stond. Dat is dus waarom hij me niet laat gaan. Al snap ik dat zelf niet, want op Hogwarts lopen echt geen deatheaters rond." 

Het is heel stil aan tafel en iedereen kijkt me aan. Ik voel dat ik weer rood wordt. Snel zegt Ginny: "Wij blijven hier voor 4 weken dus dan heb je in ieder geval een leuke vakantie." Ik moet lachen. Nu iedereen ziet dat het goed met me gaat beginnen ze allemaal weer te praten. We praten over van alles en nog wat, maar niet meer over Hogwarts.