အခန်း (၂၆၉) မင်းသားချီချင်ကျွင်း
နေဝင်ရီတရောအချိန် အံ့ဖွယ်မြို့တော်တွင်ဖြစ်သည်။ မင်းသားချီအိမ်တော်ထဲ၌ အိမ်တော်ထိန်းကြီး ဟုန်ဖုက ဧည့်သည်များအတွက် အခန်းပြင်ဆင်ပေးပြီး ပင်မတံခါး၌ စောင့်နေလေ၏။ သူက ဒယ်ပြားပူပေါ်ရှိပုရွက်ဆိတ်များပမာ ထွန့်ထွန့်လူးနေလျက် သူက တံခါးရှေ့၌ ရှေ့လျှောက်နောက်လျှောက်ဖြစ်နေ၏။
လောင်ဟုန်သည် အစေခံတစ်ယောက် ပြေးလာတာကို မြင်သောအခါ သူက ထိုအစေခံ အနားရောက်လာမှာကိုစောင့်မနေဘဲမေးလိုက်၏။ “သခင်ကြီး ပြန်ရောက်ပြီလား”
“မရောက်သေးပါဘူး။ အချက်အလက်ရှာဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ အရေးကြီးကိစ္စရှိနေတဲ့ပုံပဲ။ သခင်ကြီးက တော်ဝင်မြို့တော်ကနေ မထွက်လာရသေးဘူး”
“အရေးကြီးကိစ္စရှိတယ်လို့ သူ့ကိုပြောဖို့ တစ်ယောက်ယောက်လွှတ်လိုက်”
“အိမ်တော်ထိန်းဟုန် အရပ်သားတွေက ဝင်သွားလို့မရဘူးလေ။ အရေးကြီးကိစ္စရှိကြောင်း သူ့ကို ဘယ်လိုလုပ်ပြောနိုင်မှာလဲ” အစေခံက ကူကယ်ရာမဲ့ပုံပေါ်နေ၏။
လောင်ဟုန်က ခေါင်းငုံ့ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်တော့သည်။ ထိုကိစ္စများကို ဖိအားပေးရန်နည်းလမ်း မရှိချေ။ အစေခံများက နိမ့်ကျစွာမွေးဖွားလာတာဖြစ်၏။ သူတို့အဖို့တော်ဝင်မြို့ထဲ ဝင်ခွင့်ပြုခံရတာကတင် ဂုဏ်တက်စရာဖြစ်နေလိမ့်မည်။ လအတွက် မမေးသင့်ပေ။
“လောင်ဟုန်”
“သခင်လေးလား”
လောင်ဟုန်က သူ၏သခင်လေးချင်ရှောကို ဇဝေဇဝါအကြည့်ဖြင့် ကြည့်နေလိုက်၏။ ချင်ရှောက လောင်ဟုန်နားချဉ်းကပ်လာသည်။ သူက ပတ်ဝန်းကျင်ကိုကြည့်ပြီး တီးတိုးပြောလိုက်တော့သည်။
“ပြောပြ အဲ့ဒီဂုဏ်သရေရှိဧည့်သည်တွေက ဘယ်သူတွေလဲ။ အခုချိန် ဒီမှာဘယ်သူမှမရှိဘူး”
လောင်ဟုန်က အခက်တွေ့နေပုံပေါ်ပြီးထိုစကားကြားသောအခါ စိတ်ကျဉ်းကျပ်သွားပုံပေါ်၏။
“သခင်လေး ကျွန်တော်မပြောချင်တာမဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဒီကိစ္စကအရမ်းအရေးကြီးတယ်။ သေမယ်ဆိုရင်တောင် မင်းသားချီအိမ်တော်ကို ပြဿနာမတက်စေရဲဘူး။ ဒီအကြောင်း ကျေးဇူးပြုပြီး ထပ်မမေးပါနဲ့တော့ သခင်လေး”
ESTÁS LEYENDO
ငါ့တပည့်တွေအကုန် ဗီလိန်တွေချည်းပဲ Book 2
Humorအကျဉ်းချုပ် လုကျိုးက ကမ္ဘာလောကကြီးရဲ့ အသန်မာဆုံးနဲ့ သက်တမ်းအရင့်ဆုံး မိစ္ဆာဂိုဏ်းချုပ်ဖြစ်ဖို့ နိုးထလာပြီး သူ့မှာ ဆိုးယုတ်မှုတွေ ပြည့်နေတဲ့ နာမည်ဆိုးနဲ့ ကျော်စောတဲ့ တပည့် ကိုးယောက်ရှိနေတာကို သိလိုက်ရတယ်။ သူ့အကြီးဆုံးတပည့်က ဂိုဏ်းသားထောင်ကျော်ရှိတဲ့...
