My Other Half ~ Fred Weasley

*104*

Vrolijk pratend lopen we met zijn allen door de hal op weg naar de keuken. Molly is alvast vooruit gegaan. Opeens steekt Ron zijn hand uit, waardoor we allemaal stilstaan. "Stop!" Sist hij en vragend kijk ik hem aan. "Ze staan nog in de hal," mompelt Ron en voorzichtig zet hij een paar stappen naar voren. 

Nieuwsgierig kijk ik over het randje, en ik voel dat iemand om me heen buigt om mee te buigen. "Hey," fluister ik als ik het gezicht van Fred naast me op zie doemen en hij glimlacht. Dan zie ik opeens een vleeskleurig touwtje langs zweven, en verbaasd kijk ik achterom. Met een geconcentreerd gezicht probeert George het Hangoor de goede kant op te bewegen.

"Verdomme," vloekt hij zachtjes als de mensen van de Order beginnen te lopen. Snape staat er ook bij. "Hij blijft nooit eten," fluister ik naar Harry en hij knikt. "Thank god," klinkt Ginny's stem achter me en ik grinnik. Zo onschuldig mogelijk lopen we met zijn allen van de trap af, waar Molly, Tonks en Lupin nog staan. 

"We eten in de keuken," fluistert Molly ons toe terwijl we langs de rij elfenkoppen schuifelen. Ik knik dankbaar en zo snel mogelijk loop ik door. Van de doden elfenhoofden krijg ik de kriebels. Ik zwaai nog snel naar Tonks, mijn peetoom is druk aan het schrijven. Enthousiast zwaait ze terug, waardoor ze een paraplubak omslaat. 

Met een harde klap komt het ding op de grond terecht. "Oh shit, sorry Molly ik-"

Tonks verontschuldigingen werden volledig afgekapt door het gekrijs van een vrouw. De stoffige gordijnen vliegen open zodra het geluid gesignaleerd wordt en een akelig gegil galmt door de hal. Het gegil van mijn oma's schilderij. 

Geschrokken draait iedereen zich om, en Lupin en Molly rennen op het doek af. Wanhopig proberen ze het dicht te trekken. Mijn oren beginnen ondertussen te suizen van het harde geluid.

"SCHOREM! MUDBLOODS! SCHEER HIER WEG!"

Na 10 seconden ben ik er klaar mee. Resoluut stap ik op het schilderij af en gebaar ik naar Molly dat ze mij het moet laten doen. Met alle kracht die ik in me heb, trek ik aan de gordijnen. Beetje bij beetje krijgen Remus en ik ze dichter bij elkaar. 

"HOU JE KOP!" Boos rent mijn vader op ons af terwijl hij naar zijn moeder schreeuwt. Hij trekt mee aan de kant van Remus, en met zijn drieën sluiten we de gordijnen. Hijgend veeg ik over mijn voorhoofd, en ik kijk naar mijn vrienden. Ginny, Ron en Hermione kijken me een beetje ongemakkelijk aan, en Fred en George steken grijnzend hun duimen op. 

Harry kijkt me geschrokken en een beetje bleek aan. Vlug loop ik op hem af. "Dat was mijn oma. De vorige keer dat jullie er waren kon ze er wel tegen, maar nu met de hele Order wordt het haar iets teveel." Leg ik uit en ik kijk hem een beetje bezorgd aan. Nogsteeds bleek knikt hij. 

"Komen jullie?" Vragend kijkt mijn vader in onze richting en snel knik ik. Met zijn allen lopen we naar de keuken, waar we gaan avondeten. Achter ons volgen Tonks, Lupin en Molly.

~

Bill veegt snel een aantal rollen perkament van tafel als we binnen komen. Nieuwsgierig kijk ik hem aan, en streng schudt hij zijn hoofd. Teleurgesteld ga ik aan tafel zitten, naast George. Fred zit tegenover me, tussen Harry en Ginny in. Ron en Hermione sluiten aan onze kant aan. 

"Heb je een goede vakantie gehad, Harry?" Vraagt mijn vader als hij naast Ron gaat zitten. Harry rolt met zijn ogen. "Het was echt een rotvakantie." Sirius' ogen twinkelen als hij het antwoord hoort. 

"Je had in ieder geval wat te doen met die dementors," grijnst mijn vader en Harry fronst. "Hoezo dat nou?"

Mijn vader krijgt geen tijd om te reageren, want Molly kijkt ons geïrriteerd aan. "Kan een van jullie niet even helpen?" Haastig spring ik op en ik loop naar haar toe. De rest van mijn vrienden blijft gewoon zitten. Molly glimlacht vluchtig voordat ze een stapel borden in mijn handen duwt. Ik loop weer terug naar de tafel om de borden neer te zetten en weer mee te doen met het gesprek. 

"- wij mogen het huis niet uit," hoor ik mijn vader zeggen als ik aankom en Harry kijkt alweer onbegrijpend voor zich uit. "Het ministerie," zegt Ginny tegen hem als een verduidelijking en Harry knikt. "Jullie zitten hier al de hele tijd binnen?"

Niemand krijgt tijd om te reageren, want Molly komt alweer bij ons staan. "Kunnen er meer mensen helpen? Fred, George kom mee," zegt ze streng en met een zucht staat de tweeling op. Ik moet moeite doen om niet te gaan lachen. Als alle borden staan, kijk ik vragend in de richting van Molly. 

"Nee nee, blijf jij maar zitten Eva," moederlijk duwt ze me op de bank en verontwaardigd kijkt de tweeling haar aan. "Waarom wij niet?"

Die vraag wordt bewust genegeerd. 

Het verdere gesprek gaat over luchtige dingen, aangezien niemand durft te beginnen over de Order en Harry's hoorzitting. 

"Fred - George - NEE DRAAG DIE DINGEN GEWOON!"

Mijn ogen vliegen naar Molly, die tegen Fred en George aan het schreeuwen is. De tweeling heeft een hele stoofpot betoverd, plus een broodplank inclusief mes en en kan boterbier. Door het gegil van Molly verliezen ze hun concentratie en klettert de hele vracht op tafel. Het mes steekt 1 centimeter naast mijn hand uit het tafelblad en geschrokken trek ik hem terug. 

"Sorry, we wilden tijd besparen," zegt George haastig en hij loopt om de tafel heen om de troep op te ruimen. Fred loopt langs de andere kant. Als hij langs mij komt, blijft hij even staan om het mes uit de tafel te trekken. 

"Je had bijna mijn hand eraf gehakt," fluister ik grinnikend in zijn richting en hij grijnst. "Sorry princess, anders had je mijn hand wel gekregen," reageert hij en ik schiet in de lach. Als Molly boos in onze richting kijkt, loopt Fred snel door. 

George grabbelt naar zijn toverstok om de troep sneller op te ruimen. Dat was een bijzonder foute beslissing, want zijn moeder ontploft weer. 

"GEORGE STOP DAT DING WEG! IK BEN HET ZAT! ALLEEN MAAR OMDAT JULLIE NU MOGEN TOVEREN HOEVEN JULLIE NIET VOOR ALLES DAT DING TE GEBRUIKEN-"

"MA! STOP!" Schreeuwt George er vol doorheen en lachend wend ik mijn hoofd af. Ik zie mijn vader en Harry hetzelfde doen. 

"IK WILDE ALLEEN MAAR OPRUIMEN!" Met een rood hoofd kijkt George zijn moeder aan en pissig kijkt ze terug. Fred kucht opgelaten. 

"Jullie moeder heeft wel gelijk," mengt Arthur zich dan ineens in de conversatie. "Nu dat jullie meerderjarig zijn kunnen we toch wel enig verantwoordelijkheidsgevoel verwachten en-"

"-jullie broers zijn nog nooit zo onhandelbaar geweest!" Tiert Molly en Bill wordt rood omdat hij er ineens bij wordt betrokken. 

"Bill verschijnselde niet om de twee meter, Charlie sprak geen bezweringen uit over alles en Percy had-" Molly's stem stokt en Arthur wordt een beetje bleek als hun derde zoon genoemd wordt. 

"Oké aan tafel," zegt Remus vlug en ik knik. "Het ziet er heerlijk uit," complimenteer ik Molly en ze knikt afwezig. Het ziet er helemaal niet heerlijk uit, de stoofpot is gebutst en het boterbier loopt over de kan op de tafel. 

Chagrijnig ploft George naast mij neer. Vanaf de overkant van de tafel kijkt Fred ons grijnzend aan. Ik knipoog naar hem. Dan wend ik me tot George. 

"Denk gewoon aan Frederique en dan komt het wel goed."

Fred schiet in de lach, net als ikzelf. Vernietigend kijkt George me aan. 

Als blikken konden doden was ik nu morsdood geweest.