ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၂၇၁) အကြောင်းပြချက်ဖြင့်ဖျောင်းဖျခြင်း

အခန်း (၂၇၁) အကြောင်းပြချက်ဖြင့်ဖျောင်းဖျခြင်း

သူ၏သွင်ပြင်က လုကျိုးကို အနည်းငယ်အံ့ဩသွားစေ၏။ သူက မွေးဖွားလာတည်းက ကုန်းကုန်းတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံပေါ်သည်။

လီယွင်ကျောက်က အခန်းထဲဝင်လာရန် မလောပေ။ ထိုအစား သူက တမင်တကာပင် ရပ်တန့်လိုက်၏။ အသက်လေးဆယ်ဝန်းကျင်ခန့်ရှိသည့် နောက်ထပ်ကုန်းကုန်းက သူ့ကို လိုက်မှီလာပြီးနောက် လီယွင်ကျောက်က အခန်းထဲဝင်လိုက်တော့၏။

ချင်ကျွင်းက အမြန်ပြောလိုက်တော့သည်။ “ဒါက ငါပြောတဲ့ဆရာကြီးပဲ”

လီယွင်ကျောက်က လက်နောက်ပစ်ထားပြီး မော့ကြည့်လိုက်စဉ် သူတို့အကြည့်ချင်းဆုံသွားလေ၏။

သူက နန်းတော်၏အတွင်းထဲ၌ နေ့ရက်များကောင်းမွန်စွာဖြတ်သန်းခဲ့သည်။ သူက သတင်းအချက်အလက် စုံသည့်တိုင် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း၏သခင်ကို ယခင်က လူကိုယ်တိုင် တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးပေ။ ပထမဆုံးတွေ့ဆုံချိန်၌ လုကျိုး၏ရောင်ဝါကြောင့် သူဖိနှိပ်သလို ခံစားလိုက်ရ၏။

မယုံနိုင်စရာကောင်းသည့်သူတစ်ယောက်ကို သူရင်ဆိုင်နေရမှန်း သူသိသည်။ ယင်းက ကျင့်ကြံဆင့် တစ်ခုတည်းမှ မြစ်ဖျားခံသည့်အရှိန်အဝါ မဟုတ်ပေ။ အဆင့်အတန်း ပိုမြင့်မားသူတစ်ဦး၏ ဖြာထွက်နေသော အရှိန်အဝါပဲဖြစ်သည်။

သုံးပေမြင့်မားသည့်ရေခဲက ညတွင်းချင်းဖွဲ့တည်လာတာမဟုတ်ပေ။ လီယွင်ကျောက်သည် ထိုကဲ့သို့ ဖိအားမျိုးကို ဧကရာဇ်ထံမှသာ ခံစားဖူးသည်။

“မင်းက လီယွင်ကျောက်လား” လုကျိုးက သူ့ကိုချက်ချင်းပင် အမည်တပ်ခေါ်ဝေါ်လိုက်၏။

လီယွင်ကျောက် ရောက်မလာခင် ချင်ကျွင်းက သူ့အကြောင်းပြောထားပြီးဖြစ်သောကြောင့် ထိုလူမည်သူမှန်း သိနေ၏။ ထို့ကြောင့် သူကဒေါသမထွက်သွားပေ။

“ဟုတ်ပါတယ်”

လုကျိုးက စိုက်ကြည့်နေလျက်ဆင့်ခေါ်လိုက်သည်။ “ကျောင်းယွဲ့”

ကျောင်းယွဲ့က ဘေးကနေရှေ့တိုးလာပြီးနောက်ပြောလိုက်၏။ “ဟုတ်ကဲ့ ရှစ်စွင်း”