အခန်း (၁၉၈)

6.3K 196 2
                                    

အခန်း (၁၉၈) အန်းယန်ရှိ အနှောင့်အယှက်

ရှောင်ယွမ်အာက သေတ္တာကို ရိုရိုကျိုးကျိုး သယ်ဆောင်လာပြီး အသာဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမက ပြောလိုက်၏။

“ရှစ်စွင်း … ဒါက အာ့ရှစ်ရှိုး ပေးထားတာ။ ဝတ်စုံတစ်စုံပဲ ”

လုကျိုးက ခပ်မှိန်မှိန် လင်းလက်နေသည့် ဝတ်စုံကို ကြည့်လိုက်သည်။

သူမ ခိုးလာတာတော့ မဟုတ်ဘူးမလား

ခဏအကြာတွင် လုကျိုးက ပြောလာသည်။  “ဒီကိုယူခဲ့ ”

ရှောင်ယွမ်အာက နာနာခံခံ ပန်းထိုးသေတ္တာကို ဘေးယူလာခဲ့ပြီး အဖုံးကို ဖယ်လိုက်သည်။

စီယွမ်နှင့် သခင်မကြီးကျန်းတို့ကလည်း အထဲရှိ ဝတ်စုံကို တစ်ပြိုင်နက် ကြည့်လိုက်ကြသည်။ သူတို့က သေမျိုးမျှသာ ဖြစ်၏။ သူတို့က ကျင့်ကြံရေးလောကမှ မိတ်ဆွေများရှိနေသော်လည်း ထိုငှက်မွေး ဝတ်စုံကို မသိကြပေ။

လုကျိုးက တန်းမှတ်မိလိုက်၏။ သို့သော် သူ့အမူအရာက မပြောင်းမလဲ တည်ငြိမ်နေပြီး “ တိမ်ယံငှက်မွေးဝတ်စုံပဲ ”

“တိမ်ယံငှက်မွေး ဝတ်စုံလား ”

တိမ်ယံငှက်မွေးဝတ်စုံကို ရာစုနှစ်များစွာ ချုပ်လုပ်သူဆရာမျိုးဆက်မှ မျိုးဆက်သုံးဆက်တိုင် ရက်လုပ်ခဲ့ရသည်ဟု ဆိုကြသည်။ ပစ္စည်းများ ရယူခြင်း၊ ချည်ရက်လုပ်မှု၊ အဆင်တန်ဆာ ထည့်ခြင်းနှင့် ပုံကြမ်းထုတ်ခြင်းကပင် ဆယ်စုနှစ်ကြာမြင့်ခဲ့သည်။ လိုအပ်သည့် ပစ္စည်းအားလုံးက မြူခိုးတောအုပ်မှ ဖြစ်ပြီး တိမ်ယံငှက်မွေး ဝတ်စုံက စွမ်းအား ထိခိုက်မှုအများစုကို ပယ်ဖျက်ပေးနိုင်သည်။ ပြောရလျှင် ဇင်အဝတ်လိုမျိုး ဖြစ်၏။ အဆင့်အားဖြင့် ဇင်အဝတ်ထက် ပိုအဆင့်မြင့်လေသည်။

လုကျိုးက ယွီရှန်းရုန်သည် ဤမျှရက်ရောလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားပေ။ သူက သူ့ဘာသာ တီးတိုးရေရွတ်လိုက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်၏။

“ယူလိုက်”

သူက သူ့ဘာသာ ထပ်တွေးလိုက်မိသည်။

ရတနာကို လွှင့်ပစ်ဖို့ နှမြောစရာပဲ …

ရှောင်ယွမ်အာက ခေါင်းကုတ်ကာ  “တပည့် သိမ်းထားရမှာလား ”

ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2Where stories live. Discover now