My Other Half ~ Fred Weasley

*135*

POV Eva

We zijn al een week verder en nogsteeds voel ik me klote. Ik mis mijn vrienden, maar bovenal, ik mis Fred. Jammer genoeg heeft hij de afgelopen week geen een keer naar me gekeken, niemand trouwens. George, Fré en Felix negeren me, net als Harry, Ron, Hermione en Ginny. 

Met een half oor luister ik mee met het gesprek tussen Blaise en Draco. Plotseling hoor ik een bekend gekras in mijn oor en verbaasd kijk ik om. Het is al lang geleden dat ik een brief heb gekregen. Ik veeg snel de veren op de vleugels van mijn uil recht en kijk Nemo dankbaar aan. 

"Ga maar uitrusten in de Uilenvleugel," fluister ik zacht naar hem en Nemo maakt een kort krassend geluid voordat hij wegvliegt. In 1 beweging scheur ik de brief open en ik herken meteen het handschrift van mijn vader. 

Beste Eva, 

Ik neem aan dat je wel weet waarover deze brief zal gaan. Ik kan niet beschrijven hoe erg je me teleurgesteld hebt. Je weet wat ik vind van Slytherin en ik kan het ook niet bevatten dat je bent overgelopen. 

Het nieuws heb ik ook nog moeten horen van Harry, niet eens van jou. Natuurlijk heb ik Dumbledore eerst gevraagd wat er aan de hand is, en hij zegt dat je het met Umbridge hebt afgesproken. 

Dat maakt me eigenlijk nog meer teleurgesteld in je. Umbridge hoort bij het ministerie en ze is alles waar wij niet bij horen. Nu blijkt dat je je bij haar hebt aangesloten en vriendjes aan het worden bent met de andere kant, zou ik je ook liever niet thuis zien met kerst. 

Dumbledore zei echter dat als je niet komt, mensen gaan focussen op de situatie en zien dat de Weasleys wel gaan. Daardoor trekken de Weasleys weer aandacht, dus je komt gewoon thuis met kerst. 

Ik verwacht geen brief terug, aangezien ik niet denk dat je erover wilt praten. Je vertelde het op het begin ook niet, ik moest er zelf achter komen. 

-Sirius

De tranen branden achter mijn ogen als ik de brief langzaam sluit. Natuurlijk was het te verwachten dat mijn vader erachter zou komen, en dat dit zijn reactie zou zijn. Toch hoopte ik dat het niet zou gebeuren. Dat mijn vrienden er op de een of andere manier gewoon niet over zouden praten en het aan hem zouden laten weten. 

Zonder iets te zeggen sta ik op van de tafel en trek ik aan het hengsel van mijn tas. "Ik ga vast," fluister ik zacht in Draco's oor en hij knikt terwijl hij me bezorgd aankijkt. "Alles oké?"

Ik pers mijn lippen op elkaar en probeer een geruststellend gebaar te maken. Dan loop ik snel weg, in de richting van de wc's. Ik voel de blik van Draco branden in mijn rug, maar kijk geen een keer om. 

Als ik de deur van het wc-hokje op slot laat vallen, barst ik in tranen uit. Zoute tranen druppen op mijn gewaad en lijken als watervallen over mijn wangen te stromen. Mijn buik doet pijn van het schuldgevoel, het verdriet en al de leugens en snikkend krul ik mezelf op. 

Ik trek het niet meer. 

~

"Kom op Eef, eet wat, vandaag is de dag van de quidditchwedstrijd," dringt Draco aan en hij stapelt mijn bord vol met eten. Hij heeft wel gelijk, ik moet ook eten als ik een fatsoenlijke wedstrijd wil spelen. De dag waarop het quidditch-seizoen start is altijd een van de leukste dagen van het jaar. 

En dit jaar valt het precies op de dag waarop Fred en ik een jaar samen zouden zijn. 

Ik zucht diep en pak uiteindelijk toch iets van mijn overvolle bord af. Draco weet niet dat deze dag ook nog een andere betekenis voor me heeft, en dat wil ik zo houden om twee redenen. 1: Ik wil niet herinnerd worden aan wat ik heb gedaan en 2: zodra ik over Fred praat begin ik te huilen. 

Dan pas valt me op dat al mijn klas- en afdelingsgenoten allemaal een zilveren badge op hebben gespeld. Vragend kijk ik Draco aan. "Waarom heeft iedereen een badge met Weasley is onze vrind?"

Draco haalt ongemakkelijk een hand door zijn haar. "Een grapje van onze afdeling voor Gryffindor," mompelt hij als antwoord en ik frons. Draco buigt naar me toe. "Ik weet dat je het niet leuk gaat vinden, maar doe gewoon mee. Umbridge gaat je anders wantrouwen," zegt hij zacht, zodat alleen ik het kan horen. 

"Oké," fluister ik terug en ik sta op van de bank. Naast Draco loop ik de Grote Zaal uit. Achter me hoor ik rennende voetstappen, en nieuwsgierig draai ik me om. "Hey schoonheid," begroet Maarten me en hij duwt mij en Draco een badge in onze handen. 

"Dankje knapperd," reageert Draco droog en ik schiet in de lach. Maarten kijkt Draco dodelijk aan en slaat dan zijn arm om me heen, die ik meteen weer wegsla. "Come on sweetie," protesteert hij en ik rol met mijn ogen terwijl ik naar het quidditchveld loop. 

"Nee," reageer ik duidelijk. Maarten heft zijn handen op. "Waarom ga je niet met me mee naar Hogsmeade, ik betaa-"

"Nee," zeg ik nog een keer en ik grinnik als ik het gezicht van de jongen zie. Draco wurmt zich handig achter me langs de kleedkamer in en ik steek mijn hand op als groet. 

"Ik ben zo terug, omkleden."

~

Graham knijpt de vingers van Angelina zowat fijn als ze elkaar een hand moeten geven. Ongeduldig wip ik van mijn ene been op mijn andere been en Draco kijkt me schuin aan. "Geduld is niet je sterkste kant volgens mij," mompelt hij en ik grijns. Als ik Harry naar ons zie kijken geef ik Draco snel een duwtje. Gisteravond hebben we afgesproken dat hij met de Gryffindors praat en ik er alleen bijsta, zodat ik niet persoonlijk gemeen tegen ze hoef te doen. 

Draco glimlacht arrogant naar Harry en tikt op de badge die ons hele team heeft opgespeld. Harry rolt met zijn ogen en kijkt dan weg. Opeens klinkt het schelle fluitje als teken dat de wedstrijd is begonnen, en ik zet mezelf hard af van de grond.