ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၂၈၁) ခုနစ်စင်ကြယ်

အခန်း (၂၈၁) ခုနစ်စင်ကြယ်

လုကျိုးသည် ထိုဓားများအကြောင်း များများစားစားမတွေးထားတာ သဘာဝကျသည်။ သူတို့လေးယောက်သားက ရှေ့သို့ဆက်လျှောက်သွား၏။

အဆင့်နိမ့်များကထိုပြဿနာကို သတိပြုမိကြသည်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ပြီးနောက် သူတို့ကို စိတ်ကျေနပ်စေသည့်မည့်သည့်ဓားကိုမှ ရှာမတွေ့ခဲ့ပေ။ သာမန်ဓားများက ပျိုးထောင်ရမည်ဖြစ်ကာ သွေးဆောင်ခံရမည်ဖြစ်သည်။ ယင်းက ဒုက္ခများလွန်း၏။ ပုံမှန်ဆို သင်္ချိုင်းထဲ၌ ပိုဝေးဝေးသွားလျှင် ပိုကောင်းသည့်ဓားများ တွေ့နိုင်သည်။

ကျန်းအိုက်ကျန့်က ဆက်လျှောက်သွားပြီးပြုံးကာပြောလိုက်တော့သည်။

“ဆရာကြီး ကျွန်တော် သိချင်လို့ပါ။ ဘယ်သူကများ ဒီကြီးမားတဲ့သင်္ချိုင်းကြီးကိုလုပ်ထားတာလဲ။ ဘယ်သူက ဒီလောက်များတဲ့ဓားတွေစုထားတာလဲ။ သူတို့ရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ကဘာလဲ”

လုကျိုးက မုတ်ဆိတ်သပ်လျက်ပြောလိုက်တော့သည်။ “ဓားသင်္ချိုင်းလို့ခေါ်တဲ့ဟာတွေက ဓားတွေ မြှုပ်နှံထားတဲ့နေရာပဲလေ။ ဓားတွေရဲ့သက်တမ်းက လူတွေထက်ပိုရှည်တယ်။ အချိန်ကြာလာတာနဲ့အမျှ လူတွေသေကုန်တယ်။ ဓားအရေအတွက်တွေ တိုးလာတယ်။ သူတို့လက်ထဲမှာ အချိန်များတဲ့သူတွေက ဓားတွေစုထားပြီး ဓားသင်္ချိုင်း လုပ်လိုက်တာလေ၊ ဒီတော့ အဲဒါတွေကို သန့်စင်၊ သိမ်းသွင်း၊ ပျိုးထောင်လို့ရတယ်”

ချင်ကျွင်းက ထပ်ပြောသည်။

“ဓားသင်္ချိုင်းက ဘာမှမဟုတ်သေးဘူး။ အရင်တုန်းက တာ့ယန်ရဲ့ မြူတောအုပ်ထဲမှာ ဓားပေါင်းတစ်သောင်းကို ထိန်းထားတဲ့ ဓားသင်္ချိုင်းတစ်ခုရှိတယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ပွင့်ချပ်ခုနစ်လွှာနဲ့ ရှစ်လွှာကျင့်ကြံသူတွေရဲ့ဓားတွေကို မြှုပ်နှံထားတဲ့နေရာလေ။ သူတို့ဓားတွေက တစ်သန်းလောက်ရှိတာ။ ဓားတစ်သောင်းနဲ့အတူ အဲဒါတွေကို မြှုပ်နှံထားတယ်"

ရှောင်ယွမ်အာက မကျေမချမ်းရေရွတ်ပြောလိုက်၏။ “အရူးတစ်သိုက်ပဲ”

“သူတို့ရူးနေတာမဟုတ်ဘူး။ ငါ သူတို့ကိုနားလည်တယ်။ ငါ သေသွားမယ်ဆိုရင် ဓားကောင်းတွေ အားလုံးကို စုပြီး အတူမြှုပ်နှံလိုက်မှာ။ ဘယ်သူကမှ ငါ့ရဲ့တန်ဖိုးရှိတဲ့ဓားတွေကို ညစ်ညမ်းစေလို့ မရဘူး။ ငါ သူတို့ကိုကာကွယ်ဖို့အတွက် ခမ်းနားခြင်းအစီအရင်တစ်ခုတည်ဆောက်မယ်။ ပြီးရင် ငါနဲ့ အတူမြှုပ်နှံဖို့အတွက် ဓားတစ်သန်းလောက် လိုက်ရှာမှာ။ ဓားသင်္ချိုင်းရဲ့အလယ်မှာ ငါ့ရဲ့ဓားကို မြှုပ်နှံမယ်။ အဲဒီအချိန်ကျရင် ငါရဲ့ဓားတွေကို ဘယ်သူလုရဲလဲဆိုတာ ကြည့်တာပေါ့”