အခန်း (၂၅၇) သေတ္တာဖွင့်ခြင်း
ကျောင်းယွဲ့က သူမရှစ်စွင်းနှင့် တိမ်တောက်ရှိးနွီ၏ ဆက်ဆံရေးအကြောင်း မသိပေ။ ပဒုမ္မာစင်မြင့်ရှိ အဖြစ်အပျက် ပြီးနောက် ရွှမ်ကျင်းသည် ယဉ်ကျေးနေပြီး ဝူညန်ကို ဝေဖန်သည့်တိုင် တိမ်တောက်ရှိးနွီအပေါ် ကျောင်းယွဲ့၏အမြင်က သိပ်မကောင်းပေ။ ထို့အပြင် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းက ရွှမ်ကျင်း ရှိသင့်သည့်နေရာ မဟုတ်ပေ။
ရွှမ်ကျင်းက လက်ထောက်ပြီးနောက် ပြောလိုက်၏။
“တစ်ခု ပြောစရာ ရှိသေးတယ်”
“ဘာလဲ”
“ကျောက်စိမ်း မြင်းမြီးတုတ်က တိမ်တောက်ရှိးနွီရဲ့ အုတ်မြစ်ပဲ။ ဖြစ်နိုင်မယ် ဆိုရင် ဒကာကြီးက ပေးဖို့..”
လုကျိုးက ကြားဖြတ်ပြောလိုက်ပြီး ထူးမခြားနား ဆိုလိုက်လေ၏။
“ငါက ကျောက်စိမ်း မြင်းမြီးတုတ်ကို ကျင်းယန်ဆီ ပေးထားတာ အဲဒီအကြောင်း သူ မင်းကို မပြောထားဘူးလား”
“ဒါက..”
“ငါ သူ့ကို မြင်းမြီးတုတ် ပေးထားတယ် ဆိုရင် ဒါကို ပြန်ယူနိုင်တာပဲ”
လုကျိုးက ပြောလိုက်၏။
လုကျိုးက သူ၏ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြပြီး ဖြစ်သောကြောင့် ရွှမ်ကျင်းက ထပ်မတောင်းဆိုရဲတော့ချေ။ သူမက သက်ပြင်းချလျက် မျက်နှာထက်တွင် ကူကယ်ရာမဲ့သည့် အမူအရာ ပေါ်လာလေ၏။ ထို့အတွက် မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်းကို အပြစ်မတင်နိုင်ပေ။ ဝူညန်က အဆင်အခြင်မဲ့စွာ မပြုလုပ်ခဲ့လျှင် သူတို့က အစတည်းက ဤအခြေအနေသို့ ရောက်မှာ မဟုတ်ပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူမက အရိုအသေပေးပြီးနောက် ပြောလိုက်လေ၏။
“ဂရုစိုက်ပါ ဒကာကြီး ဆရာလေး အခု သွားတော့မယ်”
ပြီးနောက် သူမသည် မျှော်နန်းကနေ ထွက်သွားတော့၏။
“ကျွန်မလည်း ထွက်သွားတော့မယ် ရှစ်စွင်း”
ကျောင်းယွဲ့သည် ရှိးနွီထွက်သွားပြီးနောက် လိုက်ထွက်သွား၏။ အရှေ့ဘက် မျှော်နန်းက ထပ်မံ တိတ်ဆိတ်သွားလေ၏။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
