My Other Half ~ Fred Weasley

*65*

"Waar is de echte George?" Vraag ik dan nieuwsgierig en Fred lacht kort. "Hij had zijn huiswerk niet af," lacht hij en ik schiet ook in de lach. Dat is wel typisch George ja. 

"En jij wel?" Vraag ik dan lacherig. Fred knikt trots, "zelfs al voor donderdag," zegt hij en ik knik bewonderend. Meestal werkt de tweeling niet vooruit, dus dit is best zeldzaam. 

"En hoelang heeft George gezeurd totdat je zijn strafwerk zou overnemen?" Vraag ik dan grijnzend, maar ook wel nieuwsgierig. 

Fred haalt onverschillig zijn schouders op. "Niet zo heel lang, toen hij het vroeg stemde ik eigenlijk meteen in," antwoordt hij en verbaasd kijk ik hem aan. 

"Wilde je zo graag hier met mij zitten?" Grinnik ik, maar als Fred geen antwoordt geeft kijk ik hem raar aan. 

Wilde hij dat?

"Zo uhmm, wie denk jij dat de Hogwarts kampioen voor het Tournament wordt?" Vraagt Fred dan, de vraag ontwijkend. Ik besluit maar te negeren dat hij mijn vraag ontwijkt en geef vrolijk antwoord. 

"Ik hoop natuurlijk Cedric, want hij wil het zelf heel graag, maar Angelina vindt ik ook prima," antwoord ik en Fred knikt. "Ik hoop toch Angelina," zegt hij en ik knik, dat verwachtte ik al. 

~ 

De rest van de anderhalf uur is heel gezellig. We hebben de gekste gesprekken, maar het is vooral heel gezellig. Dan horen we gerommel aan de deur van het lokaal. 

"In 10 seconden komt er een monster binnen dat ons opeet," grijnst Fred en heel kort kijk ik hem geschrokken aan, en dan besef ik dat het een grapje is. Ik grijns even en doe alsof ik heel bang ben. 

"Ik bescherm je, geen zorgen," lacht Fred en ik schiet in de lach, terwijl ik negeer dat mijn hart sneller gaat kloppen doordat Fred zei dat hij me zal beschermen. 

McGonagall gooit de deur open, en kijkt ons vriendelijk aan. "Jullie zijn klaar, ik zie jullie morgen," zegt ze en tegelijk springen we op en lopen we het lokaal uit. 

~

"Ik heb het af," kondigt George trots aan als hij om 1 uur 's nachts zijn werkstuk afheeft. "Thank God," mompelt Fred. We zijn de enige in de commonroom, omdat George het nog af moest maken. 

En als je beste vrienden bent, dan ga je ernaast zitten voor mental support. Onderhand zitten Fred en ik niet meer naast George. George zit aan tafel en wij zitten op de dichtstbijzijnde bank. 

Gapend haal ik mijn hoofd van Freds schouder. Vanaf 11 uur heb ik half geslapen op zijn schouder. George wiebelt overdreven met zijn wenkbrauwen, en door mijn slaperige hoofd besef ik niet dat hij het op de jullie-vinden-elkaar-leuk-manier bedoelt. 

Fred snapt het wel meteen, en hij slaat in de richting van zijn broer. "Niet nu," zegt hij en hij kijkt George waarschuwend aan. Als ik weer tegen Fred aan begin te leunen en in slaap begin te vallen, tilt Fred me snel op.

Zonder iets te zeggen brengt hij me naar mijn kamer, of in ieder geval dat denk ik. Na een aantal seconden zak ik al met mijn hoofd tegen Freds borst en val ik in een diepe slaap. 

~

"Eva word wakker," iemand schud wild aan mijn schouder en nog half in slaap sla ik om me heen. 

"AU"

Snel open ik mijn ogen en ik zie Hermione een stukje verderop over haar arm wrijven. "Shit sorry, wat deed ik?" Zeg ik snel en ik klim uit bed. 

"Nou als eerst, het is 8 uur, over een kwartier beginnen de lessen. Als tweede, hier is je ontbijt. Als derde, je slaat om je heen in je slaap," somt Hermione op en ze geeft me een stapeltje boterhammen.

Snel prop ik een boterham in mijn mond terwijl ik omkleed. Als het 10 over 8 is, ben ik klaar. "Helemaal op tijd," zeg ik trots en Hermione grinnikt.

"Volgende keer laat je George gewoon zijn huiswerk in zijn eentje maken," lacht ze en ik grijns even kort. Dan lopen we snel naar het History of Magic lokaal. 

~

"Maar serieus, History of Magic is gewoon saai," klaag ik tegen Fred. Het is nu 8 uur 's avonds en we zijn samen aan het nablijven. Ik weet niet of George zijn huiswerk alweer niet afheeft, en ik vraag er ook niet naar. Het is wel gezellig met Fred. 

Fred grijnst eventjes en begint dat met zijn vingers een bepaald ritme op tafel te trommelen. Meteen herken ik het. Van alle ritmes die er bestaan, herken ik er veel, en deze dus ook. 

"He said: "One day you'll leave this world behind
So live a life you will remember"
My father told me when I was just a child
"These are the nights that never die"
My father told me"

Vrolijk zing ik de tekst van The Nights, een liedje van Avicii. Fred kijkt me bewonderend aan. "Die herkende je snel," zegt hij en ik knik vrolijk. "Oké nu ik," zeg ik dan en ik begin ook een ritme te trommelen. 

"Cause, baby, you're a firework
Come on, show 'em what you're worth
Make 'em go, 'Oh, oh, oh'
As you shoot across the sky"

Fred zingt vol overdreven passie Firework, waardoor ik in de lach schiet. Hij zingt niet bijzonder goed, maar opzich ook niet vals. "Echt een top nummer," grijns ik en Fred humt instemmend. 

"Hey ik wilde wat vragen," zegt Fred dan, serieuzer dan voorheen. Snel ga ik iets rechter zitten en kijk ik hem aan. 

"Vraag maar raak," zeg ik vrolijk. Fred grinnikt eventjes, en dan wordt hij weer stil. 

Een beetje bezorgd kijk ik hem aan, normaal is hij nooit stil. Voordat ik kan vragen wat er is, begint hij gelukkig alweer te praten.

~

"Ik wilde vragen of je donderdag weer met me op date zou willen," murmelt Fred, waardoor ik hem maar half versta. Omdat ik niet zeker weet of ik het goed gehoord heb, en ik als ik er naar vraag en het niet zo is ik bijzonder voor lul sta, kijk ik hem onzeker aan.

Fred kijkt me ondertussen verwachtingsvol aan. "Wacht wat zei je?" Zeg ik uiteindelijk maar, waardoor hij lichtjes begint te blozen. 

"Ik vroeg je op date voor donderdag," zegt Fred, iets duidelijk nu. Meteen knik ik blij. "Yes of course," zeg ik en Fred haalt opgelucht adem. 

"Dacht je echt dat ik nee zou zeggen?" Vraag ik en hij haalt ongemakkelijk een hand door zijn haar. "Ik weet eigenlijk niet wat ik dacht," mompelt hij en ik glimlach eventjes lief naar hem. 

"Ik ga mee hoor," zeg ik nog een keer en Fred glimlacht blij terug.