အခန်း (၂၇၅) ကောင်းကင်ကျမ်းစာ စာလိပ် ပြန်လည် ဖွင့်ခြင်း
ချင်ကျွင်း၏ မျက်ခုံးတို့ ပြေလျော့သွားလေ၏။
သေလွန်ပြီးသော လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူသည် ထွက်ပြေးသွားသော လုပ်ကြံသတ်ဖြတ်သူထက်ပို ကောင်းသည်။ ဆိုရလျှင် လီယွင်ကျောက်ကို ဖိတ်ကြားခဲ့သည့်သူက သူသာဖြစ်၏။ စတုတ္ထ မင်းသား အတွက် အခုချိန်တွင် သူ၏တစ်ခုတည်းသောဆန္ဒက သူ တော်ဝင်မြို့တော်သို့ပြန်သည့်အချိန်၌ ထိုအချက်ကို သုံးပြီး သူ့ကို မဆန့်ကျင်ရန်သာ ဖြစ်သည်။
“လူတွေ” ချင်ကျွင်းက အော်ပြောလိုက်၏။
ခြံဝန်းထဲရှိ အစောင့်တစ်ယောက်က ပြေးလာလေ၏။ “အရှင်”
“ဒါတွေ အားလုံးကိုရှင်းလိုက်”
အစောင့်က မြေကြီးပေါ်ရှိ အလောင်းကို ကြည့်လိုက်သည်။ တစ်စက္ကန့်မှ မတွေးဘဲ သူက ဆွဲထုတ်သွား၏။
လီယွင်ကျောက်က ဖြည်းဖြည်းချင်း ထလာလိုက်သည်။ သူက ကောင်းကင်ထဲ၌ ထွက်ပြူကာစ လကိုမော့ကြည့်ပြီး လသစ်တစ်စင်းနှင့်တူနေကြောင်း မြင်နေရ၏။ မှောင်လာပြီဖြစ်သောကြောင့် သူပြန်သင့်နေပြီဖြစ်သည်။ သူထွက်လာတာကြာနေပြီဖြစ်၏။ မယ်တော်ကြီး သူ့ကို ဆင့်ခေါ်စဉ် သူပြန်မရောက်လျှင် နောက်ဆက်တွဲကို မမှန်းဆရဲပေ။
“ဆရာကြီး ကျွန်တော် မနက်ဖြန်ပြန်လာပါ့မယ် နှုတ်ဆက်ပါတယ်” လီယွင်ကျောက်က ပြောလိုက်၏။
လုကျိုးက ဘာမှမပြောပေ။ မင်းသာချီ၏အိမ်တော်ထဲမှ သူထွက်သွားတာကို သူတို့ကြည့်နေပြီး မည်သူကမှမဟန့်တားချေ။
အနည်းငယ်အနေရခက်ပုံပေါ်လာကာ စတုတ္ထမင်းသားလျိုပင်းက ပြုံးပြီးပြောလိုက်တော့၏။ “ကျုပ် ထင်တာ သွားဖို့အချိန်ရောက်ပြီ” အဲဒီလူရဲ့မျက်နှာ ဘယ်လောက်အရေထူလဲကြည့်လေ။
လုကျိုးက ကျန်းအိုက်ကျန့်ကိုသတိရသွားသည်။ သူက ပြောလိုက်၏။ "မင်းက သူ့ကို အမှတ်ရစေတာပဲ”
သူတို့က တဖအေထဲမွေးလာသောကြောင့် ထိုအတိုင်းထင်ထားပြီးသားဟုထပ်ပြောချင်သည်။ သို့သော် ကျန်းအိုက်ကျန့်၏အထောက်အထားကို တွေးမိသောအခါ သူ မပြောတော့ပေ။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
