Draco Malfoy & Tom Felton Imaginy

#175 Podróż w czasie |Tom Felton|

Ilość słów: ~8.6K
Podsumowanie: Los uśmiecha się do młodej Y/N, gdy dostaje możliwość przeniesienia się do dowolnego miejsca w czasoprzestrzeni.

————————————
Hejka, czołem! Wróciłam po długiej przerwie, z totalnym brakiem usprawiedliwienia na kolosalne opóźnienie. Cóż, mam na głowie masę spraw, a fakt, że to dopiero ich początek, przyprawia mnie o nie lada stres. Pisałam ten rozdział przez bardzo długi czas, głównie przez fakt, że tak jak wspomniała znienawidzona przez wielu z nas Rowling, temat podróży w czasie naprawdę jest straszny i trudny do ogarnięcia. Czy podołałam? Możecie dać mi znać w komentarzu, w którym momencie zauważyliście jakieś nieścisłości. Sama tak wiele razy czytałam ten rozdział, że nie jestem już w stanie wychwycić żadnego błędu. W każdym razie miłego czytania, miłego dnia i trzymajcie się!
————————————

Czy gra była warta aż dziesięciu tysięcy funtów? W prawdzie oszczędzałam na jakiś super wyjazd lub ewentualnie na samochód, jednak halo! Raz, ten jeden raz dostajesz w życiu możliwość wykonania podróży w czasie, odwiedzenia miejsca lub osoby z dowolnego momentu - przyjmujesz ją? To brzmi fantastycznie, prawda? Oczywiście, że tak! I fakt, nie byłam żadną dzianą osobą, nie pozwalałam sobie na wiele rzeczy, aby oszczędzić, dlatego w chwili, gdy w miejscu, o którym nie mogę nic więcej powiedzieć (tajna sytuacja) pojawiła się opcja przeniesienia się w czasie, od razu wyciągnęłam z konta prawie wszystkie oszczędności i wykorzystałam tę szansę.

Wielu z was pewnie pomyśli, że wybiorę skok o sto, czy dwieście lat w przyszłość, ale to absolutnie nietrafne przypuszczenia.

Cofnęłam się do roku 2007, czyli o 15 lat, aby móc spędzić dzień na planie mojej ukochanej produkcji, wśród najlepszej ekipy filmowej na świecie. Z różnych powodów nie było mi dane dorastać wraz z moją obecnie ulubioną serią, zatem decyzja okazała się jak najbardziej przemyślana. A poza tym miałabym okazję poznać młodziutkiego Toma Feltona. Nie ukrywam, że skradł mi serce już w pierwszej ekranizacji powieści, jednak w piątej części jego uroda przeszła moje najśmielsze oczekiwania.

Zatem czemu nie poznać dwudziestolatka we własnej osobie?

- Zapewne doskonale znasz już zasady, kochaniutka, ale niestety jestem zobowiązana przeczytać je ponownie zanim przeniesiemy cię do określonego dnia.-Rzuciła przesympatyczna brunetka, pracująca w zajmującej się podróżami w czasie, tajnej agencji.

- Miejmy to już za sobą.-Odparłam.

- Pamiętaj, że nie wolno ci w żaden sposób zmieniać przeszłości. Nie staraj się manipulować ludźmi, aby ci robili coś innego niż to, czego już dokonali. To niby niewiele, a może mieć fatalne skutki w teraźniejszości. Jeśli nikt nie zauważy, że w jakiś sposób wyróżniasz się z tłumu, nie rozpowiadaj nikomu, co się wydarzyło i skąd przybyłaś. Nikt ci nie uwierzy, a jeśli już, to mogą cię oddać na jakieś badania psychiatryczne, a tego chyba nie chcesz. Nie wolno ci tam jeść ani pić. Jeśli wystąpią jakiekolwiek komplikacje ze sprowadzeniem cię tutaj, prześlemy ludzi z pożywieniem, o to się nie martw. Dodatkowo biorąc pod uwagę, że chcesz pojawić się na planie filmu, lepiej nie wychodź przed szereg. Im bardziej będziesz ukrywać się przed kamerą, tym dla nas wszystkich lepiej. Obydwie wiemy, że bezpieczniej jest nie narażać się nieświadomym o możliwości podróżowania w czasie. Proszę cię też o nie nawiązywanie romansów. Wiem, że lubisz tego chłopca, ale jego nawet najdrobniejsze zauroczenie, może spowodować nieszczęście. W torbie masz również guzik, dzięki któremu możesz dać nam znać czy wszystko jest w porządku i poinformować nas o jakichś niepożądanych wydarzeniach.

- Rozumiem. Możemy już działać?

- Jasna sprawa, kochaniutka. Wejdź proszę do kapsuły, zamknij oczy i skrzyżuj ramiona na klatce. Możesz poczuć mdłości, ale na pewno nie będą one zbyt uporczywe. Radzę nie otwierać oczu w trakcie przenoszenia, możesz dostać zawrotów głowy. Pamiętaj, żeby-