My Other Half ~ Fred Weasley

*45*

De rest van de middag hangen we met zn allen in de commonroom. Vlak voor het avondeten slaat het portretgat open en klimt Hermione erdoorheen. Meteen springen we allemaal op om haar te omhelzen. 

"Je bent terug!" Roep ik blij en ik geef haar snel een knuffel. Verbaasd kijkt Hermione me aan, die denkt natuurlijk nogsteeds dat ik de erfgenaam ben.

"Eva en Harry zijn niet de erfgenaam, en de basilisk is dood." Zegt Ron snel als hij haar blik ziet en Hermione kijkt hem verbaasd aan. 

Dan vertelt Harry het hele verhaal, en ik zit er een beetje stilletjes bij. Als Fred naar me kijkt glimlach ik snel, en ik hoop dat het feit dat mijn ogen niet meelachen hem niet opvalt. 

~

POV Fred

Terwijl we naar het avondeten toe lopen, loopt Eva een beetje stil achteraan. Hermione loopt naast Ginny, en is druk in gesprek met Harry en Ron. Ik maak me best wel zorgen om Eva, er klopt iets niet.

"Ik maak me ook zorgen," zegt George zacht als hij me naar Eva ziet kijken. "Er klopt gewoon iets niet, je kan de pijn of angst in haar ogen zien," mompel ik en George knikt. "Dat was mij ook al opgevallen," zegt hij en hij kijkt achterom naar Eva. 

Als ze ons ziet kijken, glimlacht ze snel. Ik besluit om te doen alsof er niks aan de hand is, en ga snel naast haar lopen. 

"Mag je meedoen met quidditch?" Vraagt George, als hij aan haar andere kant gaat lopen. Eva schud haar hoofd, "Dat mag nog niet van McGonagall, volgende week wel weer." Ik kijk haar oprecht medelevend aan.

Iedereen weet hoeveel Eva van quidditch houdt en nu heeft ze al een maand niet gespeeld. "Maakt niet uit, nog maar een weekje," zegt ze dan iets blijer en ik lach even. 

~

POV Eva

Na het avondeten zeg ik Fred en George gedag en loop ik direct naar mijn dorm. Hermione is blijkbaar achter me aan gelopen, want ze staat achter me als ik de deur dicht wil doen. 

"Omg! Ik schrik me helemaal de-" Roep ik uit en Hermione begint te lachen. "Sorry Eef, ik wilde je niet laten schrikken," lacht ze en ik lach maar met haar mee. Met moeite probeer ik niet te gaan trillen. 

"Ik ga douchen en dan naar bed oké?" Vraag ik aan Hermione en ze knikt. Ik loop de badkamer in en doe gelijk de deur op slot. Ik kijk mezelf aan in de spiegel, ik zie er niet uit. Mijn wallen lijken wel groter geworden en ik ben heel bleek. 

Zuchtend ga ik onder het stromende water staan. Een halfuur later loop ik de kamer weer in en trek ik snel mijn pyjama aan, Hermione is er niet. 

Snel ga ik in bed liggen en ik probeer in slaap te vallen. Ik lig al een uur te draaien en dan komt Hermione binnen. Snel lig ik stil, ik wil niet dat ze weet dat ik nog wakker ben. In stilte gaat Hermione in bed liggen en ze doet het licht uit. 

Meteen flitst de basilisk weer door mijn hoofd en begin ik weer te trillen. De rest van de nacht slaap ik niet. 

~

De volgende ochtend zit ik met nog grotere wallen al vroeg in de commonroom. Ik ga gewoon niet slapen, dan hoef ik de basilisk ook niet te zien. Met die gedachte loop ik de commonroom uit op weg naar het ontbijt.

Ik ben al weg voordat Fred en George aankomen, en in mijn eentje ga ik alvast naar buiten. In stilte zit ik in het gras te wachten tot de rest van mijn klas komt voor Herbology. 

De rest van de lessen loop ik alleen, zit ik alleen en ben ik in de gedachten verzonken. 

Zo gaat het voor 3 dagen. Ik slaap niet, of 1 uur per nacht. Ik fake alles voor mijn vrienden zodat iedereen denkt dat het prima gaat, maar vanbinnen ben ik kapot. 

Ik loop alleen de commonroom in, en ga naast Ginny en Ron zitten. Iedereen praat over huiswerk, en ik dommel een beetje weg. 

~

POV Fred

Met zijn allen zitten we in de commonroom, nou ja, iedereen behalve Eva. Onderhand hebben ook Harry, Ron en Hermione opgemerkt dat er iets is. 

"Weet 1 van jullie wat er met Eva is?" Vraagt Ron aan George en mij. Beide schudden we ons hoofd, wij hebben ook geen idee. "Sinds de Geheime Kamer gedraagt ze zich anders," zeg ik en iedereen knikt.

"Ze slaapt niet, wisten jullie dat?" Zegt Hermione dan opeens en iedereen kijkt haar geschrokken aan. "Wat?" Vragen George en ik tegelijk. Niet slapen is heel ongezond volgens mij. Ik had wel gezien dat Eva wallen had, maar ik wist niet dat ze niet sliep. 

"Ze heeft al 3 nachten niet geslapen, en ze begint te trillen als ik het licht uit doe," zegt Hermione en ik kijk George bezorgd aan, dat is niet goed. 

"Wat doen we nu?" Vraagt Harry en ik kijk hem onzeker aan. Ik wil niet dat Eva dingen doet die slecht zijn voor haar, maar ik wil haar ook niet dwingen. 

"Wij," George gebaart naar mij en zichzelf, "zullen het wel vragen." Iedereen knikt en dan gaat het gesprek weer over huiswerk. 

Dan komt Eva de commonroom inlopen, en ze gaat naast Ron en Ginny zitten. Het gesprek gaat gewoon door en Eva dommelt een beetje weg. Als ze bijna inslaapt valt schrikt ze op en kijkt ze met grote angstige ogen om zich heen.

Ik kijk haar bezorgd aan, en ze glimlacht flauwtjes. Dan sta ik abrupt op en pak Eva bij haar bovenarm. "Kom," mompel ik en ik trek haar naar mijn dorm. George kijkt ons bezorgd na, maar staat niet op. Hij komt waarschijnlijk over een kwartiertje kijken. 

~ 

POV Eva

Fred pakt me bij mijn bovenarm en trekt me omhoog. "Kom," mompelt hij en ik loop braaf achter hem aan. Hij slaat de deur van zijn dorm achter ons dicht en kijkt me bezorgd aan. 

"Wat?" Vraag ik en ik kijk hem verbaasd aan. "Kom op Eef, vertel gewoon wat er is," zegt Fred en hij klinkt ver weg een beetje boos. 

"Er is niks," mompel ik en ik wil weer naar de deur lopen, maar Fred houd me tegen. "Fred, laat me los, er is niks," Zeg ik iets harder en ik kijk hem boos aan, terwijl ik moeite doe om niet te gaan huilen. 

"Er is wel iets! Vertel het gewoon! Je kan me toch vertrouwen!" Roept Fred ineens boos uit en ik krimpt ineen. Meteen wordt zijn blik zachter, maar ik ben alweer aan het trillen. 

"Sorry Eef, zo bedoelde ik het niet," zegt Fred zacht en ik knik, dat weet ik ook wel. Dan ziet Fred dat ik aan het trillen ben, "waarom tril je?" Vraagt hij achterdochtig en ik schud mijn hoofd. "Ik wil er niet over praten," mompel ik en ik bijt op mijn lip om niet te gaan huilen. 

"Je kan er wel over praten," zegt Fred en hij kijkt me bezorgd aan. Meteen schud ik mijn hoofd, "als ik dat zou kunnen, had ik het allang gedaan,"

"Waarom slaap je niet?" Vraagt Fred dan opeens en ik kijk hem geschrokken aan, "hoe weet jij dat?" Fred trekt me op het bed, "Hermione heeft het verteld, maar dat is geen antwoord." Ik bijt op mijn lip om niet te gaan huilen. 

Fred slaat zijn armen om me heen en trekt me tegen zich aan, en ik begin te snikken. Ik voel dat Fred even schrikt, maar hij laat me niet los. Hoe hard ik ook probeer om te stoppen met huilen, het lukt niet. 

"Kan je me nu vertellen wat er is?" Vraagt Fred zachtjes en hij legt zijn kin op mijn hoofd. "Ik zie overal waar ik kijk een basilisk, en als ik ga slapen al helemaal. En steeds als ik er een zie begin ik te trillen." Mompel ik en ik kijk Fred niet aan. 

"Zie je? Je vindt me vast een kleuter nu," zeg ik zacht als Fred niks zegt en Fred schud meteen zijn hoofd. "Helemaal niet," zegt hij snel en ik haal iets opgeluchter adem. "Ik vraag me alleen af waarom je niks hebt gezegd," zegt hij zachtjes en ik maak me los uit zijn omhelzing. 

"Omdat iedereen me een kleuter zou vinden, ik bedoel, wie is er nou bang voor een slang?" Zeg ik en ik kijk Fred even geïrriteerd aan. "Dat is niet waar," kaatst Fred terug en ik kijk hem boos aan. 

"Wat weet jij daar nou van?" Zeg ik boos.

"Kunnen we nou even geen ruzie maken?" Zegt Fred dan en ik knik, daar schieten we ook niks mee op. "Sorry, ik ben gewoon moe," mompel ik en Fred knikt even, "het spijt mij ook."

Dan vliegt de deur open en komt George binnen rennen.