အခန်း (၃၇၉) ယွီရှန်းရုန်ကိုသတ်
တစ်ကိုယ်လုံးကြေးညှော်များပေနေပြီး ထူးထူးဆန်းဆန်း အနံ့အသက်တို့သည် အနက်ရောင် မြူထဲကနေ ထွက်ပေါ်လာ၏။ သူဖြတ်သန်းသည့်နေရာတိုင်း အပင်များညှိုးရော်ကုန်သည်။ သူက ဓားသင်္ချိုင်း၏အပြင်သို့ရောက်သည့်အချိန်၌ ရပ်တန့်လိုက်တော့သည်။
ဗြဟ္မာ့ပင်လယ်ချီသွေးကြောရှစ်ကြောကျင့်ကြံသူသည် အဝေးကနေပျံသန်းသွားကြ၏။ သူတို့မြေပြင်ပေါ်ဆင်းသက်ချိန် သူတို့က အလိုလိုအရိုအသေပေးလိုက်သည်။
“နှုတ်ခွန်းဆက်ပါတယ် ... ဂိုဏ်းချုပ်။ ဂိုဏ်းချုပ် ဘယ်လိုဖြစ်သွားတာလဲ”
ကျန်ရှိသည့် တပည့်များသည် ကျန့်ယွမ်ရှန်း၏သွင်ပြင်ကို မြင်တွေ့သည့်အချိန်၌ ထိတ်လန့်သွားကြ၏။ သမာသမတ်ဂိုဏ်းသည် သူတို့အသက်ဘေးအတွက် ပြေးလွှားနေရသည်က နေ့စဉ်အမှုဆိုတာ မှန်သော်ငြား ဤပုံအတိုင်းဖြစ်ရန်တော့မလုံလောက်တာသေချာသည်။ အနည်းဆုံးတော့ သူတို့နောက်လိုက်နေသည့် သစ္စာရှိတပည့်တချို့ရှိနေသေး၏။
ကျန့်ယွမ်ရှန်းက ခေါင်းကိုဖြည်းဖြည်းချင်းမော့လိုက်သည်။ မျက်လုံးဖွင့်လိုက်သည့်အချိန်၌ မျက်ဝန်းများက အေးစက်သွား၏။ သူက ညာလက်ကိုမြှောက်လိုက်သည်။ ခရမ်းရောင် နွယ်ပင်များက သူ့လက်ဝါးထဲကနေပေါ်ထွက်လာပြီး လက်ဝါးစည်းသင်္ကေတနှင့် ဆက်နွယ်သွားပြီးနောက် အရပ်မျက်နှာဆီတကွဲတပြားသွားတော့၏။
“ဂိုဏ်းချုပ်”
တပည့်များက အချိန်မှီမတုံ့ပြန်နိုင်ခဲ့ပေ။ သူတို့၏လည်ပင်းများသည် ထူးဆန်းသော လက်ဝါးစည်းသင်္ကေတဖြင့် လည်ပင်းညှစ်ခံလိုက်ရသည်။ သူတို့က လေပေါ်သို့ မြှောက်တက်သွားကာ ခြေထောက်က လွတ်သွားတော့၏။ သူတို့၏ဂိုဏ်းချုပ် ကျန့်ယွမ်ရှန်းကို ကြောက်လန့်မှုဖြင့် ကြည့်နေသည်။ အားလုံးက ဇဝေဇဝါဖြစ်နေ၏။ အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ သူတို့ အသက်ရှုရ ပိုခက်ခဲလာမှန်းသိလိုက်သည်။ လက်ဝါးစည်းက သူတို့၏ဆုပ်ကိုင်မှုကို တင်းကျပ်လိုက်ပုံရ၏။ မကြာမီ၌ သူတို့က အသက်ရှူပိုမြန်လာတော့သည်။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
