My Other Half ~ Fred Weasley

*71*

Kom over een halfuur naar de Astronomietoren en neem je bezem mee. Het is een date.

~F

Verbaasd kijk ik naar het briefje wat Nemo net op mijn schoot heeft gegooid. "Wat?" George kijkt me vragend aan en ik zie Ginny ook kijken. "Weten jullie er iets van?" Vraag ik verbaasd terwijl ik ze het briefje laat zien.

"Nope," zegt Ginny en George kijkt me grijnzend aan. "Ik weet er niks van, en dit keer heb ik ook niet geholpen," zegt hij en hij knipoogt. Als ik merk dat hij dit zei kijk ik hem raar aan. Dat betekent waarschijnlijk dat George alle dates mee heeft bedacht. 

Alle dates klinkt wel als veel. Het waren er ook best veel. Nou ja, 3. 

Maar ik vind dat veel. 

"Mag ik helpen outfit kiezen?" Ginny kijkt me enthousiast aan en ze trekt me omhoog. George zwaait ons uit alsof we naar Afrika gaan en lachend stap ik mijn kamer in. 

"Oké, je moet deze broek," Ginny begint meteen met het uitkiezen van de kleding. "Ginny, ik vertrouw je wel maar houd wel in je hoofd dat ik nog moet vliegen. Dus niet te moeilijk please," zeg ik snel en Ginny knikt, terwijl haar ogen gefixeerd de kast scannen. 

Uiteindelijk komen we uit op deze outfit. Het heeft echt heel lang geduurd, en daardoor heb ik nog maar 5 minuten. "Alleen mascara," beveel ik Ginny streng en meteen knikt ze. 10 seconden later is ook mijn make-up af, en ik loop naar de hoek waar mijn bezem staat. 

"Ik ga," zeg ik vrolijk en snel loop ik door de commonroom de gang op. Als George me ziet in de commonroom, knipoogt hij snel nog een keer en ik grinnik even. Wat een sukkel is het ook. Volgens mij vindt hij het nog leuker dat Fred en ik op date gaan dan wijzelf. 

~

"Hey," glimlachend kijk ik Fred aan, die stilletjes tegen de muur leunt. Hij beweegt soepel naar voren, waardoor hij weer recht staat. "Hey," antwoordt hij en dan pakt hij zijn bezem, die blijkbaar achter hem stond. 

"Waar gaan we heen?" Nieuwsgierig kijk ik Fred aan en hij schiet in de lach. "Net zoals de vorige keren, ga ik het niet vertellen," is het enige wat ik te horen krijg. 

Vrolijk loop ik achter hem aan naar de rand van de toren. 

"Volg mij maar." 

Fred glimlacht nog kort en dan springt hij van de toren af. Op 10 meter boven de grond gaat hij snel op zijn bezem zitten, waardoor hij toch niet te pletter valt. Mijn hart schoot zojuist in mijn keel, en verschrikt kijk ik Fred aan. 

Dan stijg ik ook op, maar gewoon vanaf de vloer van de toren, niet door eerst 40 meter naar beneden te vallen. 

"Ik schrok me helemaal de pleuris," mompel ik half boos, half opgelucht als ik naast Fred ga vliegen. Met twinkelende ogen kijkt hij me aan, en dan vliegt hij in de richting van het verboden bos. 

~

Het is echt leuk om weer te vliegen. Door het Triwizard Tournament gaan de trainingen en wedstrijden niet door, dus ik heb het best wel gemist. Dan mindert Fred ineens vaart en hij landt op een platform in een boom. 

Wantrouwend kijk ik naar het ding, wat overduidelijk met magie in de boom hangt. "Het stort niet in," roept Fred vanaf beneden en voorzichtig land ik ook op het platform. 

"Dat was leuk," zeg ik blij als ik naast Fred ben gaan zitten. Onze voeten bungelen over de rand en je kan tot 30 meter onder ons kijken. Eigenlijk is het best wel beangstigend, maar op de een of andere manier vind ik van niet.

"Mooi zo." Fred kijkt me met zijn kastanjebruine ogen aan, en er vliegen meteen weer wilde vlinders door mijn buik. Onderhand ben ik er wel aan gewend geraakt. 

"Heb jij dit gebouwd?" Vraag ik dan nieuwsgierig, gebarend naar het platform. Fred knikt trots. "Samen met George in ons tweede jaar," antwoordt hij en ik grinnik even. Die twee hebben echt al hun hele leven een obsessie voor het verboden bos. 

"We moeten nog 5 minuten wachten," zegt Fred dan opeens terwijl hij op zijn horloge kijkt en vragend kijk ik hem aan. "Waarop?"

"De zonsondergang," reageert hij simpel en dan is hij weer stil. Wiebelend zit ik op het platform, en dan hoor ik opeens een luide kraak. Meteen zit ik doodstil. 

"Stort het in?" Piep ik en Fred schiet in de lach. 

"Het is onmogelijk om in te storten, dat weet ik 100% zeker," zegt hij, en ik kijk hem wantrouwig aan. Uiteindelijk besluit ik om hem te geloven, en ik begin weer te wiebelen. Ik ben gewoon druk.

Weer klinkt er een kraak, en dit keer schuif ik van schrik tegen Fred aan. Grijnzend slaat hij zijn arm om mijn schouder. "Ik miste jou ook Eef," zegt hij en hij geeft me een knipoog. Ik rol lachend met mijn ogen, maar ik schuif niet weg.

Ontspannen leun ik lichtjes tegen Fred aan, terwijl ik naar het bos onder ons kijk. We zitten in een van de hogere bomen, waardoor je een heel mooi uitzicht hebt. 

~

"En het begint nu," fluistert Fred dan en precies op dat moment begint de lucht lichtjes oranje te kleuren. Gefascineerd kijk ik toe hoe heel de lucht langzaam roze oranje wordt, en dan kijk ik ademloos naar Fred.

"Mooi he?" Zegt hij zacht en ik knik. Het is echt adembenemend. 

Fred draait zijn gezicht naar me toe, en op precies hetzelfde moment kijk ik naar hem. Blozend kijk ik hem aan, en hij grijnst. "Niet blozen, ik ben het maar," mompelt hij dan en zachtjes laat hij zijn duim over mijn rode wang glijden. 

Dan verplaatsen zijn ogen zich. Eerst keek hij mij recht aan, maar nu kijkt Fred naar mijn lippen. En dan weer naar mijn ogen, en dan weer mijn lippen. 

Het lijkt een beetje alsof hij in tweestrijd met zichzelf is. Langzaam kijk ik ook naar zijn lippen, en dan weer terug naar zijn ogen.

Zonder al te veel te bewegen buig ik een beetje naar voren en de ruimte tussen ons wordt steeds kleiner.