My Other Half ~ Fred Weasley

*136*

De wind suist in mijn oren en mijn blonde haar wappert achter me aan terwijl ik snelheid maak. Vrijwel meteen krijg ik de quaffle toegeworpen en ik slalom om de spelers van Gryffindor heen. Zodra ik bij de doelpalen ben, scan ik snel waar ik het best op kan mikken. Ron schermt de linkerring totaal niet af, dus de keuze is makkelijk. 

"10 - 0!" Schreeuwt Lee door de microfoon en grijnzend geef ik Adrian een high-five als ik langs hem vlieg. Terwijl Gryffindor de aanval opbouwt, laat ik mijn blik over de spelers glijden. Dean heeft de quaffle, Angelina en Ginny vliegen vrij en Harry zoeft ergens hoog in de lucht. Ron heb ik net gezien, hij zit op zijn bezem alsof hij er iedere minuut af kan gaan vallen. 

Een bludger probeert me aan te vliegen, maar ik duik handig weg. Met mijn ogen volg ik de zwarte bal, die bij Fred uitkomt. Zonder dat ik het wil, maakt mijn hart nogsteeds een sprongetje als ik hem zie. Fred kijkt onderzoekend over het veld, op zoek naar een onbeschermde speler.

Ik dus. 

Zodra zijn ogen in die van mij haken kijkt hij meteen weg. Hard mept hij tegen de bludger, die in de tegenovergestelde richting van mij vliegt. Blijkbaar kan Fred het niet over zijn hart verkrijgen om een bludger naar me toe te slaan. 

"Verdomme Eva! Meedoen!" Schreeuwt Graham naar me en meteen daarna gooit hij de quaffle naar me toe. Ik rol met mijn ogen en vlieg soepel naar de doelringen. Adrian gaat onder me vliegen, en precies zoals we getraind hadden laat ik de quaffle vallen. 

Handig pakt Adrian het ding uit de lucht en gooit hij hem met 1 hand in de middelste ring. 

20 - 0 

~

"Aan Weasley hebben we geen kind, hij is voor ons de goede Sint. Daarom zingt Slytherin eensgezind: Weasley is onze vrind!" De tribune van Slytherin galmt het pesterige lied over het quidditch veld en ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Dit is dus waar Blaise en Adrian mee bezig waren. 

Toen ik gisteravond met Draco aan het kletsen werd, kwam Blaise naar ons toe om te vragen of Draco hem en Adrian wilde helpen met iets waar ze al de hele dag mee bezig waren. Ik durf er mijn uil voor te verwedden dat het dit lied was. 

"En Ginny gooit naar Angelina-" Schreeuwt Lee er vol doorheen, in poging om het lied te overstemmen. "Vooruit Angelina! Ze hoeft alleen nog langs de keeper! ZE SCHIET - ZE - aaahh," ik heb het altijd al grappig gevonden om naar het partijdige commentaar van Lee te luisteren. De teleurstelling was duidelijk in zijn stem te horen toen Maarten de quaffle stopte. 

Het volgende halfuur gaat het steeds slechter met Gryffindor, en dan vooral met Ron. Mijn afdeling begint steeds harder het lied te brullen, en Ron lijkt steeds kleiner te worden op zijn bezem. Ik begin medelijden te krijgen met hem, en de rest van de ploeg. Angelina heeft Ron erbij gezet omdat ze geen andere keus had, maar toch trekt hij het hele niveau van Gryffindor omlaag. 

Als ik de quaffle weer in mijn handen heb, vlieg ik naar voor. Ron kijkt me angstig aan, totaal niet meer denkend aan het feit dat hij boos op me is. Met een slappe worp gooi ik de quaffle naar de middelste ring, recht in Rons handen. 

De tribune van Gryffindor barst los in een oorverdovend gejuich als Ron de quaffle tegenhoudt. Ik moet moeite doen om niet te gaan grijnzen als ik het blije gezicht van Ron zie, en tevreden met mezelf vlieg ik terug naar het midden van het veld. 

Nijdig kijkt Graham me aan en ik trek mijn wenkbrauwen op. "Sorry hoor, iedereen maakt fouten," snauw ik geïrriteerd en hij snuift. "Jij niet."

"Blijkbaar wel, en wat dan nog? We staan 100 - 10 voor," kaats ik terug en Graham rolt met zijn ogen. "Whatever," mompelt hij en hij vliegt rakelings langs me om de bal van Dean af te pakken. Net op het moment dat ik besluit om weer beter mijn best te gaan doen, zie ik Harry en Draco in mijn ooghoek naar de grond spurten.