My Other Half ~ Fred Weasley

*53*

Na het avondeten lopen we met zijn allen naar het stadion. Ik heb heel veel met Bill en Charlie gepraat, vooral met Charlie. Ik ben echt helemaal obsessed met zijn beroep. Ik bedoel, werken met draken?! Dat is toch vet!

Uiteindelijk bleek dat Fred en George al best veel over me verteld hadden, maar dat praatte wel makkelijk. Nu wisten de jongens in ieder geval over wie ik het allemaal had enzo. 

"Woah," mompel ik als ik het grote gebouw zie. "We moeten helemaal naar boven," zegt meneer Weasley vrolijk en ik zucht dramatisch. 

"Je hebt toch een goede conditie?" George kijkt me onderzoekend aan. "Ja, voor de vakantie ja," zeg ik en ik kijk omhoog. Dan beginnen we toch maar met de klim. 

~

Steunend kom ik samen met Hermione als laatste aan. Fred en George kijken me grijnzend aan en Bill steekt spottend zijn duimen op. "Ik haat jullie met jullie met jullie lange benen," mompel ik en ze beginnen te lachen. "Wij ook van jou," grinnikt George en ik sla hem op zijn arm. 

Dan zie ik dat Harry, Ron en Hermione druk naar beneden praten. "Wat doen zij?" Vraag ik aan niemand en nieuwsgierig loop ik naar hun toe, met Fred en George op mijn hielen. 

"Oh hoi Malfoy," zeg ik droog als ik zie wie er een verdieping onder ons staat. Draco ziet er om eerlijk te zien best goed uit. Afgelopen 2 jaar heeft hij een grote glow-up gehad. Iedereen trouwens, Fred en George zien er ook goed uit.

Ikzelf ben ook veranderd, ik heb nu borsten en heupen. Tot mijn grote blijdschap heb ik ook geen puistjes meer. 

"Hi Black, since when do you have the body?" Vraagt Malfoy en hij laat zijn ogen over mijn lichaam glijden. Ik ril even, ik ben nogsteeds niet vergeten wat er in de tweede is gebeurd. Fred gaat snel voor me staan en ik kijk hem dankbaar aan. 

"Doei Malfoy," snauwt Fred en hij slaat zijn arm beschermend om me heen. Met de hele groep lopen we de tribune op, waar het een drukte van een jewelste is. "Fred, je mag me nu wel weer loslaten," zeg ik zacht als Fred na 5 minuten zijn arm nogsteeds om me heen heeft geslagen. 

Snel laat Fred me weer los, en er spoelt een golf van teleurstelling door me heen. Ik wilde helemaal niet dat hij me los zou laten, ik had alleen Ginny, Hermione al 5x zien kijken, en Charlie heeft al 2x naar me geknipoogd. Ik wilde geen ongemakkelijke vragen beantwoorden.

Dan begint de wedstrijd, en enthousiast begint iedereen te schreeuwen. 

~

De wedstrijd was in 1 woord: geweldig. De sfeer, de mensen en het enthousiasme hebben me helemaal opgevrolijkt. Uiteindelijk heeft Ierland gewonnen, dus dat is dubbel leuk. Vrolijk huppelend loop ik naast George en Ron.  

"Rustig aan Blackie," grinnikt Ron en ik rol mijn ogen om die bijnaam. Ron heeft hem in de zomervakantie bedacht, en nu wil hij me niks anders meer noemen. "Ik heet Eva," zeg ik grijnzend en Ron begint te lachen. 

"Ik blijf je wel gewoon Eef of Eva noemen hoor," zegt George snel en ik kijk hem dankbaar aan. "Fred noemt je liever babe volgens mij," grinnikt Ron en met een rood hoofd geef ik hem een duw. "Hou je mond, dat is niet zo," mompel ik geïrriteerd. 

~

Midden in de nacht word ik wakker geschud. Ik slaap volgens mij nog niet eens zo heel lang, ik ging om half 2 slapen. "Eef! Wakker worden!" Fred schudt me door elkaar. "Wat?" Vraag ik geschrokken terwijl Fred me overeind trekt. 

"Er zijn deatheaters," zegt Fred snel en hij sleurt me de tent uit, waar iedereen al staat te wachten. De helft van het tentenveld is al verbrand, en ik zie een rij van mensen met zwarte maskers aan komen lopen. 

"Naar het bos! Ik ontmoet jullie daar!" Zegt meneer Weasley gehaast en hij duwt ons naar het bos. "Fred, George, let op Ginny!" Roept hij ons nog na en met zijn allen rennen we weg. Als ik over mijn schouder kijk zie ik meneer Weasley samen met Bill, Charlie en Percy wegrennen. 

Iedereen is aan het rennen, waardoor we Harry, Ron en Hermione al kwijt geraakt zijn. Snel grijp ik Freds hand, en ik zie Ginny hetzelfde doen bij George. "Kom!" Schreeuwt Fred door alle drukte heen en hij trekt mij en George mee naar het bos. Ginny zit weer aan George vast, dus die wordt ook meegetrokken. 

Dan rent er iemand vol door onze mensenketting heen, en Fred en ik moeten elkaars handen loslaten. Iemand botst tegen me aan, en ik klap op de grond. Snel spring ik op, de pijn boven mijn oog negerend. 

Fred, George en Ginny zijn nergens meer te zien. Fuck.

"Fuck, fuck, fuck, fuck!" Gil ik terwijl ik naar het bos ren. In het bos is het al wat rustiger, en ik begin mijn vrienden te roepen. "Fred! George! Ginny! Harry! Hermio-" Gil ik en dan word ik achterover getrokken. 

~

"Wie hebben we hier?" Een deatheater kijkt me nieuwsgierig aan door zijn masker, en aan zijn stem te horen is hij best jong. "Niemand," snauw ik, dapperder dan ik me echt voel. 

"Zozo, je kan maar beter gaan luisteren meisje," sist de deatheater boos en hij draait mijn arm om. Ik geef een schreeuw van de pijn. "Zo hoort iedereen ons, niet heel slim he," zeg ik met mijn tanden op elkaar geklemd van de pijn. 

"Slim meisje," mompelt hij als hij me loslaat, en hij kijkt me onderzoekend aan. "Waarom ren je niet?"

"Omdat je me toch wel zou inhalen," mompel ik en hij knikt grijnzend. "Heel slim bedacht." Dan sprint ik ineens naar voren en trap hem vol in zijn kruis. Kreunend zakt hij in elkaar. 

"Succes met inhalen!" Gil ik over mijn schouder en dan begin ik te rennen. 

~

Geen idee hoe lang ik al ren, maar mijn buik zit vol steken en ik haal nog maar amper adem. Dan zie ik opeens mijn vrienden aan de rand van het bos staan. Op het laatste moment horen ze me aankomen, en draaien ze allemaal om. 

Fred sprint op me af, en ik ren in zijn armen, waardoor hij bijna achterover klapt. "Oh my fucking god," fluister ik terwijl Fred me kalmerend over mijn hoofd aait. Dan laat hij me los, en iedereen kijkt me onderzoekend aan. 

"Eva je bloedt," fluistert Ginny geschrokken en ik ga met mijn hand over mijn gezicht. Boven mijn wenkbrauw zit een snee. Hij is niet diep, maar hij bloedt wel. Bill duwt me een zakdoek in mijn hand, die ik er snel tegen aandruk. 

"Wat is er gebeurd?" Vraagt meneer Weasley ongerust. "Ik raakte de groep kwijt, en in het bos was een deatheater. Ik heb hem in zijn kruis getrapt en ben gaan rennen," zeg ik snel en ik haal nog een keer diep adem, in de hoop dat de steken weggaan. 

Ongelovig kijkt iedereen me aan. Snel druk ik mezelf weer tegen Fred aan, en hij slaat zijn armen beschermend om me heen. Zo blijven we een tijdje staan, en dan gaan we weer terug naar de Burrow. 

Onderweg komen we Cedric en zijn vader nog tegen, en snel ren ik naar hem toe om hem een knuffel te geven. We hebben maar een tijdje gepraat, maar toch mag ik hem erg en ben ik opgelucht dat hij oké is. 

"Alles oké?" Vraagt hij bezorgd als hij me los heeft gelaten. "Ik heb een deatheater in zijn kruis getrapt," grijns ik en Cedric schiet in de lach. "Typisch jij."

Lachend steek ik mijn tong uit en dan ren ik weer terug naar de groep, en reizen we per viavia terug naar de Burrow.

----------------------------------------
Even voor jullie info: ik leef nog en ik had een 5,5 voor mn 12 minutenloop heheh :)