My Other Half ~ Fred Weasley

*101*

"Hey pap." Een beetje ongemakkelijk sta ik in de deuropening van de keuken, met Fred achter me. Zodra mijn vader ziet dat ik beneden ben, springt hij op. "Eva," mompelt hij en snel slaat hij zijn armen om me heen. Lief glimlach ik naar hem. 

"Je bent weer beneden, hoe voel je je?" Vraagt mijn vader bezorgd en ik haal een hand door mijn half-natte haar. "Nog steeds niet top, maar ik wil het wel weer proberen," antwoord ik. Iedereen weet dat het proberen eigenlijk het leven weer op wil pakken betekent. 

"Eva! Oh wat fijn dat je er weer bent meisje!" Molly slaat haar armen om me heen en een beetje onwennig knuffel ik haar terug. Fred kijkt me met twinkelende ogen aan en ik steek mijn tong uit. "Nu kun jij ook helpen met schoonmaken!" Enthousiast kijkt Molly me nog even aan voordat ze wegloopt. 

Ik trek mijn wenkbrauwen op en Fred en mijn vader zuchten, duidelijk geïrriteerd. "Ze wilt het hele huis schoonmaken, omdat we er nu toch zijn," legt Sirius uit. Verontwaardigd kijk ik naar de deur waar Molly is verdwenen. "Het huis is prima!"

Fred schiet in de lach. "Dat vinden wij ook, maar blijkbaar zijn er ook kamers die een grondige schoonmaak nodig hebben."

"Ja natuurlijk! Die zijn er in ieder huis toch?" Bozig kijk ik van Sirius naar Fred. "We hebben er niet heel veel over te zeggen meisje," grinnikt mijn vader en ik rol met mijn ogen, mijn noodlot accepterend. 

~

Rustig zit ik op de bank beneden en ik blader door een tijdschrift. Het is nu avond, en iedereen is er al wel aan gewend dat ik weer beneden ben. Hermione, Ron en Ginny durfden op het begin niet echt tegen me te praten, omdat ze bang waren dat ik zou gaan huilen ofzo, maar dat is nu wel over. 

Plotseling verschijnt Fred met een ploppend geluidje voor me en van schrik gooi ik het tijdschrift naar zijn hoofd. "Hey princess, ik ben het!" Roept hij uit terwijl hij snel opzij buigt zodat hij niet geraakt wordt. 

"Laat me niet zo schrikken," zeg ik streng en ik probeer mijn stem niet te laten trillen van de schrik. Fred grijnst. "Sorry, maar ik mag nu legaal verschijnselen en het is sneller dan traplopen."

Lachend rol ik met mijn ogen en ik klop op de plek op de bank naast me. Vrolijk gaat Fred naast me zitten en hij slaat zijn arm om me heen. Ik leun tegen hem aan, en dramatisch valt hij achterover. Grinnikend draai ik mijn hoofd zodat ik hem aan kan kijken en ik draai op mijn buik. 

"Dit is leuk," mompelt Fred en hij veegt een plukje haar uit mijn gezicht. Zijn hand gaat over mijn kaak en langzaam beweegt hij zijn hoofd naar voren zodat hij me een kus kan geven. 

"BETRAPT!"

Voor de tweede keer in 5 minuten schrik ik me helemaal dood. Grijnzend kijken George en Ron ons aan en ik zucht. "Wat moeten jullie?"

"Wij zorgen dat jij geen tienermoeder wordt," antwoordt Ron serieus en Fred rolt met zijn ogen. "We liggen alleen."

"En jullie zoenen," voegt George toe en ik geef Fred snel een lange kus. Hij glimlacht tijdens de zoen en lachend laat ik hem los. "Shit man, nu ben ik zwanger. Ons kind ging Harry Styles heten toch?"

Blij knikt Fred. Teleurgesteld kijkt George ons aan, terwijl Ron moeite moet doen om niet in lachen uit te barsten. "Jullie zouden jullie kind toch George noemen?" Vraagt hij en zielig kijkt hij ons aan. Bewust negeer ik hem, net als Fred. 

"Gaan jullie weg? Anders gaan we boven liggen en dan heb je meer kans dat Eva zwanger wordt," zegt Fred grof en snel open ik mijn mond om te zeggen dat ik 15 ben. Eigenwijs legt Fred een vinger op mijn lippen, en George en Ron lopen snel de kamer uit. 

"Ik ga je echt niet zwanger maken hoor. Niet nu in ieder geval," grijnst Fred en ik grinnik. Dan zet ik mijn lippen vol passie weer op die van hem, en liefdevol kust Fred me terug. De zoen wordt steeds wilder. 

Ruw worden we onderbroken door iemand die op de deur klopt. Geïrriteerd kijk ik op, maar die blik verdwijnt meteen weer als ik mijn vader in de deuropening zie staan. Snel spring ik op. "Uhm hoi," zeg ik met een rood hoofd en Fred komt snel naast me staan. Zijn haar zit helemaal in de war.

Met opgetrokken wenkbrauwen kijkt mijn Sirius ons aan. "We gaan eten," zegt hij uiteindelijk en ik knik ongemakkelijk. "Oké, we komen zo." Zonder iets te zeggen draait mijn vader zich om en loopt hij weg. 

Met een pijnlijk gezicht kijk ik Fred aan. "Dat was ongemakkelijk." Fred grijnst en haalt een hand door zijn haar, waardoor het wel weer redelijk in model komt te zitten. "Let's go?" Vragend kijk ik hem aan en hij schud zijn hoofd. Fred zet 1 stap in mijn richting en geeft me snel een kus. Glimlachend pak ik zijn hand en samen lopen we naar de keuken toe voor het avondeten.

~

 Onderzoekend kijk ik in de richting van de volwassenen, die allemaal aan 1 helft van de tafel zitten zodat ze kunnen overleggen. De kinderen zijn aan de andere kant gedumpt. "Dat hebben wij ook al geprobeerd," fluistert George naar me als hij ziet dat ik de volwassenen probeer af te luisteren. Vernietigend kijk ik hem aan. "Ga gewoon door met wat je aan het doen was."

Als je met alle kinderen tegelijk gaat afluisteren zal het inderdaad nooit lukken, dat is vrij logisch. Maar als er een iemand maar meeluistert, dan valt het minder op. 

"Wie bewaakt er vanavond?" Vraagt mijn peetoom op een zachte toon en Tonks haalt haar schouders op. "Volgens mij moest Arthur."

"En wat gaan we met hem doen nadat hij is aangevallen?" Vraagt ze er meteen achteraan. De houding van mijn vader verandert heel snel naar beschermend, in plaats van een rustige houding die je in een gesprek hebt. 

"We halen hem hierheen," mompelt hij en in zijn toon is te horen dat hij geen weerwoord wilt. "Maar Dumbledore-"

"Dumbledore heeft pech," snauwt mijn vader naar Molly en ze trekt haar wenkbrauwen op. "Daar heb je niks over te zeggen Sirius-"

Net op dat moment glijden haar ogen over de tafel, langs de kinderen. Iedereen is druk in gesprek, behalve ik. Mijn ogen zijn gericht op het gesprek dat de leden van de Order zojuist voerde. Streng kijkt Molly me aan. 

"Eva, dit was niet voor jou oren bedoeld," zegt ze en ze loopt op me af. Meteen kijken mijn vrienden op. Uitdagend kijk ik haar aan. "Ik heb het toch gehoord."

"Kunnen jullie de keuken verlaten allemaal?" Er klinkt een lichte dreiging door in haar stem en snel springen mijn vrienden op. Eigenwijs blijf ik zitten. "Eva-"

"Eva is mijn dochter, Molly," zegt Sirius en blij kijk ik op. Als blikken konden doden, had Molly er nu voor gezorgd dat ik wees zou zijn. "Sirius, Dumbledore heeft gezegd dat ze er niks over mogen weten." Snauwt ze en Sirius leunt achterover. "Ze mag er alles over weten als ze zich erbij aansluit."

"Oké, ik wil mee vechten," meng ik me snel in het gesprek en mijn vader kijkt me trots aan. Molly daarentegen bijzonder boos. "Niks daarvan-"

"Daar heb jij niks over te zeggen Molly." Mijn vader klinkt geïrriteerd. "Sirius, hier moeten we het nu niet over hebben, dat doen we nadat we hebben bedacht wat we met Harry doen. Eva, als je echt wilt helpen laat je ons nu alleen en dan praten we er morgen over." Zegt Remus streng en hij kijkt van mijn vader naar mij. 

Vragend kijk ik mijn vader aan. Zodra hij zegt dat ik moet gaan, ga ik. Niet omdat ik dat wil, gewoon puur om aan Molly te laten zien dat ik niet haar kind ben. Misschien is dat een beetje gemeen, maar ik hoef niet naar haar te luisteren, en al helemaal niet als ik het er niet mee eens ben. 

Sirius knikt lichtjes en soepel schuif ik mijn stoel naar achter. Ik gooi mijn haar dramatisch over mijn schouder en kijk Molly nog een keertje uitdagend aan. Mijn vader knipoogt naar me en ik moet moeite doen om niet terug te knipogen. 

Met een rechte rug en mijn kin omhoog loop ik de keuken uit.