My Other Half ~ Fred Weasley

*113*

De eerste maandagochtend van het schooljaar zit ik vrolijk met Fred en George bij het ontbijt. Toen we de Grote Zaal binnenkwamen, hebben we druk naar Felix en Frederique gezwaaid, die aan hun eigen afdelingstafel zaten. Nu gaat het gesprek over de spijbelsmuldozen. Net als de rest van Gryffindor heb ik de poster gezien die de tweeling op het prikbord heeft gehangen. Een advertentie waarin ze zoeken naar proefpersonen. 

"Nee," zegt George heel nadrukkelijk en hij kijkt me waarschuwend aan. "Je mag geen proefpersoon zijn."

Ik trek verontwaardigd mijn wenkbrauwen op. "Ik wil het zelfs gratis doen!"

Fred kijkt me streng aan. "Wij willen niet dat onze beste vriendin en mijn vriendin zichzelf in gevaar brengt." Ik zucht overdreven, maar vanbinnen vind ik het heel leuk dat Fred en George beschermend over me zijn. 

"Jullie hebben het toch goed bedacht en geregeld? Er kan niks gebeuren-"

"-Fred, George, Ron wil iets tegen jullie zeggen." 

Ik word volledig afgekapt door Hermione, die samen met Harry en Ron bij ons is komen staan. Nieuwsgierig kijk ik naar de drie, en Harry vangt mijn blik. Hij rolt met zijn ogen. Daaruit kan ik opmaken dat Ron helemaal niks wil zeggen, maar dat Hermione iets wil zeggen. 

"Ik uhmm," begint Ron en vragend kijkt de tweeling hem aan. "Jullie mogen geen testpersonen gaan betalen voor de spijbelsmuldozen," zegt hij uiteindelijk en Hermione kijkt triomfantelijk naar de tweeling. Verward kijk ik Ron aan. "Waarom nou weer niet?"

"Jullie zijn klassenoudsten, en het is tegen de regels," antwoordt Hermione namens Ron en ik zucht geïrriteerd. "Precies, wij zijn klassenoudsten. Ik zie het probleem niet, en Ron waarschijnlijk ook niet. Je moet hem niet gaan gebruiken om je zin door te drijven. Fred en George kunnen doen wat ze willen, en als er iets gebeurt neem ik de schuld wel op me, geen zorgen Hermione."

Boos kijkt Hermione me aan, terwijl Fred en George elkaar onder de tafel een high-five geven. Hermione trekt haar mond al open om tegen me in te gaan, maar gelukkig komt Felix op dat moment aanlopen. 

"Goedemorgen," groet hij vrolijk en ik glimlach naar hem. "Bevalt het hier op Hogwarts?"

Hij knikt enthousiast. "Alleen ik kan de weg niet vinden. Ik was net al verdwaald en toen heeft Ernst me de weg gewezen, dat is de klassenoudste van Hufflepuff."

Ik grijns, net als Fred en George. Felix haalt een hand door zijn donkere haar. "Anyways, ik wilde vragen of ik met jullie," hij gebaart naar de tweeling, "mee mag lopen aangezien we dezelfde les hebben dadelijk." 

Ik knik snel. "Dat mag vast wel. Kan ik even met je praten onder 4 ogen?" Felix knikt en aan zijn uitdrukking kan ik al zien dat hij weet waar het over gaat. Ik sta vlug op en trek hem aan zijn arm mee naar een rustig plekje. 

"Hebben wij al iets van een plan?" Vraag ik aan hem. Felix glimlacht geruststellend. "We wachten het een weekje af lijkt mij. Daarna kunnen we beginnen met speeches in de commonrooms enzo." Ik knik als teken dat ik het ermee eens ben. 

"Frederique en ik hadden ook nog iets bedacht," zeg ik dan. Nieuwsgierig kijkt Felix me aan. Ik schraap mijn keel. 

"Nou onze belangrijkste opdracht is dat we aan de leerlingen laten weten dat Voldemort terug is. En dat we zorgen dat Umbridge die gedachte niet uit hun hoofd praat." 

Felix knikt instemmend. 

"Nou, daarvoor moeten we dus iets doen wat in hun hoofden blijft hangen. Zo blijven ze erover praten."

Alweer knikt mijn neef begrijpend. 

"Fred en George hebben een aantal bussen verf staan die ze ooit gebruikt hebben voor iets. Geen idee waarvoor. Anyways, we kunnen boodschappen op de muur verven."

Felix begint te lachen. "Denk je dat dat kan? Ik bedoel, als het kan is het ideaal, maar ik vraag me af of we dan niet gesnapt worden." Ik grijns zelfverzekerd. "We worden 100% zeker niet gepakt. Maar jij stemt voor?"

"Zeker weten."

Lachend geef ik mijn neef een high-five en dan lopen we weer terug naar de tafel. Ik weet zeker dat dit kan werken, ik heb de Marauders Map nog in mijn hutkoffer liggen. Vrolijk ga ik weer terug aan tafel zitten.

George kijkt Felix verontschuldigend aan. "Het spijt me dat we hier niet kunnen blijven hangen, maar we moeten nu wel echt gaan als we op tijd aan willen komen bij de kassen." 

Felix gebaart snel dat dat geen probleem is, en George springt op van de bank. Fred volgt zijn voorbeeld, nadat hij me nog een kus heeft gegeven. Felix trekt een vies gezicht. "Doe dat niet waar ik bij ben." Ik schiet in de lach. "Stel je niet aan," grinnik ik en expres geef ik Fred nog een kus. Hij grijnst naar me en dan lopen de drie jongens de Grote Zaal uit. 

Vragend kijk ik naar Harry, die ons rooster aan het lezen is. "Wat hebben wij vandaag?"

Hij zucht. "Een drama, Trelawney, Snape en Umbridge allemaal op 1 dag." 

Ik leg kreunend mijn hoofd in mijn handen. "We're gonna die today, that's for sure," mompel ik en Ron grijnst naar me. "Dat is de goede instelling, laten we gaan."

~

Zonder nog enige motivatie over te hebben, komen we met zijn vieren bij DADA aan. "Laatste vak, en dan zijn we klaar," zucht Harry opgelucht en ik knik. De andere vakken waren verschrikkelijk. Verschrikkelijk saai, of gewoon verschrikkelijk. Bij History of Magic had ik goede motivatie om op de letten, maar die vrijwel meteen verdwenen toen ik Binns slaapverwekkende stem hoorde. 

Potions was gewoonweg verschrikkelijk. Harry is door Snape vernederd midden in de klas, we hebben heel veel huiswerk op gekregen en mijn potion was nog zacht uitgedrukt bijzonder erg mislukt. Divination was ook dramatisch. Harry gaat als het goed is binnenkort dood, en ik zou daar de oorzaak van zijn. Tegelijkertijd zou ik zorgen voor de emotiewisselingen bij Ron. En ik moet nu een droomdagboek bijhouden. Dus kortom, mijn energie en motivatie is op. 

Met een zucht plof ik naast Ron en Harry neer op de schoolbank. Umbridge zit al voorin het lokaal. Iedereen keek een beetje stilletjes voor zich uit. 

"Goedemiddag!" Zegt Umbridge opgewekt. Haar stem is veel te hoog om serieus te nemen. Een aantal kinderen mompelen een 'goedemiddag' terug en de rest blijft stil. 

"Kom, kom," zegt Umbridge. "Dat kan veel beter. Ik wil dat jullie allemaal antwoorden:  Goedemiddag, professor Umbridge. Nog een keer graag. Goedemiddag jongens en meisjes!"

Ik rol met mijn ogen. "Goedemiddag professor Umbridge," zeg ik net als mijn klasgenoten monotoon. Umbridge glimlacht. "Goed zo. Stop nu allemaal je toverstok weg en pak een veer." 

Oh dear Lord, dit wordt zo'n les.