အခန်း (၃၈၃) ကောလာဟလများ ပျံ့နှံ့လာပုံ
ယဲ့ထျန်းရှင်းက ဝေခွဲမရဖြစ်ကာ မေးလိုက်လေ၏။ “ဆားငန်တောင်လား ... အဲ့ဒါဘယ်နေရာမှာလဲ”
သူမသည် ထိုကဲ့သို့သောနေရာမျိုးကို တစ်ခါမှမကြားဘူးပေ။ ထို့ကြောင့် ၎င်းသည် ဝေးကွာသည့် တောင်တန်းရွာတချို့ဖြစ်ရမည်ဟုကောက်ချက်ချလိုက်သည်။
ယွီရှန်းရုန်က ရိုးရိုးသားသားပြန်ဖြေသည်။ “အဲ့တာက ငါ့ရဲ့မွေးရပ်မြေလေ ... အရင်လူရဲ့ အရိပ်တစ်ခုဖြစ်တဲ့နေရာတစ်နေရာပဲ။ ဘာမှမရှိဘူး ... အေးစက်မှုနဲ့ အမှောင်ထုပဲရှိနေတာ”
ယဲ့ထျန်းရှင်းက ပိုတောင် ဇဝေဇဝါဖြစ်သွားလေ၏။ ယွီရှန်းရုန်သည် သူ၏မွေးရပ်မြေကို အေးစက်ပြီးမှောင်မည်းသည်ဟု ဖော်ပြရသည့်အကြောင်းအရင်းကို သိချင်နေလေ၏။ အနည်းဆုံးတော့ သူ့၌ ပြန်စရာမွေးရပ်မြေရှိသည်။ သူမကမူ ပြန်စရာနေရာမရှိ။ ထိုအကြောင်းကို တွေးမိပြီး သူမက သက်ပြင်းချကာမေးလိုက်တော့သည်။ “အာ့ရှစ်ရှိုး ... ညီမကို အပြစ်တင်လား”
“ဖြစ်ခဲ့တာကို ငါ ကြားတယ်” ယွီရှန်းရုန်က ပြောလိုက်၏။
ယဲ့ထျန်းရှင်းသည် သူ၏အဖြေကြောင့်ပျော်ရွှင်သွားလေ၏။ သူ၏ အာ့ရှစ်ရှိုးသည် သူမကို အပြစ်မတင်ပုံရသည်။ သူမ၏ ချိရှစ်တိ စီးဝူယာ့နှင့် အပြန်အလှန်ပြောဆိုခဲ့မှုကို ရုတ်တရက် သတိရသွားပြီးမေးလိုက်၏။ “အာ့ရှစ်ရှိုး ... ဒီကမ္ဘာကြီးမှာ တစ်စုံတစ်ယောက်က နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင်လောက်နေနိုင်မယ်ဆိုတာယုံလား”
ယွီရှန်းရုန်က အနည်းငယ် အံ့ဩထိတ်လန့်သွားသည်။ ထိုမေးခွန်းသည် မဟာနွယ် လူမျိုးတစ်ယောက်အဖို့ တိုက်ရိုက်ထိမှန်သည့် အစွန်းတစ်ခုပဲဖြစ်သည်။ ဆိုရလျှင် မဟာနွယ်လူမျိုးအတွက် အသက်တစ်ထောင်နေနိုင်ခြင်းကပင် ခမ်းနားကြီးကျယ်နေပြီဖြစ်ရာ အသက်နှစ်ထောင်ဆို ပြောရန် မလိုအပ်တော့ချေ။ “ဘာကြောင့်လဲ ... ယုံတယ်လား”
“အာ့ရှစ်ရှိုး ... ညီမ တစ်ချိန်လုံးပစ္စည်းတစ်ခုကို ရှာနေတာ ... ချန်ဟွမ်းလို့ခေါ်တယ်။ ချန်ဟွမ်းကို စီးနင်းတဲ့သူတိုင်းက နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင်နေနိုင်တယ်လို့ပြောကြတယ်။ အဲ့ဒါကို အချိန်အတော်ကြာ ရှာခဲ့ပေမယ့် ညီမရဲ့ရှာဖွေမှုမှာ အကျိုးမဖြစ်ထွန်းလာခဲ့ဘူး” ယဲ့ထျန်းရှင်းက ပြန်ပြောလိုက်၏။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
