My Other Half ~ Fred Weasley

*42*

Dan zakt mijn hart in mijn schoenen.

De basilisk heeft, zonder het te beseffen, Harry met zijn staart tegen de muur geslagen. 

Harry ligt in een hoopje tegen de muur aan. Snel loop ik aan hem toe, zo geluidloos mogelijk. Shit, hij is bewusteloos. Zonder erbij na te denken kniel ik neer bij het hoopje Harry. Daardoor zie ik niet dat de basilisk achter me is verschenen. 

Naast me hapt de slang in de grond en ik kom weer bij mijn positieven. Snel spring ik beschermend overeind, en ik ga voor Harry staan met het zwaard in mijn rechterhand. 

Nog 10 meter, en dan is de slang dichtbij genoeg. 

Nog 5 meter. 

Nu! 

De slang opent zijn bek om mij en Harry in 1 hap op te eten, en ik steek het zwaard omhoog, recht door zijn gehemelte. Mijn arm trilt onder het gewicht van de basilisk, en dan stort het beest op de grond. 

Het siddert nog 1 keer na, en dan ligt hij stil. Hij is dood. 

Trillend stap ik weg bij het dier, het bebloede zwaard laat ik op de grond vallen. Dan kniel ik weer naast Harry neer, en ik voel de energie uit mijn lichaam lopen. 

~

"Eva, je arm," zegt Harry bezorgd. 

Vreemd, ik heb hem niet eens wakker zien worden. Dan zie ik dat Ginny ook bij me zit. "Ze is weer wakker," mompelt Ginny. Snel kijk ik naar mijn arm, en dan zie ik dat er een basilisktand uitsteekt. 

Snel trek ik de tand er in 1 beweging uit, en Harry en Ginny kijken me bezorgd aan. "Je overleeft het nooit," hoor ik de stem van Tom opeens en ik zie dat hij weer aan komt lopen. 

Harry springt boos op en begint luidruchtig met Tom te ruziën. Dan hipt de phoenix naar me toe, en hij buigt zijn hoofd over zijn arm. Heldere tranen vallen op mijn wond, en opeens krijg ik zin om zelf ook te huilen. 

"Je wond," fluistert Ginny dan verbaasd en ik kijk op. "Hij verdwijnt," zegt ze zachtjes en snel kijk ik naar mijn arm. Ze heeft gelijk, de wond is verdwenen. Ik voel de kracht terugkomen in mijn lichaam en haal opgelucht adem. Ik ga in ieder geval niet dood. 

Dan gebruikt Tom een vloek tegen Harry, en hij blokkeert hem handig. Er vormt zich een raar idee in mijn hoofd. "Gin, waar is het dagboek?" Vraag ik zacht en Ginny haalt het dagboek uit haar zak. 

Ik leg het open voor me neer, en steek de basilisktand recht in het boek. Er komt allemaal wit licht uit de jonge Voldemort en dat is hij verdwenen. Verbaasd kijkt Harry naar de plek waar Tom is verdwenen. 

Ginny's staf rolt over de grond, en snel pakt ze hem op. "Kunnen we terug?" Vraag ik zacht terwijl ik probeer te stoppen met trillen. Ik ben nogsteeds in shock. Harry pakt Ginny's hand en ik loop langzaam achter ze aan. 

Bij ieder donker hoekje waar we langskomen zie ik de basilisk weer voor me en begin ik weer te trillen. Dan komen Ron en Lockhart ineens tevoorschijn. 

Ginny vliegt in Rons armen en na haar geef ik hem ook een knuffel. Lockhart staat er een beetje suf bij. "Hij heeft zijn eigen geheugen gewist," fluister Ron in mijn oor en ik grinnik even. Dan vertrekken we uit de Geheime Kamer en lopen we direct naar het kantoor van McGonagall. 

"Binnen!" Roept McGonagall en we lopen met zijn vijven naar binnen. Harry en Ron eerst, dan Ginny en Lockhart en ik sluit de rij. 

Geschrokken kijk McGonagall ons aan en we kijken een beetje ongemakkelijk terug. "We zijn terug," mompelt Ron dan en McGonagall staat op. "Ik neem aan dat jullie gaan uitleggen wat er gebeurd is," zegt ze en ze gebaart naar onze kleding. 

Harry en ik zijn nat en hebben bloedspetters op onze kleding. Ginny is alleen nat. Ik zie er het ergste uit, mijn hele mouw is bebloed en ik heb schrammen op mijn gezicht. 

"Ik ga even professor Dumbledore en jullie familie en vrienden halen," zegt McGonagall en ze loopt snel weg. 

Harry, Ron en Ginny ploffen op de stoelen die er staan, en ik ga in een hoekje staan waar ik vecht tegen mijn tranen. Ik tril nog steeds en overal waar ik kijk hallucineer ik de basilisk voor me. 

~ 

POV Fred

Er klopt iemand op de deur. Het is nu al een uur later, en iedereen begint de hoop te verliezen. George staat op om de deur open te doen, en daar staan professor Dumbledore en McGonagall. 

Ik zucht, dat zal wel geen goed teken zijn. "Kunnen jullie even meekomen? Ginny en Eva zijn terug." Zegt McGonagall en meteen spring ik op. Mijn ouders kijken elkaar even verbaasd aan, en dan haasten we ons naar het kantoortje van McGonagall. 

Het liefst zou ik zo hard mogelijk naar het kantoortje rennen en Eva in mijn armen nemen, maar dat kan niet. George trekt me waarschuwend terug. "Ik snap dat je Eva mist, maar je moet nu even niet doordraaien omdat je haar leuk vindt," zegt hij streng, maar hij grijnst wel. 

Ik kijk hem geïrriteerd aan, maar ik knik wel. Achteraan in de rij loop ik het kantoortje van McGonagall binnen, en voor ik kan zien wat er gebeurd, vliegt Eva in mijn armen en begint ze te snikken.

~

POV Eva

McGonagall loopt terug haar kantoortje in, met een rij mensen achter zich aan. Als laatste komt Fred naar binnen. Ik vlieg in zijn armen, en begin meteen te huilen. Waarschijnlijk is het de stress of de gedachte dat ik bijna dood was. 

Fred slaat zijn armen stevig om me heen en drukt zijn gezicht in mijn haar. "Ik was bezorgd," mompelt hij in mijn haar en er klinkt een vage trilling in zijn stem. Voor 5 minuten houdt hij me vast, terwijl de rest van de groep vrolijk Ginny, Harry en Ron omhelst. 

~

POV Fred

Snel sla ik mijn armen om Eva heen en druk ik mijn gezicht in mijn haar. "Ik was bezorgd," mompel ik in haar haar en ik hoop dat ze de trilling in mijn stem niet hoort. Het is niet heel erg cool als het meisje wat je leuk vindt je bijna hoort huilen. 

Voor 5 minuten houd ik Eva in mijn armen, totdat ze wat rustiger is. Ze trilt nogsteeds wel heel erg, maar het huilen is gestopt. "Mag ik ook een knuffel?" Hoor ik George achter me vragen en ik kijk hem geïrriteerd aan. 

Grijnzend steekt hij zijn tong uit en dan wurmt Eva zich los om George een knuffel te geven.