ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2

အခန်း (၃၈၅) မုရှီးသင်္ချိုင်းနှင့် အရိုးစုပုံ

အခန်း (၃၈၅) မုရှီးသင်္ချိုင်းနှင့် အရိုးစုပုံ

ယွီရှန်းရုန်က ရွှေကြာကို မျက်မှောင်ကြုတ်လျက် ကြည့်လိုက်သည်။ သို့သော် မျက်မှောင်ကြုတ်မှုက အလွန်လျင်မြန်စွာ ပျောက်ကွယ်သွားလေ၏။ သူက ကြောက်ရွံ့ခြင်း၊ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း၊ စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်း မဖြစ်ပေ။ သက်ပြင်းချလျက် ခေါင်းခါလိုက်၏။

“ငါ ဂရုမစိုက်ခဲ့မိတာပဲ”

သူနှင့် ကျန့်ယွမ်ရှန်း၏ တိုက်ပွဲမြင်ကွင်းက သူ့စိတ်ထဲ ထပ်မံ ပေါ်ပေါက်လာ၏။ သူ၏ရွှေကြာသည် ဂါထာနှင့် ထိမိသွားသည့် တစ်ခုတည်းသော အခိုက်အတန့်မှာ နောက်ဆုံးတိုက်ကွက်သုံးခဲ့စဉ် သူ၏ဓားစိတ်ဝိညာဉ်သဏ္ဌာန်နှင့် ရွှေကြာတို့က လက်တံကို ချေမှုန်းနေချိန်၌ ဖြစ်သည်။ သူက အချိန်ကို ဆုံးဖြတ်ရန် ကြိုးစားခဲ့၏။ လဝက်အတွင်း ရွှေကြာသုံးပုံတစ်ပုံက အရောင်ဖျော့သွားသည်။ တစ်နည်းဆိုရလျှင် သူ၏ရွှေကြာသည် ဂါထာကြောင့် အပြည့်အဝ စွန်းထင်းရန် နောက်ထပ်တစ်လသာ ကျန်တော့သည်။ ထိုအချိန်ကျ သူ့အသက်ကို ကယ်တင်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်ပေ။

သူ၏လက်ကို လှုပ်ရှားလိုက်၏။ ဒုက္ခရွှေကွင်းမိုင်တစ်ရာ စိတ်ဝိညာဉ်သဏ္ဌာန်က ပျောက်ကွယ်သွားတော့သည်။ သူက လွင်ပြင်အလယ်သို့ ဆက်လက်ပျံသန်းသွား၏။ သူ၏အမူအရာက တည်ငြိမ်နေကာ လက်ကို ဝှေ့ယမ်းလျက် ကောင်းကင်ကို ပစ်ခွင်းလိုက်သည်။

ဝှစ်..

သူ၏စိတ်ဝိညာဉ်သဏ္ဌာန်က ပြန်ပေါ်လာ၏။ သူ၏ပေတစ်ရာခန့် မြင့်မားသော စိတ်ဝိညာဉ်သဏ္ဌာန်သည် ပူပြင်းသော လေထုကို ထုတ်လွှင့်နေသည်။ ရွှေကြာသုံးပုံတစ်ပုံသည် ခရမ်းရောင်စွန်းထင်းနေသော်ငြား သူသည် ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းသည့် စွမ်းအားကို ထုတ်ဖော်နိုင်သေးဆဲ ဖြစ်၏။ ထိုစွမ်းအားထုတ်ဖော်မှုဖြင့် သူ့နားတစ်ဝိုက် နှင်းတို့သည် လျင်မြန်စွာ အရည်ပျော်လျက် ရေငွေ့ပျံကုန်သည်။ အချိန်တိုအတွင်း သူနှင့်မိုင်ထောင်ချီအတွင်းရှိ နှင်းများက ကနဦးချီကြောင့် အရည်ပျော်သွားသည်။

နှင်းတို့ မရှိတော့သည်နှင့် မြေပြင်၏ မူလသွင်ပြင်က ပေါ်လာတော့သည်။ မုရှီးရိုးတံများကို မြင်နိုင်၏။ သူတို့သည် လေနှင့်နှင်းတို့ တိုက်ခတ်နေသော်ငြား ပေါက်ရောက်နေသေး၏။