ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၃၀၃) အနောက်အရပ်ဖြတ်သန်းခွင့်ကိုကျော်လွန်၍ နှုတ်ဆက်ခြင်း

အခန်း (၃၀၃) အနောက်အရပ်ဖြတ်သန်းခွင့်ကိုကျော်လွန်၍ နှုတ်ဆက်ခြင်း

လုကျိုးသည် ကုန်းယွမ်တု၏ဖော်ပြချက်နှင့် သူ တံခါးပိတ်ကျင့်ကြံစဉ်က ခံစားခဲ့ရသောအထိအတွေ့ အကြောင်း စဉ်းစားလိုက်သည်။

"အသက်အကြီးဆုံးသေမျိုးက နှစ်တစ်ရာပဲ ... ဖြစ်နိုင်တာက ကျင့်ကြံသူတွေဆိုတာ နောက်ထပ် သေမျိုး တစ်မျိုးပေါ့”

ကုန်းယွမ်တုက လုကျိုးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်၏။ သူ၏အကြည့်သည် လုကျိုး၏ဆံပင်ထဲရှိ အဖြူရောင်အမျှင်များဆီရောက်သွားကာပြောလိုက်တော့သည်။

“ဒါကို ရှင်းပြတဲ့နောက်ထပ်နည်းတစ်ခုပဲ အစ်ကိုကျိ ... ခင်ဗျား အတော်ပြောင်းလဲသွားတယ်”

သူတို့သည် ရန်သူတော်ဟောင်းကြီးများဖြစ်၏။ တစ်နည်းအားဖြင့် ရန်သူတော်ဟောင်းကြီးများသည် တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက် မိတ်ဆွေများထက် ပိုကောင်းကောင်းသိကျွမ်းကြသည်။

လုကျိုးက သဘောထားကြီးစွာ ခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ သူသည် တခြားသောကမ္ဘာမှလာသည့် တခြားသူဆိုတာ ကုန်းယွမ်တုကို ဘယ်တော့မှ ပြောပြနိုင်မှာ မဟုတ်ပေ။

“မင်း အတော်ပြောင်းလဲသွားတယ်” လုကျိုးသည် သူ့ရှေ့ရှိလူနှင့် သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲရှိလူကို နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိချိန်၌ ပြောလိုက်တော့သည်။ သူ့မှတ်ဉာဏ်ထဲရှိကုန်းယွမ်တုသည် ဘယ်တော့မှ ထောက်ခံတတ်သည့် အကျင့်စရိုက်မရှိပေ။

တောင်သည် ကျားနှစ်ကောင်အတွက် သေးလွန်းသည်။ ကုန်းယွမ်တုက ကောက်ကျစ်ကာ စိတ်ရှည်ပြီး သဘာဝအားဖြင့် ဉာဏ်များသည်။ သူသည် အများစုသည်းမခံနိုင်သည့်အရာကို လုပ်ခဲ့သည်။ ဓားသင်္ချိုင်းထဲ၌ နှစ်တစ်ရာနီးပါး ပုန်းနေခဲ့သည်။ နောက်ထပ် လက်ရွေးစင်တစ်ယောက်နှင့် တစ်မိုးအောက်တွင် မည်ကဲ့သို့ ရှင်သန်နေထိုင်နိုင်မည်နည်း။ သေခါနီးလူတစ်ယောက်က ပိုကြင်နာလာတာဖြစ်နိုင်၏။ လက်ရှိကုန်းယွမ်တုက ယခင်လူနှင့် မတူတော့ပေ။

သုံးချီသောက်ပြီးနောက် နေထွက်လာတော့သည်။

နေရောင်သည် ကုန်းယွမ်တုအပေါ်ဖြာကျလာ၏။ သူက သူ့ကိုယ်သူ အလွန်နှစ်ခြိုက် ခံစားနေလေသည်။ လန်လော့၊ ဖန်လီထန်းနှင့် ဟွားဝူတောက်ကိုကြည့်ပြီး တွမ့်မူရှန်း၊ ရှောင်ယွမ်အာနှင့် ကျန်သည့်သူများကို ကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် သူက မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းကို ကြည့်လိုက်တော့၏။ သူက “ငါနဲ့ ဓားရေးယှဉ်ခဲ့တဲ့နှစ်ယောက်က ...”