အခန်း (၂၁၉) ရှိချန်းသဲ့ရှီးကန်၊ မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း၏ လူတစ်ယောက် (က)
ဒါဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။ ဒါကနေ လွတ်မြောက်လိမ့်မယ်လို့မထင်ဘူး။
ဖန်လီထန်းက ကူကယ်ရာမဲ့စွာ လက်နှစ်ဖက်မြှောက်လျက် လုကျိုးကို လက်မထောင်ပြသည်။
“အသက်ကြီးလေ ဉာဏ်ပိုရှိလေပဲ။ ရှုံးနိမ့်ကြောင်း ဝန်ခံပါတယ်”
ရှောင်ယွမ်အာသည် ထိုစကားကြောင့် ဝေခွဲမရဖြစ်သွားတော့သည်။
ဖန်လီထန်းက ချောင်းဟန့်လိုက်၏။ သူသည် တစ်စုံတစ်ခုကို အမှတ်ရသွားပုံ ပေါ်ကာ မော့ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တော့၏။
“ကျုပ်အတွက်သေရည်လုံလုံလောက်လောက်ရှိလား”
“မင်းအတွက် သေရည်လုံလောက်တာထက်ပိုတယ်”
“နှစ်တစ်ရာသေရည်လား”
“နှစ်တစ်ရာသေရည်ပဲ” “ကောင်းတယ်”
သေရည်ချက်ရန်က ခက်ခဲသည့်တာဝန်မဟုတ်ပေ။
လွန်ခဲ့သည်ရာစုနှစ်အနည်းငယ်က ကျိထျန်းတောက်သည် သေရည်ကို သဘောကျသည့် လူတစ်ယောက်ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူက နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း သေရည်ချက်ရန် အမိန့်ပေးခဲ့သည်။ သက်တမ်းကရင့်လေ အရသာကပိုကောင်းလေဖြစ်၏။ တဆေး၊ ကောက်ညှင်းဆန်၊ သီးနှံငါးမျိုး မည်သည်ဖြင့် ချက်သည်ဖြစ်စေ အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းက အချိန်လိုအပ်သည်။
မိစ္ဆာဝေဟင်မျှော်နန်း၌ နှစ်တစ်ရာသေရည်ချို့တဲ့ခြင်းမရှိပေ။ ထို့အပြင် လိုအပ်လျှင် ပမာဏကို ပြန်ဖြည့်တင်းနိုင်၏။
ဖန်လီထန်း၏အကြောင်းပြန်မှုက သူ၏အခြေအနေကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်းပြောလိုက်သည်။ လုကျိုးက စိတ်ကျေနပ်စွာခေါင်းညိတ်လိုက်၏။ သူက ရှောင်ယွမ်အာဖက်လှည့်ပြီး မေးလိုက်တော့သည်။
“မင်းရဲ့စစ်ရှစ်ရှိုးဆီကကော”
ရှောင်ယွမ်အာက နှုတ်ခမ်းစူပြီးပြောလိုက်၏။
“ရှစ်စွင်း စစ်ရှစ်ရှိုးက အခုထက်ထိ ပြန်ရောက်မလာသေးပါဘူး။ သူအပြင်ဖက်မှာပျော်ပါးနေပြီး ပြန်လာဖို့မေ့နေတယ်ဆိုတာ သေချာတယ်။ ပြန်ရောက်တဲ့အခါ အပြစ်ပေးသင့်တယ်” “မင်း စကားများလွန်းတယ်” လုကျိုးက သူ့ကိုညင်သာစွာ ငေါက်ငမ်းလိုက်လေ၏။
YOU ARE READING
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
