My Other Half ~ Fred Weasley

*38*

De volgende ochtend word ik uit mezelf best vroeg wakker. Ik voel dat er iemand achter me ligt en ik kijk achterom. Daar ligt Fred met zijn gezicht in mijn nek. Glimlachend kijk ik even naar hem en dan kijk ik weer voor me uit. 

Ik krul me op en Fred slaat zijn arm iets steviger om me heen. Ik weet niet zeker of hij wakker is, maar ik denk het niet. Glimlachend sluit ik mijn ogen weer en ik val meteen in slaap.

~

Een uurtje later hoor ik Fred zachtjes tegen George fluisteren. Ik blijf heel stil liggen en doe alsof ik slaap. 

"Ik ga haar niet wakker maken, ze slaapt zo lief," fluistert Fred achter me en ik smelt vanbinnen. "We hebben quidditch wedstrijd en je moet nog ontbijten. De wedstrijd is over 20 minuten," fluistert George terug.

Als Fred niks terugzegt zucht George even. "Hoe is ze eigenlijk in je bed gekomen? Jullie hebben toch niet..?"

"Wat, nee!" Fluistert Fred hard en ik moet moeite doen om niet te lachen. "Ze kon niet terug naar Hermione, aangezien dat niet echt lekker loopt." Fluistert hij iets zachter. 

"Aha," zegt George zacht en dan open ik langzaam mijn ogen. George kijkt me meteen recht aan en ik verberg met moeite een glimlach. "Morningg," zegt hij grijnzend en ik glimlach even. 

Doordat Fred de big spoon is en ik de little spoon, kan hij niet zien dat ik al wakker ben. "Ze slaapt, sukkel," hoor ik hem achter me fluisteren en ik lach even zachtjes. Dan draai ik me om en kijk ik Fred grijnzend aan, "goedemorgen."

Even kijkt hij me verbaasd aan. "Uhm goedemorgen," zegt hij dan en ik begin te lachen. "Je moet naar quidditch," zeg ik dan en nu kijkt ook George me verbaasd aan. "Wat heb je gehoord?" Vraagt hij. 

"Vanaf het punt dat Fred zei dat ik lief sliep," grinnik ik en Fred wordt rood. Dan springt hij snel op om zijn tenue aan te trekken. Ik zie dat George al omgekleed is. "Eva, andere kant opkijken." Zegt Fred streng en braaf kijk ik naar George terwijl Fred achter me omkleedt. 

"Kom je naar de wedstrijd kijken?" Vraagt George en hij kijkt me nieuwsgierig aan. Twijfelend kijk ik hem aan. "Ik wil wel, maar iedereen is bang voor me." 

"Dat is niet waar, Harry en Ron zijn niet bang en Hermione vindt het heel toevallig, maar ze is niet bang." Gaat George tegen me in.

"Hermione zal nogsteeds niet tegen me willen praten en Harry speelt mee in de wedstrijd. En wat als ik weer een versteend persoon vind? Dan keert iedereen zich nog meer tegen me." Kaats ik terug. 

"Blijf gewoon bij Ron en de groep, en ga niet alleen door de gangen lopen. Als de groep dan een versteend lichaam vind, kunnen ze jou niet de schuld geven." Zegt Fred achter me. 

"Ja oké, ik kom wel kijken. Hoeveel tijd heb ik nog? En mag ik omkijken?" Vraag ik en Fred maakt een geluidje ten teken van toestemming. "Je hebt nog 10 minuten," antwoordt George. "Wij moeten nu gaan, blijf gewoon bij Ron en alles komt goed." Zegt hij nog en dan lopen de jongens de dorm uit. 

Laten ze me nou achter? Ik heb toch geen kleding? Ik kan niet naar buiten in Freds trui. Snel trippel ik over de gang van de jongensafdeling naar de kamer van Harry en Ron. "Binnen," Hoor ik Harry roepen nadat ik geklopt heb.

Voorzichtig stap ik de kamer in. "Uhm hey jongens, ik weet niet of jullie bang voor me zijn, maar kan 1 van jullie kleding voor me halen uit mijn kamer? Ik kan zo niet door de commonroom."

Harry en Ron kijken me even verbaasd aan, maar beginnen dan te lachen. "Ook goedemorgen," grinnikt Harry. "We zijn niet bang voor je trouwens, je zou zoiets nooit doen," zegt hij er snel achteraan en ik kijk hem dankbaar aan. 

Ron loopt naar de kast en haalt er een setje kleding uit. "Dit was voor Ginny, voor als ze bij ons kwam." Dankbaar kijk ik hem aan terwijl ik de kleding aanpak. 

"Mag ik vragen waarom je Freds trui aanhebt?" Zegt Ron grijnzend en ook Harry kijkt me nieuwsgierig aan. 

"Lang verhaal kort, ik was doorweekt en kon niet naar mijn dorm omdat Hermione me niet aardig vind. Daarom heb ik ook bij Fred en George geslapen," leg ik uit. "Zonder dat er iets gebeurd is," voeg ik er snel aan toe als Ron zijn wenkbrauwen optrekt.

Harry en Ron knikken begrijpend. "Hermione trekt wel bij hoor," zegt Harry troostend en ik knik. Dan moet Harry naar het veld en ik kleed snel om in de badkamer van Harry en Ron.

Ik schiet snel in de zwarte strakke broek en de rode trui. "Ron, kan ik met jou mee naar de wedstrijd!" Roep ik en ik loop de badkamer uit. Ron knikt even en dan lopen we samen naar het veld.

~

De wedstrijd ging rampzalig. We hebben keihard verloren, en niet eens omdat Harry de snitch niet heeft gevangen. We scoorden gewoon super weinig en Hufflepuff superveel.

Uiteindelijk heeft het team besloten om Harry de snitch te laten vangen, omdat het niet zou lukken. 

Balend zit ik bij Fred en George in de dorm. Ik heb snel mijn gitaar gehaald, want Hermione was er niet en ik ben nu rustig wat aan het tokkelen. Fred zit aan het bureau en George ligt op de grond. 

"Mag ik ook?" Vraagt Fred dan opeens en hij wijst naar mijn gitaar. Verbaasd kijk ik hem aan, maar dan knik ik. Snel komt Fred naast me zitten op het bed en hij neemt de gitaar voorzichtig over. 

Ik leg hem uit hoe de akkoorden werken en voorzichtig slaat hij er een aan. Compleet vals. George schiet in de lach, "Eva kan het beter Freddie." Fred kijkt hem even boos aan en probeert het dan opnieuw. 

Deze keer gaat het iets beter. "Dat is al beter," zeg ik bemoedigend en Fred kijkt me blij aan. "Mag ik ook?" Vraagt George dan en hij gaat aan mijn andere kant zitten. 

Ook George probeert het akkoord en bij hem gaat het nog slechter dan bij Fred. Ik verberg een grijns en ik zie Fred hetzelfde doen. Net als bij Fred gaat het de tweede keer beter. 

De rest van de dag verstop ik me in de dorm van Fred en George, maar ik ga uiteindelijk wel in mijn eigen dorm slapen. Hermione zegt niks tegen me, maar gelukkig jaagt ze me ook niet weg.